جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مطالعات بسیاری نشان داده اند که، عشق به عنوان یک پدیده روانی، یک پیش بینی کننده مهم شادکامی، رضایت و هیجان های مثبت است. در این پژوهش رابطه عشق رفاقتی و عشق پرشور با رضایت از زندگی و عاطفه مثبت و منفی بررسی می شود. از بین دانشجویان متاهل دانشگاه تربیت مدرس، 123 نفر (63 زن و 60 مرد) به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیر عشق، از مقیاس عشق پرشور (هاتفیلد و رپسون، 1993) و مقیاس عشق رفاقتی (استرنبرگ، 1986) و برای اندازه گیری بهزیستی ذهنی از مقیاس رضایت از زندگی (پیوت و داینر، 1993) و مقیاس عاطفه مثبت و منفی (واتسون، کلارک و تلجن، 1988) استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از روش های تحلیل رگرسیون چندمتغیری تحلیل شد. با توجه به نتایج، بدون در نظر گرفتن تفاوت های جنسیتی، رابطه عشق رفاقتی با رضایت از زندگی، مستقیم و معنادار و با عاطفه منفی، معکوس و معنادار بود؛‌ ولی عشق پرشور با هیچ کدام از متغیرهای بهزیستی ذهنی ارتباط معناداری نداشت. تفاوت های جنسیتی تنها در رابطه بین عشق رفاقتی و عاطفه مثبت و منفی مشاهده شد. به گونه ای که در زنان، عشق رفاقتی بالاتر با عاطفه مثبت بالاتر و عاطفه منفی پایین تر رابطه داشت؛ ولی در مردان رابطه بین عشق رفاقتی و عاطفه مثبت و منفی معنادار نبود. بنابراین نتایج این مطالعه نشان می دهد که عشق به سادگی موجب شادکامی نمی شود و رابطه بین عشق و بهزیستی ذهنی یک رابطه چند بعدی است. در مجموع یافته های پژوهش حاضر از اهمیت نقش عشق رفاقتی در برخی مولفه های بهزیستی ذهنی حمایت می کند.

این پژوهش به بررسی رابطه بین نگرش مذهبی و رضایت از زندگی می پردازد. برای انجام این پژوهش 400 دانشجو از بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه معبد و مقیاس رضایت از زندگی استفاده شد. تحلیل داده های به دست آمده نشان داد که رضایت از زندگی با هر سه بعد نگرش دینی (انجام واجبات، انجام مستحبات و دخالت دادن دین در انتخاب ها و تصمیم ها) همبستگی مثبت معناداری دارد. تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد که ابعاد نگرش مذهبی به صورت معناداری توان پیش بینی تغییرات رضایت زندگی را دارند. بررسی بیشتر داده ها نشان داد که از میان سه بعد نگرش مذهبی، دو بعد انجام واجبات و دخالت دادن دین در تصمیم گیری ها و انتخاب ها، با اطمینان 99 درصد، می توانند تغییرات رضایت از زندگی را پیش بینی کنند. نتایج این مطالعه بازگو کننده این مطلب است که علاوه بر انجام واجبات، که بیشتر بعد فردی دین اسلام است، دخالت دادن دین در تصمیم ها و انتخاب ها که بیشتر بعدی اجتماعی است، رضایت از زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد.

برخورداری از سلامت جسمی، روانی، و اجتماعی از جمله مهمترین ضرورت های انسان ها در هر جامعه ای است که علاوه بر فواید شخصی و اجتماعی، موجب ارتقا و رشد جامعه می شود. زنان تقریبا نیمی از جمعیت ترکیه را تشکیل می دهند و نقشی کلیدی در وضعیت بهداشت و سلامت خود، خانواده، و جامعه پیرامونشان ایفا می کنند. زنان از جمله افراد جامعه اند که توجه به سلامت روانی آنها اهمیت بسیاری دارد. امیدواری، سرزندگی، و شادابی می تواند تاثیر بسزایی در نحوه فعالیت آنها داشته باشد و به نوبه خود موجبات شادی نسل بعد را فراهم سازد. تامین سلامت روان زنان نه تنها برای خود آنها بسیار ضروری است، بلکه در ارتقای سلامت روان کل جامعه نیز می تواند نقشی بسیار کلیدی ایفا کند. با توجه به این که ترکیه درصدد است شاخص های توسعه را در جامعه پیاده سازد و به عضویت اتحادیه اروپا درآید، برای این کشور توجه به این نکته حائز اهمیتی ویژه است. تحقیق حاضر جهت تبیین چگونگی نرخ امید، رضایت از زندگی، و سلامت روان زنان در ترکیه است. این مقاله بر گرفته از طرحی تحقیقاتی با عنوان «درآمدی بر وضعیت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی زنان در جمهوری ترکیه» است، که گروه بررسی مسائل زنان پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی آن را به پیشنهاد سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ارائه داده است. این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی است. اطلاعات جامعه مورد مطالعه (آمار و ارقام آماری در خصوص وضعیت سلامت روان زنان ترکیه) به شیوه اسنادی - کتاب خانه ای گردآوری شده است و داده های مورد نیاز، از نتایج آخرین سرشماری سازمان آمار و اطلاعات ترکیه، سال نامه های آماری، مراکز آمار و اطلاعات موسسات آموزش عالی، و مرکز بهداشت و درمان و انیستیتوی آمار ترکیه در دوره 2009-2012 استخراج شده است.یافته ها حاکی از آن است که نرخ امید به زندگی و سطح عمومی شادی زنان در دهه های گذشته در ترکیه افزایش چشم گیری داشته است، لکن میزان رضایت مندی از سلامت طی سال های 2003-2010 در بین مردان بسیار بیشتر از زنان است و افرادی که اصلا از سلامتی خود رضایت ندارند در میان زنان از مردان بیشتر بوده اند.

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و رضایت از زندگی در دو گروه زنان مجرد و متاهل انجام شده است. روش پژوهش از نوع همبستگی و ابزار پژوهش، پرسشنامه های جهت گیری مذهبی آلپورت و فگین و پرسشنامه رضایت از زندگی(SWLS) است. جامعه آماری شامل کلیه زنان مجرد و متاهل شهر قم در سال 92-1393 است که در محدوده سنی 18 تا 40 سال در نظر گرفته شده است و بر اساس جدول مورگان (1970) و به روش نمونه گیری تصادفی، 376 نفر انتخاب شد. در این تحقیق از روش نمونه گیری چند مرحله ای استفاده شده است؛ یافته ها نشان داد میزان رضایت از زندگی در بین زنان مجرد، کمتر از زنان متاهل است. زنان مجرد، بیشتر جهت گیری مذهبی بیرونی و زنان متاهل، بیشتر جهت گیری مذهبی درونی داشتند. همچنین در زنان متاهل و مجرد، بین جهت گیری مذهبی درونی و رضایت از زندگی، رابطه معناداری وجود دارد، ولی بین جهت گیری مذهبی بیرونی و رضایت از زندگی رابطه معناداری دیده نشد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جنسیت با ابعاد روان آزردگی، روان گسستگی، برون گرایی و رضایت از زندگی صورت پذیرفته است. حجم نمونه مورد پژوهش 295 نفر از دانش آموزان دختر و پسر (170 دختر و 125 پسر) دبیرستان های شهرستان بهارستان است که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. پژوهش از نوع همبستگی است و ابزار مورد استفاده، پژوهش شخصیتی آیسنک است. داده ها بر اساس آزمون همبستگی پیرسون و آزمون مانویتنی تحلیل شد. یافت ها نشان می دهد که میانگین رتبه روان آزردگی، روان گسستگی و برون گرایی دانش آموزان دختر و پسر به طور معناداری تفاوت دارد. میانگین رتبه روان آزردگی دانش آموزان دختر بیش از دانش آموزان پسر است؛ میانگین رتبه روان گسستگی و برون گرایی دانش آموزان پسر بیش از دانش آموزان دختر است. بین میانگین رتبه رضایت از زندگی دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری مشاهده نگردید. بنابراین، برنامه ریزی های آینده مرتبط با تیپ های شخصیتی باید با در نظر گرفتن تفاوت های جنسیتی صورت پذیرد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه متقابل عوامل استرس زای شغلی و خودکار آمدی با رضایت از زندگی در امدادگران گاز استان اصفهان انجام شده است. نمونه مورد مطالعه شامل 337 نفر از امدادگران شرکت گاز بود که به شیوه دربستی انتخاب شدند و پرسشنامه های خود گزارشی استرس شغلی مارتینسون (2001)، پرسشنامه خودکار آمدی عمومی شرر و همکاران (1982) و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) را تکمیل نمودند. از روش مدل یابی معادلات ساختاری برای ارزیابی مدل فرضی استفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد که مدل فرضی روابط بین عوامل استرس زای شغلی، خودکار آمدی و رضایت از زندگی از برازش قابل قبولی برخوردار است. بر اساس این مدل عوامل استرس زای شغلی از طریق مستقیم و غیر مستقیم بر رضایت از زندگی تاثیر می گذارد. متغیر خودکار آمدی در رابطه بین عوامل استرس زا و رضایت از زندگی میانجی است.

این پژوهش به بررسی مفهوم رضایت از زندگی و سنجش آن در میان 450 نفر (162 مرد و 288 زن) از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد می پردازد و به این منظور از پرسش نامه ای خود اجرا بهره می جوید. در ابتدا محقق به بحث نظری پیرامون این نکته می پردازد که آیا متغیر «رضایت از زندگی» یک متغیر بسیط است یا یک سازه چند بعدی؟ در اینجا پیش فرض بسیط بودن انتخاب شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که میزان رضایت از زندگی در دانشکده های مختلف تفاوت معناداری با هم ندارد. همچنین دانشجویان دختر و پسر دارای رضایت از زندگی متفاوتی نیستند. یافته ها بیانگر آن است که در هر دو جنس «رضایت از خود»، «مثبت نگری» و «رضایت از دانشگاه» تاثیر شایانی در رضایت از زندگی دارند.

هدف این پژوهش، شناسایی اثربخشی آموزش طرح امید در میزان بهزیستی فاعلی مددجویان زندانی بود. بدین منظور، از بین مددجویان زندان قم، 32 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و شاهد (16 نفر) جایگزین شدند. آزمودنی ها پیش و پس از مداخله، با مقیاس رضایت از زندگی و مقیاس شادی فاعلی مورد آزمون قرار گرفتند. طرح امید بر روی گروه آزمایش در 12 جلسه انجام شد. تحلیل کوواریانس داده ها نشان داد که آموزش طرح امید در افزایش سازه های بهزیستی فاعلی نظیر رضایت از زندگی و شادی فاعلی مددجویان موثر است، به گونه ای که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، بین دو گروه پس از مداخله، در عامل رضایت از زندگی و شادی فاعلی، تفاوت معنادار مشاهده می شود. همچنین طرح امید به ترتیب موجب 60 و 48 درصد تغییرات در افزایش رضایت از زندگی و شادی فاعلی شده است. چکیده عربی:الهدف من تدوین هذه المقالة هو دراسة مدی تأثیر تعلیم مشروع «الأمل» فی رفع مستوی الحیویة الفاعلة لدی المعینین السجناء، ولهذا الغرض تم اختیار 32 سجینا من معینی سجن مدینة قم المرکزی بطریقة العینة المتاحة وقسموا إلی فئتین بشکل عشوائی حیث بلغت کل فئة 16 سجینا کفئة اختبار و 16 سجینا کفئة شاهدة حیث أجری علیهم اختبار علی أساس معیار الرضا من الحیاة ومعیار البهجة الفاعلة قبل وبعد الاختبار، والمعاییر التی اعتمد علیها فی هذه الدراسة هی عبارة عن: 1) کون عینة البحث من الشباب 2) معرفتهم بأصول القراءة والکتابة ولو بشکل محدود 3) حصولهم علی حافز العفو أو الإجازة فی نهایة فترة حکمهم 4) عدم اشتراکهم فی مشروع «الأمل» الذی یجری فی مختلف سجون البلد. وقد طبق مشروع «الأمل»  علی فئة الاختبار فی 12 جلسة، وأشارت معطیات تحلیل کو-فاریانس أن تعلیم هذا المشروع له تأثیر علی رفع مستوی الأسس الحیویة الفاعلة کالرضا من الحیاة والبهجة الفاعلة لدی المعینین بحیث إنه بعد تعدیل درجات ما قبل الاختبار بین الفئتین بعد المداخلة توصل الباحثون إلی وجود اختلاف معتبر یبلغ مستوی .(P=0.000) وهذا المشروع أیضا یؤدی إلی رفع الرضا من الحیاة والبهجة الفاعلة بنسبة 60 بالمئة و 48 بالمئة علی الترتیب.