جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب یک مداخله انتقادی در بحث نظری در مورد رابطه سیاسی بین دموکراسی و کمونیسم است. با روشن کردن ریشه‌های فلسفی بحث دموکراسی، مرز مشخصی بین لیبرالیسم و جمهوری‌گرایی ترسیم می‌کند و استدلال می‌کند که مارکس جوان پس از رد اولی و حمایت از دومی، «دموکراسی واقعی» را به عنوان مقدمه‌ای برای تئوری کمونیسم آینده‌اش تأیید کرد. . برای این منظور، کتاب ضمن دنبال کردن پویایی تاریخ مارکسیستی اندیشه‌های سیاسی و نظریه دولت پیشا کمونیستی، افکار طیف وسیعی از فیلسوفان و نظریه‌پردازان سیاسی را که از دوران باستان شروع می‌کنند (ارسطو) مورد توجه قرار می‌دهد. گذر از عصر روشنگری (اسپینوزا، روسو)، سنت ایده آلیست آلمانی (هگل)، جمهوری خواهی هگلی های جوان (بائر، روگه، فوئرباخ)، و رسیدن به دوران خودمان (آرنت، کولتی، مک فرسون، کاستوریادیس، پولانزاس). برای دانشجویان و دانش پژوهان علاقه مند به تاریخ اندیشه سیاسی، تئوری های دموکراسی و مارکسیسم جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : زندگی حرفه ای یکی از خارق العاده ترین چهره های زندگی روشنفکری روسیه و اوایل شوروی به یکباره و زودرس پایان یافت. الکساندر الکساندرویچ مالینوفسکی، معروف به بوگدانوف، در جریان آزمایشی در مورد انتقال خون، خون خود را با یک قربانی مالاریا که به شدت بیمار بود، به امید نجات بیمار و خون او مبادله کرد. نتیجه این را می توان حدس زد: هم پزشک و هم بیمار فوراً فوت کردند. ! اگرچه یک سرمایه‌گذاری خارق‌العاده از سوی بوگدانف بود، زیرا بخشی از جستجوی ابزاری برای جاودانگی بود، آزمایش انتقال خون تنها یکی از انبوه کارهای شگفت‌آوری بود که او در سی سال حضورش در سیاست و زندگی عمومی روسیه انجام داده بود. در واقع، فعالیت ها و دستاوردهای دو ساله او به عنوان مدیر اولین مؤسسه مطالعات انتقال خون اتحاد جماهیر شوروی، در کنار وقایع سال های قبل، عملاً ناچیز به نظر می رسد. 3 منصفانه است که بگوییم الکساندر بوگدانوف از اوایل قرن تا 1930 در یک موقعیت برجسته در زندگی سیاسی و فکری روسیه قرار داشت. در سالهای اولیه رژیم شوروی، بوگدانف سر و شانه بالاتر از هر شخصیت عمومی دیگری که خارج از صفوف حزب فعالیت می کرد، ایستاد.

ترجمه ماشینی : این مطالعه به دنبال ارائه نظریه آزادی در یک خط از سنت مارکسیستی است که با مارکس و انگلس آغاز می شود و از لنین تا فلسفه معاصر شوروی ادامه می یابد. اگرچه هدف اولیه صرفاً توصیف چگونگی درک آزادی توسط متفکران این سنت است، همچنین تلاش می شود تا مشخص شود که آیا دیدگاه های آنها به شدت جبرگرا هستند یا خیر، همانطور که اغلب مفسران غربی فرض می کنند. به ترتیب با توجه به دامنه اصطلاح "فلسفه معاصر یک نکته شوروی". مرحله شوروی در فلسفه مارکسیستی گسترش یافته است. به انقلاب 1917 برمی گردد. با این حال، برای اهداف این مطالعه تنها آثار منتشر شده پس از سال 1947 مورد بررسی قرار گرفت و اکثریت قریب به اتفاق آنها مربوط به دهه 1960 است. جدای از این واقعیت که بیشتر آثار دوره‌های قبل در دسترس نبود، نشانه‌های کتاب‌شناختی، مانند عنوان مقالات در Pod znamenem marksizma، نشان نمی‌دهد که نظریه آزادی در آن زمان یک نگرانی عمده بود. در واقع، حتی در سال 1947، تا زمان ظهور آثار در انسان‌شناسی فلسفی در دهه گذشته، توسعه چندانی در این زمینه وجود نداشت. از سوی دیگر، تصور نمی‌شود که مفهوم آزادی که در نوشته‌های اخیر یافت می‌شود، نمایانگر فلسفه قبلی شوروی، در دوره «مرده» استالینیست یا پیش از آن باشد. فقط تحقیقات بیشتر می تواند آن را ثابت کند. این اثر به عنوان رساله دکتری در دانشگاه فریبورگ سوئیس به سرپرستی پروفسور J. M.

ترجمه ماشینی : این کتاب ارتباط نابهنگام مارکس و فروید را برای آمریکای لاتین ارزیابی می‌کند، متفکران بیگانه با این منطقه که در دوران سرکوب سیاسی و فرهنگی، الهام‌بخش فعالان، روشنفکران، نویسندگان و هنرمندان محاصره‌شده آن شدند. برونو بوستیلز ده مطالعه موردی ارائه می‌کند و استدلال می‌کند که هنر و ادبیات - رمان، شعر، تئاتر، فیلم - بیش از هر مقاله ستیزه‌جویانه یا مقاله‌ای نظری، می‌تواند به ما نگاهی اجمالی به مارکسیسم و روان‌کاوی بدهد، نه به اندازه علوم تاریخ یا ناخودآگاه، به ترتیب، بلکه به عنوان دو شیوه پیچیده به هم مرتبط برای درک شکل گیری سوبژکتیویته.

ترجمه ماشینی : این کتاب از پنج فیلسوف از سنت قاره‌ای – تئودور آدورنو، هانا آرنت، ژیل دلوز، ژاک دریدا و ژاک رانسیر – استفاده می‌کند تا «درباره تفکر» بیندیشد و پاسخ‌های جدید و شگفت‌انگیزی به این سؤال ارائه کند: چگونه می‌توانیم دانش‌آموزان را آموزش دهیم. خلاقانه و انتقادی فکر کنیم؟ علیرغم تفاوت‌هایشان، همه این فیلسوفان درک مدرن از تفکر را به چالش می‌کشند و دیدگاه‌های بدیع و رادیکالی در مورد آن ارائه می‌کنند. هر یک به طرق بسیار متفاوت، رویکرد مدرن به تفکر و نیز تقلیل تفکر صحیح به عقلانیت را رد می‌کنند و تفکر را در واقعیت اجتماعی-تاریخی قرار می‌دهند و آن را با کنش سیاسی مرتبط می‌کنند. آنها استدلال می کنند که اندیشیدن یک فعالیت طبیعی و خودکار نیست، و نیاز به اندیشیدن بیش از پیش مهم شده است زیرا به نظر می رسد واقعیت سیاسی تفکر کمتری را نشان می دهد یا حتی بی فکری را جشن می گیرد. این کتاب با تطبیق این مفاهیم قاره‌ای از تفکر بر نیاز مبرم به آموزش جوانان برای اندیشیدن بر خلاف جریان، کمک قابل توجهی به نظریه آموزشی و فلسفه سیاسی می‌کند، فلسفه‌ای که به ویژه در فضای ضدروشنفکر امروزی مرتبط است.