جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

و هو مختصر في اصول الدين رتبه المولف في ستة فصول. «اسامة ناصر النقشبندية» و هو في 6 فصول. «حداد، بطرس» [د/كشف 2/119؛ المورد77/123,‌45/146]

يكي از دوستان غزالي به او مي گويد كه بعضي از علما منكر علم غيبي و لدني هستند و مي گويند علوم منحصر در علوم رسميه مي باشد، غزالي در پاسخ آنها اين رساله را در پنج فصل نگاشته است. (سيد محمود مرعشي) از غزالي دانسته شده. آغاز كتاب: الحمدلله الذي زين خواص عبيده بنور الولاية ... اما بعد اعانک الله ان واحدا من اصدقائنا حکي عن بعض العلماء انکر علم الغيب الذي نعتمد عليه انجام كتاب: و شرائط التفکر مختصرها في رسالة اخري اذ بيان التفکر کيفية و حقيقه امر مهم يحتاج الي زيادة شرح بعون الله تعالي و الان نختم هذه الرسالة فان في هذه الکلمات کفاية لاهلها و من لم يجعل الله له نوراً فماله من نور تم [مؤلفات الغزالي 417؛ مرعشي 29/183؛ ريحانة الأدب 4/239؛ كشف الظنون 1/887؛ كتابخانه ملك 7/477 و 9/239؛ فهرست سپهسالار 5/330؛ الهيات تهران ص 339؛ چهل ستون ص 387؛ فيلم دانشگاه 1/415 و 1/563؛ اصغر مهدوي 2/124؛ كتابخانه نوربخش 2/250شرح حديث هل رأيت رجلاً] شرح و حواشي: انتخاب تحقيق العلم اللدني (-)

منظومه ايست در كلام به بحرالفيه ابن مالك و به روش آن (بخط ناظم). (محمد شيرواني) [كتابخانه وزيري 3/877]

از مهدي بن اسدالله كه در 1297 هـ. ق. تصنيف كرده است. «قصيده اي» در 4 برگ، ماده تاريخي درباره تولد فاطمه سلطان (1319) فرزند كاتب نسخه (اسماعيل بن ابراهيم جندقي متخلص به تاراج) و اوراقي در دعا. (فاضل هاشمي) پيرامون ركن رابع و اينكه حجت ظاهر بايد يكي باشد (وحدت ناطق) و ديگران پيرو تا اينكه اختلاف در ميان امت واقع نگردد، بروش شيخي ها و براي اثبات عقايد آنان و بيشتر ادله مؤلف از حاج كريم خان كرماني گرفته شده است، و غره ماه شوال 1297 پايان يافته است. اين كتاب مشتمل بر دو باب و يك خاتمه مي باشد بدين تفصيل: باب اول: در ذكر فرمايشاتي كه صريح در مطلب است. باب دوم: در اثبات مطلب بكتاب و سنت. خاتمه: در اموري چند كه معرفت آنها لازم است. (سيد احمد اشكوري) در 2 «باب» و هر يك «فصل» هايي و در پايان 1 «خاتمه» و اين نيز در چند «فصل» است. در غره شوال 1297ق/1880م به پايان برده است. نام كتاب در ديباچه و نام نگارنده و تاريخ در انجام آمده است. در اثبات انديشه هاي گروه شيخيان در زمينه ركن رابع و وحدت ناطق. بر پايه آيت و حديث و نقل از كتاب هاي مشايخ، از آن ميان «ارشاد العوام» حاج محمد كريم خان قاجار. در 2 «باب» و 1 «خاتمه» : باب 1. فرمايشاتي كه صريح در مطلب است، 2. در اثبات آن به كتاب و سنت. خاتمه در اموري چند كه لازم اند گفته آيند. (احمد منزوي) [فهرست آستان قدس 17/390؛ مرعشي 14/356؛ دائرة المعارف بزرگ 1/267 و 1/268؛ فهرستواره منزوي 9/448؛ رايانه استان قدس]