جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

كتاب «كاشف الأسرار» يكى از مهم‌ ترين آثار ملانظر على طالقانى است، كه در حقيقت محتواى جلساتى است كه مولف طى چهار ماه رمضان ارائه كرده است. این کتاب حاوی چکیده مطالبی که مؤلف طی قریب 20 ‏سال، از محضر عارف بزرگ معاصر شیعی، مرحوم حاج میرزا محمد اسماعیل خان احمد دولابی، استفاده نموده و اولین مجلد آن را ذیل قریب 80 ‏عنوان، که در برگیرنده ساسی ترین موضوعات در شناخت جهان بینی عرفانی شیعه و نحوه سلوک الی الله به شیوه اهل محبت و جذبه است، تنظیم و دسته بندی کرده است. از ویژگی های بارز کتاب این است که مولف به سبب جامعیت علمی و عرفانی خویش، توانسته در هر بحث طرحی ارائه کند که در برگیرنده مشرب های کلامی و فلسفی و عرفانی و منطبق بر مضامین آیات و احادیث باشد.

ابن عربی نامی آشنا در حوزه تصوف است. برخی او را ستوده و برخی او را انکار کرده اند و برخی هم درباره او توقف و سکوت کرده اند. در این مقاله برخی دعاوی ابن عربی مطرح شده است که زمینه را برای داوری درباره کسی که او را " امام العارفین " می خوانن مهیا می سازد.

«الغدیر» اثر گرانبهاى علامه امینى، در این مجموعه یازده جلدى زیر نظر دکتر علیرضا میرزا محمد، ترجمه، ویراسته و عرضه شده است. هر جلد از این اثر، توسط یک یا دو مترجم به فارسى برگردان شده که به ترتیب عبارتند از: جلد اول: محمدتقى واحدى؛ دوم: محمدتقى واحدى و على شیخ‌ الاسلامى؛ سوم: سید جمال موسوى؛ چهارم: محمدباقر بهبودى؛ پنجم: زین‌ العابدین قربانى؛ ششم: محمد شریف‌ رازى؛ هفتم و هشتم: اکبر ثبوت؛ نهم و دهم: جلال‌ الدین فارسى و جلد یازدهم: جلیل تجلیل. ویراستار کتاب، به بررسى اجمالى متن ترجمه پرداخته و پس از مراجعات مکرر به متن اصلى، در مقام مقایسه و تطبیق برآمده و دریافته است که ترجمه حاضر، با تمام محاسن و ویژگى‌ هاى خود، نه‌ تنها نیاز جدى به ویرایش اساسى و پر دامنه دارد و باید با متن اصلى مقابله و سنجیده شود، بلکه لازم است کاستى‌ ها و نادرستى‌ هاى نحوى و زبانى آن اصلاح گردد و افزون بر این، رعایت قواعد خط نگارى، نشانه‌ گذارى، سند آورى و صفحه‌ آرایى در دستور کار قرار گیرد. بر این اساس، ایشان سه ویرایش محتوایى، زبانى و فنى در مورد این اثر، انجام داده است که با توجه به ترجمه بیست‌ و دو جلدى کتاب، در بیش از هفت هزار صفحه و به قلم نه تن از مترجمان، کارى سترگ و وقت‌ گیر و توان فرسا مى‌ باشد، به‌ ویژه که درک علمى و شیوه نگارش مترجمان این اثر، در ترجمه با یکدیگر متفاوت بوده است، چنانکه برخى از آنان ترجمه‌ اى متین و شیوا و روان ارائه داده‌ اند و برخى دیگر ترجمه‌ اى نه چندان مناسب و مطلوب؛ به همین جهت، در برخى مجلدات پاره‌ اى از عبارات و فقرات آنچنان آشفته و درهم و برهم ترجمه شده است که ویرایش آنها جز با ترجمه مجدد یا تغییر در ساختار امکان‌ پذیر نبوده است. در تفاوت شیوه مترجمان این ترجمه، همین بس که ترجمه‌ اى به خاطر حفظ امانت، بیش از حد تحت‌ اللفظى شده است و ترجمه‌ اى در اثر گرایش به فارسى‌ نویسى، موجب نامفهوم آمدن بعضى جمله‌ ها گردیده است و کاربرد تعبیرات عامیانه ناخوشایند نیز در ترجمه‌ اى دیگر به اعتبار آن خدشه وارد کرده است و برعکس، تبحر همراه با دقت نظر برخى از مترجمان، حاصل کارشان را ارزشمند جلوه داده است. البته، مخفى نماند که عموماً متن ترجمه‌ ها در تمامى مجلدات از جهت صورى هماهنگ و یکدست نبوده و در آرایش صفحات ذوق و سلیقه به کار نرفته بوده است. در هر حال، ویراستار محترم به لحاظ حجم زیاد غیر متعارف کتاب و کثرت مترجمان و نیز به منظور تسریع در کار، تصمیم گرفته است تا از همکارى ویراستارانى در ویرایش فنى بهره گیرد تا لااقل به حک و اصلاح رسم الخط فارسى و رعایت ضوابط نقطه‌ گذارى و تنظیم ارجاعات و مواردى از این قبیل اهتمام ورزند. ایشان در این اثر، اقدام به ویرایش اساسى پر دامنه محتوایى و زبانى با تمام دشوارى‌ ها و پیچیدگى‌ هاى آن نموده و بدین‌ منظور، کار خود را از مقابله متن ترجمه با اصل عربى آن آغاز کرده و همزمان به ویرایش زبانى مطالب پرداخته است که گویا در اثناى کار، با ناهماهنگى در عملکرد همکاران و اعمال سلیقه‌ هاى گوناگون مواجه گردیده و لذا خود را ملزم دیده است تا به موازات ویرایش محتوایى و زبانى، در رفع نقایص و تکمیل نواقص نوظهور همت گمارده و با عزمى جزم، کار را به گونه اى سامان دهد که حتى‌ المقدور نثر ترجمه از نظر فنى یکدست و یکنواخت گردد.

«الغدیر» اثر گرانبهاى علامه امینى، در این مجموعه یازده جلدى زیر نظر دکتر علیرضا میرزا محمد، ترجمه، ویراسته و عرضه شده است. هر جلد از این اثر، توسط یک یا دو مترجم به فارسى برگردان شده که به ترتیب عبارتند از: جلد اول: محمدتقى واحدى؛ دوم: محمدتقى واحدى و على شیخ‌ الاسلامى؛ سوم: سید جمال موسوى؛ چهارم: محمدباقر بهبودى؛ پنجم: زین‌ العابدین قربانى؛ ششم: محمد شریف‌ رازى؛ هفتم و هشتم: اکبر ثبوت؛ نهم و دهم: جلال‌ الدین فارسى و جلد یازدهم: جلیل تجلیل. ویراستار کتاب، به بررسى اجمالى متن ترجمه پرداخته و پس از مراجعات مکرر به متن اصلى، در مقام مقایسه و تطبیق برآمده و دریافته است که ترجمه حاضر، با تمام محاسن و ویژگى‌ هاى خود، نه‌ تنها نیاز جدى به ویرایش اساسى و پر دامنه دارد و باید با متن اصلى مقابله و سنجیده شود، بلکه لازم است کاستى‌ ها و نادرستى‌ هاى نحوى و زبانى آن اصلاح گردد و افزون بر این، رعایت قواعد خط نگارى، نشانه‌ گذارى، سند آورى و صفحه‌ آرایى در دستور کار قرار گیرد. بر این اساس، ایشان سه ویرایش محتوایى، زبانى و فنى در مورد این اثر، انجام داده است که با توجه به ترجمه بیست‌ و دو جلدى کتاب، در بیش از هفت هزار صفحه و به قلم نه تن از مترجمان، کارى سترگ و وقت‌ گیر و توان فرسا مى‌ باشد، به‌ ویژه که درک علمى و شیوه نگارش مترجمان این اثر، در ترجمه با یکدیگر متفاوت بوده است، چنانکه برخى از آنان ترجمه‌ اى متین و شیوا و روان ارائه داده‌ اند و برخى دیگر ترجمه‌ اى نه چندان مناسب و مطلوب؛ به همین جهت، در برخى مجلدات پاره‌ اى از عبارات و فقرات آنچنان آشفته و درهم و برهم ترجمه شده است که ویرایش آنها جز با ترجمه مجدد یا تغییر در ساختار امکان‌ پذیر نبوده است. در تفاوت شیوه مترجمان این ترجمه، همین بس که ترجمه‌ اى به خاطر حفظ امانت، بیش از حد تحت‌ اللفظى شده است و ترجمه‌ اى در اثر گرایش به فارسى‌ نویسى، موجب نامفهوم آمدن بعضى جمله‌ ها گردیده است و کاربرد تعبیرات عامیانه ناخوشایند نیز در ترجمه‌ اى دیگر به اعتبار آن خدشه وارد کرده است و برعکس، تبحر همراه با دقت نظر برخى از مترجمان، حاصل کارشان را ارزشمند جلوه داده است. البته، مخفى نماند که عموماً متن ترجمه‌ ها در تمامى مجلدات از جهت صورى هماهنگ و یکدست نبوده و در آرایش صفحات ذوق و سلیقه به کار نرفته بوده است. در هر حال، ویراستار محترم به لحاظ حجم زیاد غیر متعارف کتاب و کثرت مترجمان و نیز به منظور تسریع در کار، تصمیم گرفته است تا از همکارى ویراستارانى در ویرایش فنى بهره گیرد تا لااقل به حک و اصلاح رسم الخط فارسى و رعایت ضوابط نقطه‌ گذارى و تنظیم ارجاعات و مواردى از این قبیل اهتمام ورزند. ایشان در این اثر، اقدام به ویرایش اساسى پر دامنه محتوایى و زبانى با تمام دشوارى‌ ها و پیچیدگى‌ هاى آن نموده و بدین‌ منظور، کار خود را از مقابله متن ترجمه با اصل عربى آن آغاز کرده و همزمان به ویرایش زبانى مطالب پرداخته است که گویا در اثناى کار، با ناهماهنگى در عملکرد همکاران و اعمال سلیقه‌ هاى گوناگون مواجه گردیده و لذا خود را ملزم دیده است تا به موازات ویرایش محتوایى و زبانى، در رفع نقایص و تکمیل نواقص نوظهور همت گمارده و با عزمى جزم، کار را به گونه اى سامان دهد که حتى‌ المقدور نثر ترجمه از نظر فنى یکدست و یکنواخت گردد.

«حوار مع الشيخ صالح بن عبدالله الدرويش حول التاملات فی نهج البلاغة» نوشته آيت الله جعفر سبحانى در دو مجلد به نقد دو كتاب از يك عالم حنبلى پرداخته است. در جلد اول به شبهات متعددى از كتاب «تأملات فى نهج البلاغه» شيخ صالح بن عبدالله الدرويش پاسخ داده شده است. نويسنده در مقدمه جلد اول با اشاره به مقدمه كتاب «تأملات فى نهج البلاغه» كه در آن علما را به گفتگو دعوت كرده است؛ گشايش اين شيوه را آرزوى ديرين خود دانسته و مناقشاتش درباره كتاب مذكور را ارائه مى نمايد. مطالب جلد اول در چهارده فصل ارائه شده است كه برخى از عناوين آن عبارت است: ١- اوهام درباره نهج البلاغه ٢- نصوص نهج البلاغه در وصايت على عليه السلام ٣- ثناء امام على عليه السلام بر خلفاء ۴- مدح و ثناء امام بر اصحاب نبى اكرم (صلی الله علیه و آله) ۵- نهى امام از جزع در مصيبت ۶- نهى امام على عليه السلام از غلو ٧- آيا بر ائمه وحى مى شده يا روايت مى كرده اند؟

«موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب»، اثر علامه شيخ عبدالحسين احمد امينى نجفى، كتابى است در اثبات ولايت بلافصل حضرت على (ص) بعد از پيامبر (ص) و اثبات حقانيت مذهب شيعه كه به زبان عربى نوشته شده است. برخى اين كتاب را معتبرترين كتاب براى اثبات حقانيت شيعه مى‌ دانند. نويسنده در اين كتاب، به 110 تن از صحابه و 84 نفر از تابعين پيامبر (ص) كه حديث غدير را روايت كرده‌ اند اشاره مى‌ كند. آنگاه 360 تن از راويان حديث غدير از قرن دوم تا چهاردهم را بر مى‌ شمارد. در پايان هم اشعار شاعران مختلف را درباره اين موضوع ذكر مى‌ كند.

«موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب»، اثر علامه شيخ عبدالحسين احمد امينى نجفى، كتابى است در اثبات ولايت بلافصل حضرت على (ص) بعد از پيامبر (ص) و اثبات حقانيت مذهب شيعه كه به زبان عربى نوشته شده است. برخى اين كتاب را معتبرترين كتاب براى اثبات حقانيت شيعه مى‌ دانند. نويسنده در اين كتاب، به 110 تن از صحابه و 84 نفر از تابعين پيامبر (ص) كه حديث غدير را روايت كرده‌ اند اشاره مى‌ كند. آنگاه 360 تن از راويان حديث غدير از قرن دوم تا چهاردهم را بر مى‌ شمارد. در پايان هم اشعار شاعران مختلف را درباره اين موضوع ذكر مى‌ كند.

«موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب»، اثر علامه شيخ عبدالحسين احمد امينى نجفى، كتابى است در اثبات ولايت بلافصل حضرت على (ص) بعد از پيامبر (ص) و اثبات حقانيت مذهب شيعه كه به زبان عربى نوشته شده است. برخى اين كتاب را معتبرترين كتاب براى اثبات حقانيت شيعه مى‌ دانند. نويسنده در اين كتاب، به 110 تن از صحابه و 84 نفر از تابعين پيامبر (ص) كه حديث غدير را روايت كرده‌ اند اشاره مى‌ كند. آنگاه 360 تن از راويان حديث غدير از قرن دوم تا چهاردهم را بر مى‌ شمارد. در پايان هم اشعار شاعران مختلف را درباره اين موضوع ذكر مى‌ كند.

کتاب «امامت پژوهی» به قلم جمعی از نویسندگان، زیر نظر دکتر محمود یزدی مطلق (فاضل) نگارش یافته است. مساله امامت، یکی از مهمترین مباحث کلامی است که متکلمان برجسته شیعه، ضمن تحلیل مسائل مربوط به آن، رساله های بسیاری در این باره نگاشته اند؛ از جمله می توان به رساله عصمت از سید مرتضی، فرق بین نبی و امام از شیخ مفید، الامامة و التبصرة من الحیرة از شیخ صدوق، رسالة الامامة از خواجه نصیر طوسی و ... اشاره کرد که همه اینها نشانگر بالندگی اندیشه شیعی و اهمیت مساله امامت است. کتاب حاضر، پژوهشی است جمعی، با نگاهی کارشناسانه به مسائل مختلف مربوط به امامت از نگاه دانشمندان مسلمان، بویژه شیعه و مقایسه آن با دیدگاه های دو فرقه بزرگ کلامی؛ یعنی معتزله و اشاعره، که توسط گروه پژوهشی فلسفه و کلام اسلامی سامان یافته است.