جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع این رساله "سیره ی اهل بیت (ع) در مواجهه ی با آزار و اذیت‌های گفتاری و رفتاری دیگران" می باشد. تحقیق حاضر از سه فصل تشکیل شده است که، در فصل اول به کلیات و مفهوم‌شناسی واژه‌ها و اصطلاحات تحقیق پرداخته شده، در فصل دوم «اذیت و آزارهای گفتاری نسبت به اهل بیت(ع) و شیوه ی مواجهه ی آنان» و در فصل سوم «اذیت و آزارهای رفتاری نسبت به اهل بیت (ع) و شیوه‌ی مواجهه‌ی آنان» تبیین و تحلیل گردید. هدف این تحقیق تبیین سیره اهل بیت (ع) در مواجهه با آزار و اذیت‌های گفتاری و رفتاری دیگران بوده است. در واقع، اصل در شیوه ی برخورد اهل بیت (ع) با آزار اذیت کنندگان، رأفت و رحمت و مهربانى است و برخورد تند و خشن حالت استثنایى دارد و تنها از روى ناچارى انجام مى شود. از آنجا که سیره ائمه (ع) همچون مشعلی بر سر راه رهبران و رهروان مسلمان است پس باید در آن تأمل شایسته نمود تا از راز و رمز موفقیت ائمه (ع) در این راه بهره‌مند گردید. چون تحلیل ابعاد و زوایای زندگی پر رمز و راز ائمه (ع) می‌تواند ما را به اصولی رهنمون سازد که از آنها راهکارهای عملی برای زمان حاضر و همه زمان ها به دست آید این موضوع را انتخاب نموده و با استفاده از کتابهای تاریخی و تفسیری و از طریق فیش برداری به جمع آوری مطالب مورد نظر و به تنظیم آنها پرداخته شد و معلوم گردید که ائمه (ع) اصل اولیه برخورد خویش را با تمام مخالفان و آزار و اذیت‌کنندگان، بردباری و ملایمت قرار داده‌اند و در جایی که مدارا موجب آسیب به اساس اسلام یا مصالح جامعه اسلامی نمی‌شد، همواره در برخورد با آزار و اذیت‌کنندگان با مدارا رفتار می‌کردند، اما زمانی که آزار و اذیت از روی عناد و یا در جهت ضربه زدن به مصالح جامعه اسلامی بود، ائمه (ع) در مقابل آنان به شدیدترین وجه اقدام می‌نمودند.

از آن جا که هدایت مردم و تبلیغ دین و دعوت به وحدت و همبستگی از مهمترین مسائل در زندگی اهل بیت? بوده است. این عنصر حیاتی و مهم با بررسی سیره، رفتار، گفتار، و کردار آن حضرات به دست می‎‎آید. به عنوان نمونه پـیـامـبـرگـرامـی اسـلام ? بـا ایـجـاد وحـدت بـیـن طـوایـف و قبائل مختلف مسلمان،به‌ گونه ای انسجام و هماهنگی ووحدت به وجود آورد که جنگهای صد ساله‌ی قبیله های (اوس ) و (خـزرج ) در سـایـه‎ی اسـلام بـه مـحـبـت و مـوّدت مبدّل گشت. همچنین در سیره‎ی حضرت علی? می بینیم که آن بزرگوار جهت حفظ وحدت و جلوگیری از تشتت در جامعه‌ی اسلامی از حقِ خود صرف نظر می‌کند و 25 سال خانه نشینی را تحمل می نماید. این‎ها همه حاکی از اهمیت اتحاد و انسجام مسلمین دارد.آنچه به عنوان دغدغه در این تحقیق مطرح می‎باشد این است که ائمه اطهار? برای تحقق وحدت در بین امت اسلامی از چه روشهایی استفاده می‎کردند؟ همچنین ائمه ? در دوران امامت خود با چه موانعی جهت ایجاد وحدت مواجه بودند؟ نوع جهت گیری و تعامل ائمه? با مردم زمانِ خویش بیانگر این نکته است که معصومین? تلاش می‎کردند تا یکپارچگی جامعه حفظ شود و در سایه‎ی این امر است که احکام دین تبیین می‎شود؛‎‎ و جامعه‎ی اسلامی به اهداف عالی خود می رسد. لذا در آیات قرآن و احادیث اهل بیت? هم بر وحدت و پرهیز از اختلاف تأکید شده است. از گذشته تا حال بر بحث وحدت تأکید شده؛‎‎ و این نکته در خور توجه است که‌ خود اهل بیت ?بنیان گذار وحدت بوده‌اند و هم به عنوان یکی از محورهای وحدت در جامعه‎ی اسلامی به حساب می‌آیند.

در فصل نخست علاوه بر بررسی مفاهیم کلیدی تحقیق، به اصول ثابت و متغیر در سیره اهل بیت (ع) اشاره شده است و سپس این مطلب مورد توجه قرار گرفته است که اخلاق اجتماعی اهل بیت نقش بسیار موثری در تقویت و گسترش اسلام و جذب غیر مسلمانان به اسلام داشته است. و اینکه الگو بودن سیره اهل بیت به زمان و مکان خاصی منحصر نمی گردد، بلکه علی رغم تفاوت شرایط زمان ما با زمان ائمه (ع)، سیره اهل بیت، امروز نیز می تواند به عنوان بهترین، سالمترین و کاملترین الگو برای جهانیان و مخصوصا پیروان آن بزرگواران قرار گیرد. برخی از اصول رفتاری اهل بیت میان همه انسانها (اعم از مسلمانان و غیر مسلمانان) مشترک بوده است که بر اساس آن اصول با همه انسانها به طور مساوی و یکسان رفتار می نمودند مانند: عدالت اجتماعی، مساوات و برابری، وفای به عهد، عفو و گذشت، صداقت و یکرنگی، رفتار نرم و لین. که اهل بیت در این موارد فرقی بین انسانها قائل نبودند. برخی از اصول اجتمعی اهل بیت اصولی هستند که فقط شامل مومنان می شود و سایر انسانها را در بر نمی گیرد. مانند: تکریم و احترام، تواضع و فروتنی، غمخواری و غمزدائی و اجابت دعوت مومنان و اهل بیت در برابر غیر مومنان هرگز چنین رفتاری نداشتند. رفتار اهل بیت در برخورد با غیر مسلمانان، به گونه ای بود که تا زمانی که می توانستند از طریق صلح و آرامش به اهداف دینی خود برسند از جنگ و درگیری مسلحانه دوری می نمودند. حتی در مواردی آنها را مورد احسان قرار می دادند. و از اهانت نسبت به آنان و مقدسات آنان پرهیز می کردند. اما زمانیکه شرایط به گونه ای بود که چاره جز جنگ نداشتند با تمام قوا در برابر دشمنان اسلام مبارزه می کردند. اهل بیت (ع) در برخورد با مسلمانان فاسق به شدت مقابله می نمودند و نمی گذاشتند عقیده فاسد و انحرافی آنان به دیگران نیز سرایت کند.

خداوند متعال در قرآن عظیم الشأنش حضرت محمد بن عبدالله (ص) را اسوه حسنه و انسان کامل، به بندگانش معرفی کرده است و بشر سرگشته معاصر برای نجات از گمراهی و گرفتاری را بیش از پیش نیازمند این الگوی کامل در زندگی دانسته است.این مقاله بر آن است تا به سیره و احوال معنوی حضرت رسول اکرم (ص) در قبل از ماه رمضان و در طول این ماه مبارک بپردازد و از این رهگذر سیره عملی آن حضرت را به صورت کاربردی به منظر نظر مؤمنان و پیروان حضرت (ص) بنمایاند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

رعایت بهداشت فردی و اجتماعی در اسلام مطلوب و بسیار مورد توجه است. قرآن کریم در زمینه بهداشت در پوشش، تغذیه، بدن و سایر امور زندگی انسان به وضوح سخن گفته و آن را از مطالبات و در حد تکالیف شرعی مطرح کرده است. راجع به این رویکرد، ده ها آیه در قرآن هست که به روشنی در برخی از امور رعایت بهداشت را لازم می داند. به همین جهت، در سیره نبوی نیز اهتمام جدی در تمام امور به بهداشت دیده می شود. گاهی حضرت از مردم با تاکید و سفارش درخواست رعایت بهداشت را کرده و آن را به عنوان نماد مسلمانی و جزئی از ایمان به خداوند و در درون معرفت الهی جای داده است. در سیره نبوی توجه به بهداشت در تغذیه و پوشش و محیط زندگی، به عنوان برنامه دائمی رعایت شده و یکی از راه های ترقی معنوی انسان مطرح است. در مقاله حاضر علاوه بر توجه به رویکرد قرآن به بهداشت، نمونه هایی از رفتار و سیره نبوی در رعایت بهداشت از جمله در تغذیه و لباس و آراستگی ظاهری و توجه به سلامتی جسمی تبیین شده است.

قرآن و اهل بیت علیهم السلام هرگز از یکدیگر جدا نمی شوند و همواره مردم را به یکدیگر دعوت می نمایند. دعوت و فراخوانی به سوی قرآن در سیره امام رضا علیه السلام دارای ابعاد و مراتب گوناگونی است: دعوت زبانی و توصیفی(شامل: بیان فضایل قرآن، بیان ثمرات و فوائد انس با قرآن و توجه دادن به ابعاد مختلف کتاب خدا)، دعوت عملی (شامل: قرائت قرآن، تفکر و تدبر در آن، تعامل مجیبانه با قرآن و حضور حقیقی در محضر آن، استناد فراوان به قرآن در بیانات و مناظرات، معیار قرار دادن قرآن در همه امور) و دعوت ذاتی و وجودی. دعوت و هدایت مردم به سوی قرآن در سخنان و سیره امام هشتم علیه السلام، دارای خصوصیات و ضوابطی نیز هست که عبارتند از: دعوت مردم به قرآن توام با دعوت به اهل بیت، دعوت به قرآن همراه با دعوت به رعایت و به کاربستن اصول فهم و تفسیر قرآن (شامل: پرهیز از تفسیر به رای، ارجاع محکمات به متشابهات، لزوم استفاده از عقل، لزوم به کارگیری رعایت روایات صحیح، لزوم استفاده از دیگر آیات، توجه به شان نزول و اسباب نزول و...)

سنّت، تبیین قرآن و دربردارنده تفصیل آموزه هاى اسلام است که دستخوش برخى حوادث شده است. لذا دستیابى به سنّت نبوى مستلزم تلاش بسیار است. در باره طریق وصول به سنّت، گروهى از مسلمانان (شیعه) سیره برخى اصحاب عترت : را احتیاط آمیزترین راه مى شمرند؛ امّا برخى مسلمانان (اهل تسنّن) سنّت پیامبر 9 را در رفتار عموم اصحاب جستجو مى کنند.بررسى شخصیّت عترت و اصحاب و مقایسه کارنامه شان با هم، به ما کمک مى کند در باره اینکه «سیره کدام دسته (عترت یا عموم اصحاب) به صورت هرچه شایسته ترى آینه تمام نماى سنّت نبوى و تبلور آن است» داورى درست ترى داشته باشیم. نیز مى بینیم که سیره عترت هماهنگ با هم و همسو با قرآن و سنّت است، امّا سیره اصحاب، بلکه چه بسا یک صحابى، جز با انواعى از تأویل و توجیه با قرآن و سنّت، بلکه با سیره خودش هماهنگ نمى نماید.

سیاست راهبردى نظم و انضباط در همه ابعاد شخصیّت و نیز حیات رسالى پیامبر اعظم را مى توان از جمله عوامل و مولّفه هاى اثرگذار بر روند حاکمیّت و نیز سیره تبلیغى آن حضرت قلمداد کرد؛ به گونه اى که آن حضرت در تمامى شئون زندگى خویش فردى منضبط، هماهنگ و جدّى و با نظم بوده اند.ابعاد مختلف این نظم و انضباط در سیره و حیات فردى، حیات رسالى و تبلیغى، به ویژه در دوران تشکیل حکومت اسلامى در مدینه و نیز در مدیریت سیاسى و نظامى پیامبر اعظم 9 از جمله مواردى است که نگارنده به بررسى و تبیین و تحلیل آنها مى پردازد.