جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب اولین پرداخته گسترده به پدیدارشناسی هوشیاری زمان هوسرل است. نیکلاس دو وارن از تجزیه و تحلیل دقیق متون هوسرل استفاده می کند که برخی از آنها اخیراً به زبان آلمانی منتشر شده اند تا رفتار هوسرل با آگاهی زمان و اهمیت آن را برای برداشت او از ذهنیت بررسی کند. او توسعه تفکر هوسرل در مورد مسئله زمان را از روانشناسی توصیفی فرانتس برنتانو دنبال می کند و آن را در چارچوب پروژه متعالی خود به عنوان یک کل قرار می دهد. بحث‌های خاص شامل اهمیت آگاهی زمانی برای سایر مضامین پدیدارشناختی است: تجربه ادراکی، تخیل، یادآوری، خودآگاهی، تجسم، و آگاهی دیگران. نتیجه، کاوشی روشنگر در مورد چگونگی و چرایی این موضوع است که هوسرل مسئله آگاهی زمان را سخت‌ترین و در عین حال محوری‌ترین چالش‌های پیش روی کار فلسفی منحصربه‌فرد خود می‌دانست.

ترجمه ماشینی : هوسرل و ایده اروپا استدلال می کند که تأملات متأخر ادموند هوسرل در مورد اروپا را نباید نه به عنوان انحراف از پدیدارشناسی استعلایی اولیه او یا به عنوان تمرین ساده نقد فرهنگی، بلکه به عنوان تأملات پدیدارشناختی سیستماتیک در مورد زایش و تاریخمندی خواند. تیمو میتینن نشان می دهد که تاملات هوسرل در مورد اروپا متقاعدکننده ترین و رادیکال ترین تفسیر او از ابعاد بین الاذهانی، جمعی و تاریخی پدیدارشناسی است. هوسرل و نسل او پس از جنگ جهانی اول، در حالی که اروپا در تلاش بود تا خود را بازتعریف کند، کار کردند و او نوشته‌های اواخر خود را با جمع شدن ابرهای جنگ جهانی دوم نوشت. چند دهه بعد، سقوط اتحاد جماهیر شوروی دوباره هویت این قاره و تقسیمات سیاسی و اقتصادی آن را تغییر داد. میتینن به عنوان یک اروپایی درگیر مسئله اروپا می نویسد و بسیاری از نویسندگان و منتقدان اخیر او در این اثر - مانند میشل فوکو، ژاک دریدا و جورجیو آگامبن - نیز عمیقاً با این مشکل جدید هویت اروپایی درگیر هستند. این کتاب مشکل چندوجهی ایده عقلانیت اروپایی را روشن می کند و از مفاهیم بدیع جهان گرایی و غایت شناسی به عنوان مؤلفه های ضروری تأمل فلسفی رادیکال دفاع می کند.

ترجمه ماشینی : ادموند هوسرل بنیانگذار پدیدارشناسی و یکی از مهمترین فیلسوفان قرن بیستم بود. این مجموعه بهترین مقالات هفتاد سال گذشته درباره اندیشه هوسرل را در یک مکان در دسترس قرار خواهد داد. مجموعه‌ای از نوشته‌ها را گرد هم می‌آورد، که بسیاری از آنها در غیر این صورت غیرقابل دسترس هستند، که به عنوان کمک اساسی نه تنها در درک این فیلسوف بزرگ، بلکه در توسعه پدیدارشناسی او نیز شناخته شده‌اند.

ترجمه ماشینی : ادموند هوسرل (1938-1859) به عنوان بنیانگذار پدیدارشناسی، یکی از مهم‌ترین جنبش‌های فلسفی قرن بیستم، تأثیر زیادی در توسعه فلسفه قاره‌ای معاصر داشته است. این مقدمه به صورت زمانی کل پدیدارشناسی هوسرل را همانطور که در مجموعه منتشر شده ارائه شده است بررسی می کند. بخش اول به بررسی تحقیقات اولیه او درباره شکل‌گیری مفاهیم ریاضی و منطقی در زندگی شناختی ما می‌پردازد که جرقه‌ای برای توسعه روش او در «روان‌شناسی توصیفی» شد. در قسمت 2 هاپکینز به بررسی دکارتی خود می پردازد. نیم عنوان؛ صفحه عنوان؛ صفحه حق چاپ فداکاری؛ فهرست مطالب؛ سپاسگزاریها؛ اختصارات; Prolegomenon: چرخش هوسرل به تاریخ و پدیدارشناسی ناب. اول. نظريه عيد افلاطون و ارسطو. 1. نظریه سقراطی افلاطون در مورد عید: اولین ستون پیشینه باستانی پدیدارشناسی محض. 2. نظریه حسابی افلاطون در مورد عید: دومین رکن پیشینه باستانی پدیدارشناسی محض. 3. نقد ارسطو بر نظریه عید افلاطون: رکن سوم (و آخرین) پیشینه باستانی پدیدارشناسی محض.

ترجمه ماشینی : این مجموعه مقالات اولین تلاش مفصل برای ایجاد ارتباط بین تفکر فلسفه کلاسیک آلمان و پدیدارشناسی هوسرل است. این جلد مجموعه‌ای از مقالات انتقادی جدید از دانشمندان برجسته و فیلسوفان جوان‌تر از هر دو سنت را گرد هم می‌آورد تا این شکاف پژوهشی را که توسط هر دو رشته به رسمیت شناخته شده است، پر کند. این جلد، هر دو سنت را روشن می کند و اهمیت آنها را برای فلسفه معاصر، هم از نظر تاریخی و هم از نظر سیستماتیک، برجسته می کند. مضامین اصلی که در این مجلد به آن پرداخته می شود معرفت شناسی، فلسفه اخلاق و تاریخ فلسفه است که این مضامین بر اساس چندین موضوع فرعی (عین، ایده آلیسم/واقع گرایی، ذهنیت/بین الاذهانی، اخلاق، تاریخ، فرهنگ) مورد بحث قرار می گیرند. این سیستم مختصات اساسی را برای مقایسه نظری بین هوسرل و فلسفه کلاسیک آلمانی ارائه می‌کند و خطوط اصلی تفسیر را دنبال می‌کند تا هم تداوم و هم ناپیوستگی هر دو سنت را درک کنیم. یک بخش از این جلد به ویژه به درک پدیدارشناسی هوسرل و فلسفه کلاسیک آلمان اختصاص دارد. مقالات این جلد برای خوانندگان فلسفی عام با ارجاع ویژه به محققان در زمینه های فلسفه کلاسیک آلمان (کانت، فیشته، شلینگ، هگل)، نئوکانتی و سنت پدیدارشناختی (به ویژه هوسرل و سایرین) در نظر گرفته شده است. نمایندگان مهم همان) .