جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫با آغاز دوران غيبت کبري، علماي شيعه به‌عنوان مرزبانان عقيده و ايمان مردم، هرگاه کتابي در رد اسلام يا عقايد مذهبي تشيع نوشته مي‌شد، از طريق مناظره يا تأليف کتاب و رساله، به معاندان يا مخالفان پاسخ مي‌دادند. اين رساله به بررسي کتب و رسائلي که از دوره صفويه تا عصر حاضر و به‌مدت حدود شش قرن، در رد آثار مخالفان ديني و مذهبي توسط علماي شيعه نوشته شده، و بالغ بر 314 کتاب مي‌باشد پرداخته، و آن‌ها را مورد بررسي و نقد قرار داده است. البته سنت تأليف و تدوين آثار مختلف براي پاسخ‌گويي به شبهات غيرمسلمانان يا مخالفان مذهبي، از سده‌هاي نخستين هجري در ميان علما و دانشمندان شيعه متداول بوده است؛ و خصوصاً از قرن سوم تا دهم هجري اين سنت، بسيار چشم‌گير بوده است. مهم‌ترين آثاري که در اين زمينه تدوين يافته است، مربوط به پاسخ علماي شيعه به شبهات ابن‌تيميه مي‌باشد. در قرن دهم هجري که صفويان موفق به تشکيل حکومت در ايران گرديدند، آموزه‌هاي شيعي به‌شدت مورد توجه قرار گرفته و مذهب شيعه به‌عنوان مذهب رسمي ايران تعيين گرديد. در مقابل، دولت عثماني به‌عنوان پرچم‌دار مذاهب اهل سنت عمل مي‌کرد. در اين دوران، بيش از 28 کتاب توسط علماي شيعه در رد کتب علماي اهل سنت نوشته شد، که در اين رساله علاوه بر بررسي کتب مذکور، به زندگي‌نامه و حوادث عصر مؤلفين نيز اشاره شده است. در قرن سيزدهم هجري نيز بيش از 130 کتاب شناسايي شده، که از مشهورترين کتب ردود در اين قرن، 55 کتابي است که در رد کتاب "تحفه اثني‌عشريه" نوشته شده است. از آثار قرن چهاردهم نيز بيش از 61 اثر مورد بررسي قرار گرفته، که برخي از آن‌ها توسط علماي شيعه هند نوشته شده است. 100 اثر علمي نيز در قرن پانزدهم شناسايي شده که بيشتر آن‌ها به زبان عربي و اردو مي‌باشد، در حالي که غالب آثار پيشين به زبان فارسي بود.