جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : «به هر حال وابستگی و تکیه بر آنچه خود نویسنده به منصه ظهور رسانده است، امری مشکوک است. مهم این است که به چیزهایی که او در سکوت رها کرده است توجه کنیم.» چنین توصیه‌ای روش‌شناختی بود که در سال 1924 توسط خود هایدگر ارائه شد که در این کتاب، هایدگر و پروژه هستی‌شناسی بنیادی، با دقت دنبال شده است. این پروژه شامل مجموعه وسیعی از مشکلاتی است که در اطراف هستی و زمان (1927) پدیدار شد و سپس از زمان دوره های سخنرانی ماربورگ (1923-1928) تا سخنرانی های فرایبورگ (1928-1935) که امروزه در Gesamtausgabe موجود است ادامه یافت. سکوت هایدگر در مورد برخی از منابع بنیادی او حقیقتی است که توسط کسانی که او را به دقت خوانده اند کاملاً به رسمیت شناخته شده است. این کتاب به طور سیستماتیک سکوت های مربوط به هوسرل، ارسطو کتاب ششم اخلاق نیکوماخوس، هگل پدیدارشناسی، نیچه و حتی دکارت را بررسی و ارزیابی می کند. آنچه پدیدار می‌شود، تفسیر مجدد نظام‌مند و اصلی «هستی‌شناسی بنیادی» است که بر درک خود دازاین انسانی به‌عنوان کلید درک معانی مختلف هستی و کل تاریخ ساختارشکنی هستی‌شناسی متمرکز است. این پروژه با ادعای مطلق بودن که در متافیزیک مدرن بیداد می کرد، به اوج خود رسید که اوج و تقلید آن را در مقدمه ای بر متافیزیک (1935) می توان یافت. در رابطه با «ماجرای هایدگر»، این کتاب که خیلی قبل از آشفتگی کنونی آغاز شده است، هم ابهام و هم انسجام دخالت هایدگر با نازی‌ها را نشان می‌دهد و هم برای اولین بار، کار هایدگر جوان را در معرض یک موضوع قرار می‌دهد. انتقاد داخلی دقیق و کامل با ترسیم خاستگاه‌ها، جابه‌جایی‌ها و نتیجه نهایی از درون حوزه خودش، یعنی پدیدارشناسی، به ما امکان می‌دهد تا درباره این پرسش دشوار در عمق و منشأ آن تأمل کنیم

ترجمه ماشینی : هستی و عدد در اندیشه هایدگر به بررسی رابطه بین ریاضیات و هستی شناسی در اندیشه هایدگر می پردازد، از نخستین نوشته های او، تا هستی و زمان، تا آثار او در دهه 1930. این کتاب قلمرو ناآشنا درک هایدگر از ریاضیات را ترسیم می کند و رابطه بین زمان و عدد را در کار بزرگ هایدگر، هستی و زمان، بررسی می کند. مایکل روباخ تحلیل جدیدی از تناهی هایدگری ارائه می دهد که یکی از سرسخت ترین مسائل در تفسیر هستی و زمان است. علاوه بر این، او اندیشه هایدگر را با توجه به برخی از بحث های اصلی در منطق و مبانی ریاضیات قرار می دهد. این کتاب در ادامه به توضیح خوانش هایدگر از ریاضیات به عنوان هستی شناسی در نوشته های او از دهه 1930 می پردازد. روباخ استدلال می کند که کاوش در ارتباط بین ریاضیات و هستی شناسی در اندیشه هایدگر به ما بینش جدیدی را در مورد منشأ و تکامل برداشت رادیکال اصلی هایدگر از مسائل سنتی فلسفه می دهد. این امر ارزیابی مجدد نه تنها در مورد مسائل خاص در اندیشه هایدگری، بلکه همچنین در مورد پرسش بزرگتر از جایگاه هایدگر در فلسفه قرن بیستم را تسهیل می کند.

ترجمه ماشینی : جلد 35 آثار کامل هایدگر شامل یک دوره سخنرانی است که در دانشگاه فرایبورگ در سال 1932، پنج سال پس از انتشار کتاب هستی و زمان ارائه شده است. هایدگر در این دوره در اوج قدرت خلاقیت خود قرار داشت که در این متن روشن و تخیلی به طور کامل خودنمایی می کند. در آن، هایدگر شاگردانش را در مطالعه دقیق دو سند منبع فلسفی اولیه، تکه‌هایی از متفکران یونانی آناکسیماندر و پارمنیدس راهنمایی می‌کند. هایدگر مضمون مشترک آنها را یعنی هستی و نیستی را توسعه می دهد و نشان می دهد که مسئله هستی در واقع خاستگاه فلسفه غرب است. درگیر شدن او با این متون یونانی به همان اندازه که بازگشتی به آغاز است، به همان اندازه که یک بیداری مجدد بالقوه شگفتی و تحقیق فلسفی در زمان حال است.

ترجمه ماشینی : هایدگر، تاریخ و هولوکاست سهم مهمی در بحث طولانی مدت در مورد ارتباط مارتین هایدگر با ناسیونال سوسیالیسم است. این اثر جدید جاه طلبانه اگرچه موضوعی دشوار است، کل بحث در مورد بحث هایدگر را به جلو می برد. هایدگر به دنبال هستی و زمان، مفهوم خود از اصالت و مفاهیم مرتبط با آن مانند تاریخمندی را بسط می دهد و امکان وجود دازاین اصیل یک قوم را در امتداد خطوط ساختاری منسجم به روایت خود از اصالت در هستی و زمان مورد بحث قرار می دهد. اوبراین استدلال می‌کند که همان مشکلاتی که به نظر می‌رسد در تفسیر اولیه اصالت تأثیر می‌گذارد، بر مفهوم دازاین اصیل یک قوم تأثیر می‌گذارد. بنابراین، نزدیک بینی سیاسی هایدگر در دهه سی را می توان به ناتوانی اساسی در کنار آمدن با برخی از مشکلات مورد بحث در این مطالعه نسبت داد. اوبراین می پذیرد که فلسفه هایدگر متاثر از دوره و زمینه تاریخی آن است، اما استدلال می کند که لفاظی هایدگر، هرچند تحریک آمیز، نمی تواند به سادگی به جنگوئیسم خام نازی تقلیل یابد. این کتاب رویکردی واقعاً فلسفی به مناقشه هایدگر و بررسی مجدد نظریات و تأثیرات او است.

ترجمه ماشینی : تعداد سؤالات باز و بحث برانگیز در پژوهش هایدگر معاصر همچنان منبع گفتگوی علمی است. پرسش‌های مهمی وجود دارد که به توسعه اندیشه او و تفاوت‌ها و شباهت‌ها بین اثر اصلی اولیه او «هستی و زمان» و به اصطلاح «اندیشه تاریخی هستی»، تفکر رویداد، یا تخصیص، مربوط می‌شود. بودن. پرسش هایی وجود دارد که بر ارتباط او با شخصیت های مهم تاریخ اندیشه ها مانند پیشاسقراطی ها، افلاطون، ارسطو، توماس آکویناس، دکارت، لایب نیتس، کانت، ایده آلیست های آلمانی و نیچه متمرکز است. پرسش‌های دیگر بر زندگی‌نامه‌ی او، ریاست‌جمهوری و رابطه‌اش با سیاست به‌طور عام و با ناسیونال سوسیالیسم به‌طور خاص یا تأثیر او بر فیلسوفان بعدی متمرکز است. مشارکت‌های این جلد که توسط محققان برجسته در زمینه تحقیقات هایدگر نوشته شده است، به بسیاری از این سؤالات در خوانش دقیق متون هایدگر می‌پردازد و بنابراین جهت‌گیری درستی در زمینه تحقیقات هایدگر معاصر ارائه می‌کند. آنها نشان می دهند که چگونه مسیرهای متفاوت اندیشه هایدگر – علاقه اولیه او به معنای هستی و دازاین، بحث و درگیری او با سیاست، درک او از هنر، شعر و فناوری، مفهوم حقیقت و ایده تاریخ هستی - همه در یک نقطه به هم می رسند: مسئله هستی. بنابراین روشن می‌شود که با وجود همه تفاوت‌ها، هایدگر یک مسیر بسیار منسجم از تفکر را دنبال می‌کند.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر یک نازی معمولی و از اعضای وفادار خرده بورژوازی استانی بود. او همچنین متفکر اصلی سنت قاره‌ای و یکی از مهم‌ترین فیلسوفان قرن بیستم بود. چگونه باید این زندگی دوگانه را معنا کنیم؟ آیا باید تداعی‌های داخلی و سیاسی هایدگر را در درک خود از اندیشه او لحاظ کنیم، یا باید مستقل از سیاست منفور با کار فکری او رفتار کنیم؟ چگونه هر متفکری امور پیش پا افتاده را با ایده آل یا پیگیری تحقیق فلسفی را با الزامات مشارکت مدنی آشتی می دهد؟ در هایدگر، آلن بدیو و باربارا کاسین خود را در مکاتبات فیلسوف با همسرش الفرید غرق می‌کنند تا به این پرسش‌ها پاسخ دهند، زیرا با هایدگر و همه متفکرانی که در برابر سیاست‌های زمانه‌شان آسیب‌پذیر هستند، ارتباط دارند. آنها بر رابطه عذاب‌آور هایدگر با همسرش، با هانا آرنت، و زنان متعدد دیگر تمرکز می‌کنند و سطحی غیرعادی از صمیمیت را به دنیای شخصی و فکری او می‌آورند.

ترجمه ماشینی : دنیس مک مانوس تفسیر جدیدی از دیدگاه اولیه هایدگر از ذهنیت ما و جهانی که در آن ساکن هستیم ارائه می دهد. "هستی شناسی بنیادی" هایدگر به ما این امکان را می دهد که موجودی را که فکر می کند به عنوان موجودی که عمل می کند، حرکت می کند و حتی جهان اطرافش را لمس می کند، درک کنیم، موجودی در خانه در همان دنیای معمولی که ما نیز در خارج از گنجه فلسفی زندگی خود را در آن زندگی می کنیم. ; همچنین این نوید را می دهد که ما را از مشکلات فلسفی به ظاهر حل نشدنی، مانند شک و تردید نسبت به دنیای بیرونی و دیگر اذهان رها کند. اما بسیاری از مفاهیم اصلی آن چشم انداز گریزان هستند. و برخی از پذیرفته‌شده‌ترین تفاسیر از بینش هایدگر، ابهامات عمیق و مهمی را در خود پنهان می‌کنند، در حالی که برخی دیگر گونه‌های ناامیدکننده ایده‌آلیسم را بر ما تحمیل می‌کنند. هایدگر و سنجش حقیقت، با تکیه بر بررسی آثار هایدگر در سراسر دهه 1920، راه جدیدی برای درک این دیدگاه ارائه می دهد. محور اصلی این پیشنهاد است که تفکر گزاره‌ای چیزی را پیش‌فرض می‌گیرد که می‌توان آن را «میزان» نامید، تسلطی که فقط یک موضوع «دنیوی» قابل تشخیص می‌تواند آن را داشته باشد. مک مانوس نشان می دهد که چگونه این ایده ها از طریق درگیری هایدگر با تاریخ فلسفه و الهیات پدیدار می شوند، و خوانشی بدیع از عناصر کلیدی در هستی شناسی بنیادی، از جمله مفهوم هایدگر از «هستی در جهان»، نقد او از شک گرایی، ارائه می دهد. ادعای او مبنی بر انکار هر دو واقع گرایی و ایده آلیسم، و تأملات دشوار او در مورد ماهیت حقیقت، علم، اصالت، و خود فلسفه. بر اساس این خوانش، ادعاهای محوری هایدگر خواسته‌های واقعی را مشخص می‌کند که اگر می‌خواهیم به شاهکار اندیشیدن به افکار تعیین‌کننده درباره جهان پیرامون خود دست یابیم، باید آنها را برآورده کنیم.

ترجمه ماشینی : این کتاب مطالعه ای جامع و کامل از اندیشه مارتین هایدگر را ارائه می دهد. این نه تنها ارائه، بلکه نقدی عمیق از باورهای متفکر است. در زمینه همکاری هایدگر با نازیسم، نویسنده به دلایل ناتوانی او در مقابله با مشکل شر و آسیب پذیری در برابر تهدیدات توتالیتاریسم می پردازد.