جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این كتاب كه از زبان فارسی به زبان عربی برگردانده شده به مساله‌ تحریف قرآن و رد آن اختصاص دارد. نویسنده با استناد به آیات و احادیث، عصمت قرآن را از هر نوع تحریف اثبات نموده و مطالب كتاب را در هفت فصل تنظیم كرده است: معنی تحریف، اقسام تحریف قرآن، شیعه‌ امامیه و عدم تحریف قرآن، نگاهی به روایات تحریف، تحریف از نظر اهل سنت، دلایل عدم تحریف قرآن از دیدگاه شیعه و اهل سنت، و سرانجام دلایل معتقدان به تحریف قرآن.

كتاب حاضر نقد برخی از ادعاها و عقاید فقهی و اعتقادی اهل‏ سنت است. در این كتاب فتاوای شیخ یوسف قرضاوی از علمای جامعة الازهر مصر درباره برخی از حقائق اسلام و تاریخ اسلام مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. نقد دیدگاه‎ های یوسف القرضاوی درباره عدم ایمان ابوطالب، دفاع از شخصیت معاویة بن ابی ‏سفیان، تساوی دیه مرد و زن، جائز بودن استمناء، احكام ذبح و خوردن و آشامیدن، حرمت ازدواج موقت، حكم غنا و موسیقی از مهم ‎ترین مندرجات این كتاب است. نگارنده سعی كرده است با ادله قرآنی و روایی و تاریخی دیدگاه‎ های شیخ یوسف قرضاوی را در موضوعات فوق نقد نماید.

«البكاء علي الميت»، اثر محمدجواد طبسي از تأليفات قرن حاضر در موضوع جواز گريه براي مردگان به زبان عربي مي باشد. گريه بر ميّت موضوعي است كه براي گروهي از مسلمانان مورد شبهه قرار گرفته و آن را بدعتي مخالف با سيره نبوي و صحابه و تابعين پنداشته ‏اند كه هيچ نص و روايتي آن را تاييد نمي‏ كند. اين ديدگاه تاثيرات منفي فراواني را بر ارتباطات ميان جامعه اسلامي بر جاي گذارده كه در صورت تبيين زواياي پنهان اين مبحث بسياري از برداشت ‏هاي غلط و مخالف با متون اسلامي در برطرف شدن ذهنيت‏ هاي منفي گذشته مؤثر واقع شود. كتابچه «البكاء علي الميت علي ضوء السنة و السيرة» اين موضوع را به بحث نشسته و در صفحاتي چند در صدد اثبات مشروعيت گريستن براي مردگان از منظر سنت نبوي و سيره صحابه و تابعين برآمده است.

«التوضيح الأنور بالحج الواردة لدفع شبهة الأعور»، تاليف خضر رازى حبلرودى، كتابى است كلامى در موضوع امامت كه به رد و ابطال دعاوى شيخ يوسف بن مخزوم المنصورى الواسطى الأعور سنى ناصبى مى‏ پردازد. شيخ يوسف كتاب خود را در حدود سال 700 ق در رد بر شيعه اماميه نگاشته و مطالب خلاف واقع بسيارى را به ايشان نسبت داده است. نويسنده «التوضيح الانور» ابتدا آن چه را أعور ناصبى در كتاب خود به شيعه نسبت داده، ذكر كرده، سپس با استدلال و برهان و تمسك به روايات و اخبار وارده از پيامبر اكرم (ص) به رد دعاوى سخيف او مى‏ پردازد. اولين مدعايى كه أعور ابراز مى ‏دارد، اينست كه وى ظهور و بروز فرقه ‏اى به نام شيعه را از زمان امام على بن موسى الرضا عليه السلام مى‏ داند كه مؤلف «التوضيح» به رد ادعاى ناصواب او بر مبناى روايات و حقايق تاريخى مى‏ پردازد. وى فرقه ناجيه را فرقه شيعه اماميه معرفى نموده و روش ايشان را همان روش و سيره پيامبر اكرم (ص) مى ‏داند. در اين كتاب همچنين به اختلاف ديدگاه شيعه اماميه با پيروان مذهب تسنن در مورد مسائل اصولى ‏اى چون جواز رؤيت خداوند، خلق قرآن، جبر و تفويض و مسائل فرعى ‏اى چون حليت متعة، حليت وطى در دبر، نجاست كافر و... پرداخته شده است. همچنين در اين كتاب به جريان پيدايش مذاهب اربعه اهل سنت پرداخته شده و ديدگاه شيخ أعور در اين باره مورد مناقشه قرار گرفته و به برخى دعاوى كذب و خلاف واقع شيخ أعور در مورد شيعه پاسخ گفته شده است.

«الرد الوجیز علی کتاب لله ثم للتاریخ»اثرى است به زبان عربى از على آل محسن، كه ردى بر كتاب «لله ثم للتاريخ» تاليف فرد مجهولى به نام سيد حسين موسوى (كه خود را يكى از علماى شيعى معرفى مي كند)، مي باشد. آل محسن به شبهات و اشكالات مطرح شده عليه شيعه پاسخ مي دهد. ايجاد شك و شبهه در جوانان شيعه نسبت به دين و بزرگان دينى از زبان يكى از علماى شيعه، امكان تاثير آن را بيشتر مي كند، بدين جهت آل محسن اقدام به پاسخ گوئى را ضرورى مي داند.

«السقیفة و فدک» تالیف احمد بن عبدالعزیز از محدثان اهل سنت در قرن چهارم هجری است. او مورخ و ادیب و شاعر توانایی بود و در علم حدیث نیز تبحر داشت و از جمله محدثان مشهور آن عصر به شمار می‌ آمد. کتاب «السقیفة و فدک» چنانکه از نام آن پیداست، حاوی مطالبی درباره دو واقعه مهم تاریخی صدر اسلام است. این کتاب اکنون موجود نیست؛ اما ابن ابی الحدید معتزلی در کتاب گران سنگ خود به نام شرح نهج البلاغه، بخش‌ هایی از این کتاب را نقل نموده است. کتابی که اکنون به نام «السقیفة و فدک»، از احمد بن عبدالعزیز جوهری، وجود دارد، در اصل، مطالب جمع آوری شده، از شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید است.

كتاب «المسح على الرجلين» مناظره‌ اى است ميان شيخ مفيد و ابو جعفر، محمد بن احمد بن محمود نسفی درباره وجوب يا حرمت شستن پا هنگام وضو. شیخ مفید ، محمد بن محمد بن نعمان بغدادى از بزرگان شیعه در قرن چهارم هجری است، و ابو جعفر نسفى، از چهره‌ هاى سرشناس فقهاى حنفى است. دوران شيخ مفيد، عصر مباحثات و مناظرات علمى بوده است. در آن زمان، پيروان مذاهب گوناگون به راحتى به بحث و گفتگو با هم مى‌ پرداختند و اين گواهى گويا بر آزادى بيان در آن دوران است و شايد علت اوج و شكوفايى مذهب شیعه در آن زمان نيز همين باشد، زيرا در آزادى بيان است كه حقيقت نمايان مى‌ گردد. يكى از ابتكارات شيخ مفيد اين بوده كه مناظرات و مباحثاتش با علماى مذاهب گوناگون را به نگارش درآورده تا از تغييرات مصون مانده و سندى علمى براى آيندگان باشد. شيوه شيخ مفيد در اين كتاب استدلال و استناد به حكم عقل است. وى در آغاز، فرض را بر پذيرش مبانى ابو جعفر نسفى گذارده، سپس با استناد به سخنان و مبانى وى، او را محكوم ساخته و سخنان او را رد كرده است. شيخ در طول مناظره دائما شيوه مناظره صحيح و علمى را به ابو جعفر نسفى تذكر داده و يادآورى مى‌ كند و مانع انحراف بحث ها مى‌ گردد.

«الوضوء على ضوء الكتاب و السنّة» اين كتاب تأليف آيت اللّه شيخ جعفر سبحانى است كه در پاسخ به درخواست عده‌ اى از برادران دينى در تبيين مسئله وضو و اختلافى كه ميان برادران شيعه و سنى وجود دارد به زبان عربى و در سال 1417 ق تأليف گرديده است. مؤلف، ضمن يك مقدمه‌ اى به ريشه اختلاف ميان شيعه و سنّى در بحث وضو پرداخته بعد مباحث خود را در قالب هشت فصل دنبال كرده است. فصل اول در باره آيه وضو و چگونگى شستن دست‌ ها مى‌ باشد. فصل دوّم در مورد آيه وضو و حكم پاها مى‌ باشد؛ بدين معنا كه پاها چگونه بايد شسته يا مسح شوند. فصل سوم در مورد اجتهاداتى است كه در مقابل نص انجام شده است. فصل چهارم به چگونگى مسح پاها در احاديث پرداخته. فصل پنجم نام آن عده از صحابه و تابعين را كه قائل به مسح پا شده‌ اند ذكر كرده است. فصل ششم به تأملاتى در باره مسح پرداخته. در فصل هفتم وضوى پيامبر (صلى الله عليه و آله) از زبان ائمه (عليهم السلام) نقل شده است. آخرين فصل كتاب هم مربوط به ديدگاه عامّه در باره غسل مى‌ باشد. ايشان در نهايت ضمن خاتمه‌ اى طريق حق و حقيقت را تبيين نموده‌ اند.

كتاب «المتعة» مجموعه رواياتى است كه شیخ مفید از اهل بیت عصمت و طهارت درباره متعه يا ازدواج موقت نقل نموده است. تنها مذهب از ميان مذاهب اسلامى كه متعه يا ازدواج موقت را حلال مى‌ داند، مذهب شيعه است كه با استدلال به آيات قرآن و روايات پيامبر و اهل بيت آن حضرت صلوات الله عليهم آن را حلال و بلكه لازم براى سلامت جامعه اسلامى مى‌ داند. در مقابل، ديگر مذاهب اسلامى با استناد به دستور خلیفه دوم عمر، آن را حرام مى‌ دانند; اگر چه آيات قرآن و روايات پيامبر و عمل اصحاب را نيز مى‌ پذيرند. شيخ مفيد با نگارش اين كتاب روايات اهل بيت عليهم السلام را در اختیار علاقه‌ مندان به شناخت اسلام ناب محمدى صلى الله عليه و آله و سلم مى‌ گذارد و جواز متعه را اثبات مى‌ نمايد. شيخ مفيد اين كتاب را در دوران قدرت گرفتن شيعه و آزادى آنان در ابراز عقيده نگاشته است. وى با نگارش كتاب‌ هاى فراوان در بيان عقايد شيعه خدمت بزرگى در پيشبرد مذهب طرفداران اهل بيت رسول خدا صلی الله علیه و آله نموده است.

«ظاهرة الافتراء علي الشيعة عبر التاريخ»، اثر محقق فقيه آيت الله شيخ جعفر سبحاني، تأليف قرن حاضر به زبان عربي است. دروغ و افتراء از گناهان كبيره‌ اي است كه در كتاب و سنت مورد نهي قرار گرفته و قبح آن به حدي آشكار است كه از هر گونه استشهاد به آيات و روايات بي نياز است؛ و همين قدر كافي است كه بگوييم دروغ با ايمان قابل جمع نمي‌ باشد. در تاريخ اسلام اولين كسي كه در معرض دروغ و افتراء و تهمت‌ ها قرار گرفته شخص رسول خدا (ص) بوده و در همين راستا اين هجوم به خاندان و عترت پاك آن حضرت تسري يافته است. نويسنده، متن كتاب خود را با عنوان «الافتراء علي الشيعة و اكابرهم» (افترائاتي كه به بزرگان شيعه وارد شده) آغاز كرده و سپس به طرح مواردي از افتراء به رسول خدا (ص) و اهل بيت طاهرينش اشاره نموده كه اين بليه تا حدي براي اهل بيت آزار دهنده بوده است كه در موارد متعددي آن بزرگواران به لعن و نفرين كساني پرداخته‌ اند كه به اين عمل ناپسند روي آورده‌ اند كساني همچون: عبدالله بن مغيرة و حكم بن عتيبة. نويسنده در ادامه با عنوان «الاكاذيب المفتعلة لابن تيمية» سخن از بزرگ دروغ‌ پرداز وهابي به ميان آورده و مواردي از دروغ‌ ها و افتراهايي كه وي عليه شيعيان مطرح نموده است را به عنوان نمونه ذكر كرده و بدون هر گونه قضاوتي از خوانندگان خواسته است تا خود نسبت به سخنان ابن تيميه قضاوت كنند. از جمله دروغ‌ پردازان ديگري كه عليه مذهب شيعه و پيروان آن از هيچ اقدامي فروگذار نكرده، ابن جوزي صاحب كتاب «الموضوعات» است كه نويسنده با عنوان «نظرة تمحيصية في كتاب الموضوعات» به طور مبسوط دروغ‌ ها و تهمت‌ هايي از او عليه شيعه را شاهد آورده كه در حقيقت با پايان بردن كتاب با اين عنوان اصلي و چندين عنوان فرعي كه ذيل همين موضوع بيان شده و به نقد مباحث ابن جوزي پرداخته، مي‌ توان اين گونه تعبير كرد كه اصلي‌ ترين بخش اين كتاب موضوع دروغ و افترائات ابن جوزي عليه مذهب شيعه مي‌ باشد.