جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫قناعت، اکتفا نمودن به حداقل است که ناشي از خويشتن داري است. اين پژوهش در پنج فصل، پيامدها و نتايج دنيوي و اخروي اين صفت اخلاقي را مورد توجه و تحليل قرار داده است. نويسنده در مفاهيم و کليات، به کلمات همسوي قناعت، مانند کفاف، اقتصاد، زهد، و مناعت طبع، و کلمات متضاد با آن يعني حرص، طمع، اسراف، و تبذير پرداخته است. سپس به سه قلمرو قناعت يعني اموال عمومي و بيت المال، منابع طبيعي، و امور شخصي زندگي، و ويژگيهاي اهل قناعت اشاره کرده است. موانع قناعت عبارت است از: حب دنيا، حب مال، و جهل و ناداني. راههاي تحصيل قناعت عبارتاند از: ترويج فرهنگ قناعت و صرفه جويي، سياست گذاري کاربردي مناسب، و پيشگامي عملي مسئولان. آثار فردي قناعت در دنيا عبارت است از: آرامش جسم و روح و روان، سلامت در دين، اصلاح نفس، عزت و سرفرازي، بي نيازي، شکر و سپاسگزاري، حفظ پاکدامني و عفت، وآرامش زوال ناپذير. اثر قناعت در آخرت عبارت است از: آساني حساب در آخرت. آثار خانوادگي قناعت عبارت است از: ساده زيستي، اعتدال و ميانه روي، ترک چشم و هم چشمي، کاهش ميزان توقعات بيجا، تأمين آينده زندگي، تقويت بنيه مالي، باقي ماندن تمکن مالي براي انفاق، و احترام به نعمتهاي الهي. از آثار اجتماعي قناعت ميتوان به ترک تجملگرايي، مايه نجات بودن، و به پايين دست خود نگاه کردن اشاره کرد. آثار سياسي قناعت عبارت است از: عدم وابستگي به بيگانگان، خودکفايي، بهره وري از منابع داخلي، حمايت از کالاي داخلي، و عزت نفس ملي. نتيجه اينکه قناعت، هم از آثار مثبت دنيوي و هم آثار مثبت اخروي برخوردار است و در دنيا آثار مثبت فردي، اجتماعي، خانوادگي و سياسي برخوردار است.