جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این مطالعه جسورانه جدید، اندرو جی میسون به دنبال روشن کردن موضوع کلیدی شار در آثار افلاطون و نشان دادن این است که در افلاطون نیز مفهومی از جریان وجود دارد که باید از شار متمایز شود. میسون اهمیت این تمایز نادیده گرفته شده را آشکار می کند و بر اساس آن راه جدیدی برای درک رشد اندیشه افلاطون پیشنهاد می کند. تقابل بین «هستی» اشکال و «شدن» یا «شار» محسوسات برای درک افلاطون از ارسطو تا امروز اساسی بوده است. یکی از دغدغه‌های کلیدی این جلد این است که روشن شود که افلاطون چه نوع یا سطوحی از جریان را در معقولات می‌پذیرد. علاوه بر این، میسون استدلال می کند که این رویکرد سنتی رضایت بخش نیست، زیرا مفهوم مهم جریان را کنار گذاشته است. بر خلاف شار، جریان نوعی حرکت است که مستلزم تغییر ذاتی نیست. همچنین محدود به معقول نیست، بلکه حرکات روح را نیز پوشش می‌دهد، از جمله حرکت دایره‌ای نووس (عقل) که در اندیشه متأخر افلاطون، به‌ویژه کیهان‌شناسی او، حیاتی است. به طور خلاصه، جریان با «هستی» ناسازگار نیست، و در این مطالعه، رشد افلاطون عمدتاً به عنوان رسیدن او به این دیدگاه، در تصحیح آمیختگی پیشین او از شار و جریان در ایجاد دوگانگی بین هستی و شدن، ارائه شده است. مطالعه میسون بینش‌های تازه‌ای را در مورد بسیاری از گفت‌وگوها و بخش‌های دشوار آثار افلاطون ارائه می‌کند، و مفهوم و استفاده افلاطون از «جریان» و «شار» را در رابطه با استفاده قبلی در سنت شعر یونانی و متفکران پیش‌سالاری، به‌ویژه هراکلیتوس، قرار می‌دهد. اولین مطالعه در نوع خود، Flow and Flux ابعادی از تفکر افلاطون را آشکار می کند که ممکن است نحوه درک فلسفه او را تغییر دهد.

ترجمه ماشینی : سمپوزیوم و فادروس به دلیل مضمون مشترکشان در اینجا با هم ترکیب می شوند: تأملی در ماهیت عشق اروتیک، عشقی که با میل جنسی آغاز می شود اما می تواند از آن منشأ فراتر رفته و حتی به اوج وجد مذهبی برسد. این بازتاب به صراحت در گفتارها و گفتگوها در دیالوگ ها و به طور ضمنی در نمایش دراماتیک کنش ها و شخصیت ها انجام می شود. بنابراین، این دو دیالوگ به موضوعی از علاقه ماندگار می پردازند و هم به لحاظ شخصیت ادبی و هم از نظر ویژگی فلسفی خود جالب هستند. علاوه بر مقدمه، این کتاب حاوی تفاسیر اساسی و نکات پایانی کامل است. اصطلاحات کلیدی یونانی برای خوانندگانی که با این زبان ناآشنا هستند مورد بحث قرار می گیرد. یک ویژگی خاص بحث در مورد اهمیت جنبه های نمایشی و ادبی دیالوگ ها برای تفسیر محتوای فلسفی آنهاست. مقدمه ها به ماهیت خود دیالوگ ها به عنوان متون فلسفی و مفروضات فلسفی و مفاهیم کلیدی افلاطون و همچنین پیشینه ضروری جامعه آتن می پردازند. یادداشت‌های پایانی هرگونه ابهام و ابهام در متن اصلی را روشن می‌کنند و همه ارجاعات به مردم، مکان‌ها، خدایان و غیره را مشخص می‌کنند. تفاسیر به گونه ای طراحی شده اند که گفت و گوها را برای خواننده باز کنند و موضوعاتی را که توسط مفسران مورد بحث قرار گرفته است را نشان دهند و برخی از پاسخ ها به آنها را در نظر بگیرند. آنها برای تحریک بازتاب بیشتر طراحی شده اند.