جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب با افشای اسطوره «دو ویتگنشتاین»، شرح مفصلی از وحدت در اندیشه ویتگنشتاین از Tractatus تا تحقیقات فلسفی ارائه می‌کند. برخلاف تفاسیر اخیر در ادبیات، این روایت داستان آشکار شدن یک دیدگاه واحد نیست، بلکه داستان یک گفتگوی جاری و منطق درونی آن است. ویتگنشتاین در طول زندگی حرفه‌ای خود استدلال می‌کرد که مشکلات فلسفی در مورد ضروری و غیرممکن از یک سو، و در مورد معنادار و مزخرف از سوی دیگر، ممکن است با توضیح استفاده از زبان معمولی حل شوند. این رویکرد همیشه بر یک استراتژی، یعنی زمینه‌گرایی تکیه داشت. او متن‌زدایی را منبع اصلی سردرگمی فلسفی معرفی کرد و استدلال کرد که درک فلسفی شامل قرار دادن مفاهیم در زمینه‌های هنجاری است که در آن کار می‌کنند. این بازسازی انتقادی به درک فلسفه ویتگنشتاین کمک می کند و بحث های معاصر در مورد ضرورت، قابل فهم بودن و هنجاری بودن زبان را روشن می کند.

ترجمه ماشینی : نقش زبان را در اندیشه نیچه بررسی می کند، از جمله رابطه بین سبک و ذهنیت، زیربنای نشانه شناختی نظریه تراژدی او، طبیعت گرایی او و نظریه زبان و بلاغت او.

ترجمه ماشینی : رئالیست فیزیکی به شدت با تفسیری که تحلیل زبانی ارائه می‌کند مورد توجه قرار گرفت، بنابراین او نیز تغییر کرد. اما در آن زمان، که تقریباً در دهه دوم قرن بیستم بود، آنها بدون شک دیدگاه های خود بسیار نزدیک بودند. راسل در سخنرانی های سال 1918 در مورد اتمیسم منطقی، تأثیر ویتگنشتاین را در چندین جا تصدیق کرد. اگر راسل در مورد اتمیسم منطقی سخنرانی نمی کرد، ویتگنشتاین شاید تراکتاتوس را نمی نوشت، یا حداقل نظراتی را که در آنجا بیان می شد حفظ نمی کرد. مسلماً این که تراکتاتوس را می‌توان به عنوان تفسیری بر سخنرانی‌های راسل در سال 1918 تعبیر کرد، به معنای بزرگی درست است. ویتگنشتاین مطمئناً آنها را نشنیده بود، اما، همانطور که راسل گفت، موضوعات با هم مورد بحث قرار گرفتند. و بدهی تراکتاتوس به دیدگاه های مطالب سخنرانی ها آشکار است. از آنجایی که ویتگنشتاین شاگرد و راسل معلم بود، علیرغم تأثیر متقابل، ممکن است فرض کنیم که تأثیر بیشتر اثر راسل بوده است. هیچ فضایی وجود ندارد که بتوان در آن به تحلیل کامل پیشینیان ویتگنشتاین و تأثیراتی که بر وی وارد شد پرداخت. علاوه بر این، داده های کافی وجود ندارد. با این حال، یک سرنخ به ما داده شده است. یکی از دوستان او به ما اطلاع داده است که ویتگنشتاین در روش فلسفی خود 1 «افلاطون را خوانده و از آن لذت می‌برد» و «ویژگی‌های همبستگی را می‌شناسد»، اگرچه به یقین گفته نمی‌شود که ویتگنشتاین خواننده بزرگی در فلسفه بوده است.

ترجمه ماشینی : فیلیپ میلز با پیوند دادن شعر و فلسفه زبان، شکاف قاره ای و تحلیلی را با کنار هم قرار دادن نوشته های نیچه و ویتگنشتاین پر می کند. او از طریق یک فلسفه شعر بیان گرایانه استدلال می کند که ما می توانیم برخی از سؤالات اصلی در فلسفه زبان را درک کنیم. میلز تداوم زبان شعر با زبان معمولی را برجسته می کند و تفکر نیچه و ویتگنشتاین را روشن ترین راه برای بسط فلسفه شعر می داند. این مطالعه با ردیابی سنت اکسپرسیویستی فلسفه زبان، ریشه های آن را در رمانتیسیسم آلمانی دقیقاً در آثار اکسپرسیویست های معاصری مانند هاو پرایس و رابرت براندوم قرار می دهد. در جایی که درک شعر با ابزارهای سنتی فلسفی مورد استفاده زیبایی‌شناسان دشوار بوده است، «فلسفه شاعرانه زبان» در تقاطع بین فلسفه هنر و زبان عمل می‌کند و فلسفه جدیدی از شعر را با ظرفیت‌های گسترده پیشنهاد می‌کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب بررسی رابطه درونی بین نماینده ترین نویسندگان و متفکران آلمانی قرن هجدهم، نوزدهم و بیستم: گوته، نیچه و توماس مان است که محتوای اندیشه آنها را که در نگرش آنها نسبت به هنر منعکس می شود بررسی می کند. ، جامعه و سیاست زمان خود. در نتیجه، از یک سو، یک مطالعه تلفیقی است، زیرا زمینه تاریخی این سه قرن محوری و اهمیت استراتژیک آنها را برای توسعه فرهنگی و اجتماعی آلمان مدرن و به طور کلی اروپا در نظر می گیرد. از سوی دیگر، تحلیل مفصلی از جنبه‌های کلیدی در اندیشه گوته، نیچه و توماس مان ارائه می‌کند که به شکل‌گیری مضامین و مفاهیم مشترک در آثار آنها و در نتیجه به پیام متمایز آنها منجر شد. هدف اصلی پژوهش اثبات این موضوع است که این مضامین مشترک، وضعیت و نقش هنرمند در جامعه، انحصار نبودن هنر به عنوان مرتبط با سیاست، لزوم فراتر رفتن از سیاست های نابسامان ناسیونالیستی و... در واقع از ویژگی های خاص آن است. میراث مستقیم گوته در اندیشه نیچه و مان. این واقعیت دو نتیجه ضمنی دارد. نخست، پیام آنها برای جامعه اخلاقی و رویایی بود که نشان دهنده هدف تولیدات ادبی - فلسفی آنها بود. همه آنها در جستجوی معنای رویدادهای داخلی و خارجی زندگی خود و عقاید آشکار نسبت به نقاط عطف سیاسی مانند انقلاب فرانسه، فرهنگ بیسمارک یا دو جنگ جهانی بودند. ثانیاً، اعتقادات اخلاقی آنها به امروز مربوط است، زیرا تعداد فزاینده‌ای از مورخان و منتقدان ادبی سعی می‌کنند در آثار گوته، نیچه و توماس مان آنچه را می‌توان به عنوان پاسخی به پرسش‌های کنونی که مشابه آن‌ها هستند، تعریف کرد. در گذشته. بالاخره هنر نویسندگی هنری است با پیام.

ترجمه ماشینی : توماس اچ. بروجر، گرگ و میش بت‌ها (1888) نیچه را مورد بازبینی قرار می‌دهد و آن را اثری غنی و محرک می‌داند که فلسفه متاخر نیچه، به‌ویژه کار بزرگ ناتمام او، «تجدید ارزش‌گذاری همه ارزش‌ها» را در بر می‌گیرد و خلاصه می‌کند. بروجر با بررسی مضامین و هدف «گرگ و میش بت ها» در رابطه با Hauptwerk نیچه، تأثیر عمیق پروژه ارزش ها را بر ساخت آن نشان می دهد، موضوعی که تقریباً توسط تمام مفسران قبلی نادیده گرفته شده است. این کتاب بیشتر از آنچه نیچه می خواند و همچنین تأثیرات روی او را در زمان نوشتن این متن نشان می دهد و تفسیر جامعی را ارائه می دهد که دانش زبان آلمانی و انگلیسی را بررسی می کند. تحلیل‌های دقیق زیربنای اخلاقی، مذهبی و علمی متن، تفسیر جدیدی را ممکن می‌سازد که ریشه در فلسفه اصلی پروژه دارد و دانش بیشتری در مورد ارزیابی مجدد همه ارزش‌ها و همچنین آخرین اندیشه و موقعیت فلسفی نیچه به دست می‌دهد.

ترجمه ماشینی : به عنوان یک فیلسوف یهودی اگر بیشتر نقد نیچه از دین قانع شود، چه می کند؟ آیا الهیات فلسفی یهودی معاصر وجود دارد که بتواند در عصر پسا متافیزیکی متقاعد کند؟ استدلال این کتاب این است که خاخام جوزف سولوویچیک (1903-1993) - نماینده برجسته قرن بیستم ارتدوکس مدرن - تفسیری از یهودیت هلاکی ارائه می دهد که بر اساس منابع سنتی استوار است و حس نیچه ای را برای زندگی مذهبی تأیید می کند. . Soloveitchik شکلی از یهودیت مملو از ایده های کلیدی نیچه را توسعه می دهد، که نقد نیچه را با جذب جزئی آن نادیده می گیرد. این مطالعه اصیل درباره فلسفه سولوویچیک، سهم منحصر به فرد او را در تفکر یهودی برای دانشجویان و دانشمندان در مطالعات یهودیت برجسته می کند، در حالی که اهمیت گسترده تر او را برای کسانی که به طور گسترده در زمینه هایی مانند فلسفه و مطالعات دینی کار می کنند آشکار می کند.

ترجمه ماشینی : این متن که به سبکی روشن و جذاب نوشته شده است، اهمیت نیچه را به عنوان یک فیلسوف و به عنوان یک نظریه پرداز سیاسی با برجسته کردن نقد لیبرالیسم (در هر دو شکل فلسفی و سیاسی آن) و با تشریح شکل درک اخلاقی و سیاسی نشان می دهد. فلسفه فاش می کند در تشریح تشخیص نیچه از وضعیت مدرن، این کتاب جنبه های اصلی اندیشه او از جمله اراده به قدرت، فرامن و عشق را توضیح می دهد. دیوید اوون ارتباط فلسفه نیچه را با بحث های جاری در نظریه سیاسی دنبال می کند و با چهره های کلیدی مانند مک اینتایر، تیلور، رورتی و رالز درگیر می شود. اوون استدلال می کند که لیبرالیسم دو مورد اخیر را می توان الف مشاهده کرد