جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مدرنیته به شکلی از زندگی و تشکیلات اجتماعی اطلاق می‌شود که عقل خودبنیاد نقاد که پیوسته به بازنگری سنت‌های بشری می‌پردازد، پارادایم اصلی آن را تشکیل می‌دهد. این پدیده در غرب زاده شد و به‌تدریج وارد سرزمین‌های دیگر شد. ورود این سبک تفکر به ایران، واکنش‌های متفاوتی در پی داشت. برخی از روشنفکران سعی کردند با کنارنهادن ارزش‌های دینی و سنتی و تقلید از غرب، نظمی مدرن و سکولار را بنیان گذارند. در مقابل، نواندیشان دینی که عمدتاً در دهۀ چهل و پنجاه شمسی رشد چشمگیری داشتند، با این برداشت مخالفت و تلاش کردند با تمسک به ارزش‌های دینی و مصلح‌کردن آن با باورهای مدرن نامتناقض با اسلام، مانع هجوم اندیشه‌های غربی به فرهنگ و تمدنشان شوند. در این پژوهش، براساس سه‌گانۀ لاکانی، تأثیر ذهنیت مدرن بر نظم سیاسی-اجتماعی مطلوب امام خمینی (ره) را به روش توصیفی-تحلیلی مورد کنکاش قرار می‌دهیم. دیدگاه امام خمینی (ره) به‌مثابۀ یکی از نواندیشان دینی برجسته دهۀ چهل و پنجاه شمسی، در رابطه با غرب مبتنی بر نقد جنبه‌های استعماری و اومانیستی آن است؛ کما اینکه برخی از اصول تمدنی آن را با تفسیری دینی که خود از آن ارائه می‌کند، قبول می‌کند و از آن‌ها برای تدوین نظم سیاسی اجتماعی متعالی مدنظرش بهره می‌گیرد. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که امام (ره) به‌منظور مقابله با اقدامات هنجارستیز و مدرن‌مآبانۀ شاه که در راستای ترویج امر واقع بود، درصدد بازسازی امر نمادین با محوریت یک نظام سیاسی مبتنی بر ارزش‌های متعال دینی برآمد.

یکی از کهن‌ترین نظریه‌ها دربارۀ سرشت هنر، نظریۀ «تقلید» (هنر به‌منزلۀ تقلید طبیعت) است. نخستین‌بار افلاطون مبانی نظری این نظریه را ازحیث فلسفی بررسی کرد. آنچه در موضع افلاطونی درخصوص ماهیت میمه‌سیس محوریت دارد، فاصلۀ وجودی میان اصل و روگرفت است. این رویکرد در تاریخ فلسفه موجب واکنش‌های متفاوتی شده است. هانس گئورگ گادامر در دورۀ معاصر، به‌تأسی از مبانی هرمنوتیک فلسفی خودش به ارزیابی مسئلۀ میمه‌سیس و رویکرد افلاطونی پرداخته است. او برخلاف افلاطون، حیث وجودی و معرفتیِ روگرفت را در نسبت با اصل در مرتبۀ نازلی قرار نمی‌دهد؛ بلکه به‌باور او، خودِ روگرفت ازحیث «سرشاری و فزونی در وجود» و بازنمایی «معنا» می‌تواند نقش اصل را بازی کند. برپایۀ این نگرش، ما به‌جای اینکه روگرفت را براساس اصل بسنجیم، این خود روگرفت است که می‌تواند بینش ما را نسبت به اصل (یا واقعیت) و حتی خودمان هم متحول سازد. براین‌اساس، اثر هنری، حتی اگر روگرفت چیزی هم باشد، باز می‌تواند موجب «بازشناسی» شود. در نوشتار حاضر ضمن شرح موضع ضدافلاطونیِ گادامر درخصوص رابطۀ اصل و روگرفت در حوزۀ هنر، با تکیه بر برخی از آثار مرتبط او، به ارزیابی نگرش او پرداخته می‌شود و نشان داده می‌شود که او باوجود تأکیدش بر نقش مستقلِ روگرفت، گهگاهی ناخواسته به همان موضع افلاطونی بازمی‌گردد.

ترجمه ماشینی: هانس گئورگ گادامر (متولد 1900) به طور گسترده ای به عنوان نماینده برجسته هرمنوتیک فلسفی شناخته می شود. مقالات این مجموعه به بررسی زندگینامه گادامر، هسته نظریه هرمنوتیک، و اهمیت کار او برای اخلاق، زیبایی شناسی، علوم اجتماعی و الهیات می پردازد. آنها تصاحب او از هگل، هایدگر و یونانیان و رابطه او با مدرنیته، نظریه انتقادی و پساساختارگرایی را در نظر می گیرند. خوانندگان جدید این Companion را راحت ترین و در دسترس ترین راهنمای گادامر در حال حاضر در دسترس خواهند یافت. دانش آموزان و متخصصان پیشرفته چشم اندازی از پیشرفت های اخیر در تفسیر گادامر پیدا خواهند کرد.

ترجمه ماشینی : در پاسخ به «چرخش عینی» در حال انجام در علوم انسانی و اجتماعی معاصر، مقالات در درس موضوعی یک مورد پایدار برای اهمیت مداوم - در واقع، ضروری بودن - مقوله موضوع برای آینده تفکر ماتریالیستی ارائه می‌کنند. دست اندرکاران این جلد، از جمله ویراستاران، و همچنین اندرو کول، ملادن دولار، ناتان گورلیک، آدریان جانستون، تاد مک گوان، بورنا رادنیک، مولی آن روتنبرگ، کاترین ون ورت، و با رویکرد به مسائل از طریق چارچوب هگل و لاکان، به مسائل مربوط به این کتاب می پردازند. آلنکا زوپانچیچ - که بسیاری از آنها در خط مقدم پژوهش های هگل و لاکان معاصر قرار دارند - با متفکران نوویتالیست موافق هستند که واقعیت مادی از نظر هستی شناختی ناقص است و در حالت تبدیل دائمی قرار دارد، با این حال آنها معتقدند که این امر نه به رغم وجود، بلکه، بلکه، صادق است. ، به دلیل موضوع. Subject Lessons با ترکیب عناصر فلسفه، روانکاوی و مطالعات ادبی و فرهنگی، جنبش را برای کنار گذاشتن موضوع به چالش می کشد و استدلال می کند که ماتریالیسم واقعاً قوی بدون در نظر گرفتن تکه کوچکی از واقعیت که موضوع است، نمی تواند وجود داشته باشد.

ترجمه ماشینی : این ایده که معرفت باید بر فقدان هرگونه ارجاع به یک مطلق استوار شود، امروزه خود را به بی اعتقادی واقعی به امکان مفصل بندی بین دانش و میل تبدیل می کند. در نتیجه، ما شاهد ناپدید شدن هر نوع انتقالی هستیم که بتواند کلام جدید را به پیش ببرد، در حالی که به خود اجازه می دهیم فریفته کلمه سودآور و فراوانی شویم که مخفیانه بر بدهی روزافزون فعلی متکی است. بنابراین، از ما دعوت شده است تا خود را درگیر وظیفه اندیشیدن، به شیوه ای قابل انتقال، به بن بست های کنونی اندیشه انتقادی کنیم - به تعبیر هگل: مفهوم سازی کنیم که چه چیزی ما را به مخمصه فعلی ما نه تنها به عنوان ایراد بلکه به عنوان ابژه مرتبط می کند.

ترجمه ماشینی : از هگل چه می دانیم؟ از مارکس چه می دانیم؟ از دموکراسی و تمامیت خواهی چه می دانیم؟ کمونیسم و روانکاوی؟ ما چه می دانیم که سخنی است که هزاران بار شنیده ایم - یا یک یقین از خود راضی؟ اسلاوی ژیژک - یکی از تحریک‌آمیزترین و پرخواننده‌ترین متفکران عصر ما - با خوانش درخشان خود از هگل، درک سنتی ما را تغییر می‌دهد، هر کلیشه‌ای را تحمیل می‌کند و هر اعتقادی را تضعیف می‌کند تا زمینه را برای راه‌های جدید پاسخ به این سؤالات روشن کند. وقتی لاکان هگل را «عالی‌ترین هیستریک» توصیف می‌کند، به شیوه‌ای اشاره می‌کند که هیستریک سؤال می‌کند، زیرا او میل خود را چنان تجربه می‌کند که گویی میل دیگری است. در فرآیند دیالکتیکی، سؤالی که از دیگری پرسیده می شود از طریق چرخشی بازتابی حل می شود که در آن سؤال به عنوان پاسخ خود شروع به کار می کند. ما هگل را به نظریه پرداز انتزاع و ارتجاع تبدیل کرده بودیم، اما ژیژک با خواندن هگل با لاکان، از هگل انضمامی و انقلاب - خود و آینده - رونمایی می کند. این اثر اولیه و خیره کننده اصیل ژیژک بینشی منحصر به فرد از ایده هایی ارائه می دهد که از آن زمان به نشانه های بارز تفکر بالغ او تبدیل شده اند. برای هر کسی که به نظریه انتقادی، فلسفه و اندیشه اجتماعی معاصر علاقه دارد، بسیار جالب خواهد بود.

«نظرة في كتاب الصراع بين الاسلام و الوثنية» اثر علامه شيخ عبدالحسين اميني متوفاي سال 1390 ق. تأليف قرن 14 هجري به زبان عربي مي‌ باشد كه با تحقيق و آماده‌ سازي محمد حسون و با انگيزه: پاسخ به شبهات طرح شده عليه مذهب شيعه در كتاب «الصراع بين الاسلام و الوثنية» به چاپ رسيده است. كتاب حاضر در حقيقت بحثي است از سوي علامه اميني كه با استفاده از مهم‌ ترين منابع معتبر نزد مسلمانان در رد كتاب «الصراع بين الاسلام و الوثنية» عبدالله علي قصيمي؛ كتابي كه تهمت‌ ها و افترائاتي را عليه اهل بيت عليهم السلام‌ و شيعيان مطرح نموده است. علامه اميني نام اين كتاب (الصراع بين الاسلام و الوثنية) را گوياي روحيات و حالات دروني نويسنده كتاب دانسته كه درونيات خويش را در كتابش منعكس ساخته و با چنين نام‌ گذاري جنايتي بزرگ در حق بخش بزرگي از مسلمانان كه متشكل از ميليون‌ ها مسلمان شيعه كه در طليعه آن گروهي از صحابه و تابعين هستند روا داشته و با اين كار خويش سعي نموده تا بذر نفاق و كينه را در دل‌ هاي شيعه و اهل سنت بپاشد.