جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر شامل آموزه‌ها و تمرینات متعددی از "یوگا سوتره پتنجلی "است که "سوامی ساتیا نانداساراسواتی "آن را تشریح نموده است .در نظر نگارنده : "یوگا تمرین معرفت است نه ورزش‌های همگانی .یوگا شامل مراحل خودشناسی است که از یاما شروع می‌شود و به فنا (سامان دهی) ختم می‌گردد .هدف یوگا در انتها جدایی انرژی از ماده است ."در این کتاب 996سوتره (دستورالعمل جسمی و روحی) برای پاک‌سازی روان و روح برای علاقه‌مندان عرضه شده است .

این کتاب در سال 1981 منتشر شد،Baudrillard روابط بین واقعیت ، نمادها و جامعه را زیر سوال می برد. "Simulacra ها نسخه هایی هستند که نمایانگر چیزهایی هستند که هیچ واقعیتی برای شروع آنها وجود ندارد ، و یا دیگر اصل و ریشه ای ندارند. شبیه سازی تقلید از عملکرد یک فرآیند یا سیستم در دنیای واقعی در طول زمان است. علاوه بر این ، Simulacra و Simulation در مورد چگونگی ارتباط نمادها و علائم با معاصر بودن (وجود همزمان) صحبت می کنند. بودریار ادعا می کند که جامعه کنونی ما "تمام واقعیت و معنی را با نمادها و نشانه ها جایگزین کرده است ، و این که تجربه انسانی شبیه سازی واقعیت است". علاوه بر این ، این Simulacra "واسطه ای صرف از واقعیت نیستند ، حتی مداخلات گمراه کننده واقعیت نیستند ؛ آنها مبتنی بر واقعیت نیستند یا یک واقعیت را پنهان نمی کنند ، آنها صرفا چیزی مانند واقعیت با درک فعلی ما را که با زندگی ما مرتبط است پنهان می کنند." بنابراین ، شبیه سازی هایی که بودریار به آن اشاره می کند ، معانی چگونگی ساخت نمادگرایی فرهنگ و رسانه ها واقعیت درک شده ، درک به دست آمده از طریق زندگی ما و وجود مشترک ماست و قابل خواندن است. "... بودریار معتقد بود که جامعه چنان با این Simulacra و زندگی ما اشباع شده است و زندگی ما آنقدر با ساخت و سازهای جامعه اشباع شده است که همه معانی را با بی نهایت تغییر پذیر بی معنی می ساخت. بودریار این پدیده را "غلبه بر Simulacra " عنوان کرد که در چهار مرحله بیان شد.

«جورج ایوانویچ گورجیف» نویسندة کتاب حاضر، در سال 1866 م در شهر «الکساندروپل» در منطقه‌ای در امپراطوری سزاری به دنیا آمد. او در جست‌وجوی دانش و معرفتی که به امکانات نهان مردم و جایگاهش در عالم بپردازد، سفرهای بسیاری کرد و در سال ۱۹۲۲م نهاد تکامل هماهنگ مردم را در کاخِ «دو پریوه درفونتن بلو ـ آوون» نزدیک پاریس بنیاد گذاشت. نوشته‌های گورجیف سه سلسله دارد که کتاب حاضر سلسلة اول: سه کتاب با نام «نقد عینی و بی‌طرفانة زندگی مردم» یا «قصه‌های بلزباب برای نوه‌اش» است. او در این کتاب بینش خود را از هدف و مقصود زندگی مردمی در طرح گسترده کیهان‌شناسی آشکار شدن زندگی در عالم سطوح زندگی به تصویر می‌کشد و نقدی از خشونت و گمراهی در فرهنگ مردم و نیروی بالقوه تکامل را به نمایش می‌گذارد.

دو هزار سال قبل پسری جوان به نام مارکوس اورلیوس از یک زندگی ساده به مقامی بسیار بالا رسید و امپراتور سرزمینی پهناور شد. حکایت آنچه آموخت، آنچه انجام داد، و آنچه بود، در طول تاریخ طنین انداخته است. نویسنده ی معروف رایان هالیدی، که کتابهایش به بیش از سی زبان ترجمه شده است، در امپراتور فیلسوف داستان زندگی و اندیشه های مارکوس اورلیوس را به زبانی روان و به همراه تصاویر ماهرانه ی ویکتور یوهاس شرح می دهد.

ترجمه ماشینی: شکل زندگی ویتگنشتاین رابطه پیچیده بین زبان و زندگی را در سراسر آثار لودویگ ویتگنشتاین آشکار می کند. دیوید کیشیک با تکیه بر کل مجموعه نوشته های خود، با در نظر گرفتن مفهوم شکل زندگی به عنوان مرکز محو آن، دیدگاهی تلفیقی از اندیشه در حال تکامل ویتگنشتاین ارائه می دهد. این کتاب از این ایده که "تصور زبان به معنای تصور شکلی از زندگی است" سرچشمه می گیرد تا اولین گزارش جامع از فلسفه ویتگنشتاین را در روح موج جدیدی از تفاسیر ارائه دهد که توسط استنلی کاول، کورا پیشگام بود. دیاموند و جیمز کنانت همچنین کمکی فریبنده به گفتمان رو به رشدی است که حول موضوع زندگی می چرخد، که توسط کار اخیر جورجیو آگامبن رهبری می شود. کیشیک با ایستادن در آستانه بین سنت‌های فلسفی تحلیلی و قاره‌ای نشان می‌دهد که چگونه فلسفه زبان ویتگنشتاین به فلسفه جدیدی از زندگی اشاره می‌کند و از این طریق سهمی بی‌نظیر در اندیشه اخلاقی و سیاسی ما دارد.

بین اکنون و گذشته، دیدارپذیری و نادیدارپذیری، احساس و ایده، ارتعاشی در کار است—مرلو-پونتی فیلسوف چنین می‌اندیشد. شعر مالارمه، نقاشی سزان، نثر پروست و موسیقی دبوسی در معرض پدیده‌شناسی مرلو-پونتی، چشم‌انداز تازه‌ای از تلقی ما از هنر را رقم می‌زنند. آثار این هنرمندان—به‌مصداق سکوت در شعر، عمق در نقاشی، خاطره در ادبیات و ریتم در موسیقی—با دو مضمون عمده مرلو-پونتی متاخر، یعنی «رابطه بدن و جهان» و «فرایند بیان» محک می‌خورند. ریتم تفکر نه درباره فلسفه است و نه درباره هنر، بلکه به بحث از قلمرویی می‌پردازد که این دو در آن به ارتعاش درمی‌آیند.

با وقوع انقلاب اسلامی، روحانیت نقش خود را در حدوث انقلاب بسیار برجسته و متمایز نشان داد؛ اما بعد از انقلاب، بررسی سازوکارهای تعامل مطلوب حوزة علمیه با سازمان ها، ازجمله رسانه ملی آنچنان که شایسته بوده، به صورت جدی مدنظر واقع نشده است. روحانیان به صورت انفرادی با رسانه ملی تعامل داشته اند، ولی این تعامل سازمان یافته نبوده و به همین سبب، مشکلاتی را به وجود آورده است. این پژوهش به دنبال تبیین الگوی تعامل رسانه ملی با معاونت تبلیغ حوزه های علمیه از منظر رهبر معظم انقلاب است. جهت گیری پژوهش حاضر کاربردی است و در زمره پژوهش های «کیفی» قرار دارد و از میان انواع راهبردهای پژوهش کیفی، راهبرد «نظریه پردازی داده بنیاد نظام مند» را انتخاب کرده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد ارتباط سازمانی میان رسانه ملی و حوزة علمیه مقوله ای محوری است و جلوگیری از ورود کارشناسان دینی کم سواد یکی از عوامل علّی؛ نهادینه سازی ایمان کارکنان رسانه ملی جزو عوامل زمینه ای؛ فقدان تعامل فکری گروهی یکی از عوامل مداخله گر؛ و سیاست گذاری آموزشی، تبلیغی، فرهنگی راهبردی تعاملی است که منجر به پیامدهایی، از جمله تبیین حقیقت دین همراه با هنر می گردد.