جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اين رساله پژوهشى است درباره تأثير نجواى قرآن بر كاهش اضطراب بيماران مسلمان. نويسنده از روش كارآزمايى بالينى بهره گرفته و با انتخاب 62 نفر در دو بيمارستان به مطالعه پرداخته است. نخست با اشاره به آيه أَلا بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ به بررسى زبان قرآن و رواندرمانى با قرآن مىپردازد و آنگاه رابطه ايمان و احساس امنيت را بررسى مىكند. نتايج آمارى اين پژوهش نشان مىدهد كه شنيدن آيات قرآن، نه تنها اضطراب بيماران اتاق عمل را كاهش مىدهد، بلكه از ميزان داروى مصرفى براى كاهش اضطراب نيز مىكاهد. همچنين در آرامش بيماران تأثير بسيارى دارد.

‫وحدت در جوامع انساني از مسائلي است که در عرصه‌هاي گوناگون زندگي جمعي، اثرگذار است. در همين راستا، وحدت امت اسلامي که مورد تأکيد قرآن و روايات مي‌باشد، همواره مورد توجه انديشمندان مسلمان نيز بوده است. پژوهش حاضر اين مسأله را با روش تاريخي، توصيفي و تحليلي در سيره امام علي(ع) مورد بررسي قرار داده است. منظور از وحدت اسلامي، همکاري پيروان مذاهب اسلامي بر پايه اصول مشترک و ثابت به منظور تحقق اهداف و مصالح عاليه امت مسلمان، و اتخاذ موضع متحد در برابر دشمنان مشترک مي‌باشد. بديهي است که اين اتحاد همراه با احترام به تعهدات عقيدتي و علمي هر مسلمان در برابر مذهب خويش خواهد بود. بررسي سيره امام علي(ع) نشان مي‌دهد که آن حضرت در شرايطي که کيان اسلام و يکپارچگي امت تهديد مي‌شد براي تحقق وحدت امت اسلامي تلاش نموده و سختي‌هاي بسياري را متحمل گرديده است. ايشان پس از رحلت پيامبر اکرم‌( و با وجود غصب خلافت از سوي مخالفانش، به‌خاطر حفظ اساس اسلام و صلاح دين، با دلسوزي و خيرانديشي به همکاري با خلفا پرداخت، و بهانه را از دست فرصت‌طلباني که به‌دنبال تفرقه در ميان مسلمانان بودند، گرفت. او حتي براي خواباندن غائله سياسي و شورش مردم عليه خليفه سوم، شخصاً وارد عمل شد. سيره عملي و فرهنگي امام علي(ع) نيز نشان مي‌دهد که آن حضرت حتي در زمان رهبري امت اسلامي براي کاهش تنش‌ها، در برابر برخوردهاي منفي افراد خويشتن‌داري مي‌کرد و با چشم‌پوشي از برخي تقصيرات افراد، شيوه معاشرت اسلامي را به پيروان خود مي‌آموخت. ايشان با حضور در محافل علمي، اجتماعي و عبادي، اهتمام جدي خود را براي همگرايي مسلمانان نشان مي‌داد و با حضور در مجلس خلفا از ايدئولوژي اسلام در برابر شائبه‌هاي عقيدتي صيانت مي‌کرد. قبيله‌گرايي، رياست‌طلبي، حب دنيا و جهالت، از جمله آسيب‌هايي بودند که وحدت جامعه اسلامي را تهديد مي‌کرد و امام علي(ع) با آن‌ها مقابله مي‌کرد.