جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در این کتاب جنجالی، فیلسوف و روانکاو جان میلز استدلال می کند که خدا وجود ندارد. و تحریک آمیزتر، اینکه خدا نمی تواند به عنوان چیزی جز یک ایده وجود داشته باشد. به طور خلاصه، خدا یک خلقت روانی است که به آرمان نهایی دلالت دارد. میلز استدلال می کند که ایده یا تصور از خدا تجلی انکار و پاسخ بشر به محرومیت طبیعی است. یک رابطه خود با یک شی ایده آل شده درونی شده، ایده آل سازی ارزش تصوری. پس از نشان دادن فقدان شواهد تجربی و عدم امکان منطقی خداوند، میلز انگیزه‌های روان‌شناختی نیاز بشر به اختراع یک موجود برتر را توضیح می‌دهد. او در یک تحلیل بسیار ظریف از فرآیندهای ناخودآگاه که به روانشناسی باورها و ایدئولوژی اجتماعی نهادینه شده می‌پردازد، نتیجه می‌گیرد که ایمان به خدا ناتوانی در پذیرش مرگ قریب‌الوقوع ما و سوگواری غیبت طبیعی برای توهم حضور الهی است. او به عنوان جایگزینی برای ایمان خداباورانه، معنویت سکولار را ارائه می دهد که بر کیفیت تجربه زیسته، اولویت احساس و تحقیق ارزشی، خودآگاهی اخلاقی، حساسیت زیبایی شناختی و بوم شناختی، و رابطه اصیل با خود، دیگران و جهان به عنوان تعقیب یک روح زیبا در جستجوی چیزهای ارزشمند اختراع خدا مورد توجه دانشگاهیان، دانشمندان، مخاطبان عادی و دانشجویان علوم دینی، علوم انسانی، فلسفه و روانکاوی و سایر رشته ها خواهد بود. همچنین برای روان درمانگران، روانکاوان و متخصصان سلامت روان که بر ادغام علوم انسانی و روانکاوی تمرکز دارند، جذاب خواهد بود.

مسئله دین همواره مورد توجه پژوهشگران بوده و درباره آن مطالب فراوانی مطرح ‌شده است؛ از طرفی آموزه‌های دین غالباً به شکل الفاظ اعتباری در دسترس بشر قرار دارد. بر این اساس گذشتگان غالباً دین را به عنوان امری اعتباری معرفی کرده‌اند. در این ‌میان استاد جوادی آملی متفطن این معنا شده‌اند که امر اعتباری صرف نمی‌تواند مانند دین منشأ آثار فراوان باشد. دین مسبوق و ملحوق به امور تکوینی فراوانی است. برخی از این پشتوانه‎های تکوینی عبارت‏اند از: انطباق با نظام تکوینی جهان و مراحل وجودی انسان؛ انطباق احکام دین با مصالح و مفاسد واقعی امور؛ آثار تکوینی التزام و عدم التزام به دین در روح انسان و در زندگی دنیوی و تجسم آن‌ها در زندگی اخروی. استاد پس از تفکیک دین از امور اعتباری محض، مطلب جدیدتری را ارائه می‌کنند و آن اینکه وجود اعتباری دین، نه‏تنها اعتبار محض نیست، بلکه خود، قسمی از اقسام وجود حقیقی است و تقسیم وجود به حقیقی و اعتباری یک تقسیم فلسفی از جنس تقسیمات وجود است. مقاله حاضر ضمن شرح نظرات استاد در این دو زمینه با بیان چند مطلب انتقادی، به این نتیجه می‌رسد که ابعاد و لوازم نظریه حقیقی‏دانستن وجود اعتباری دین چندان روشن نیست.