جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «الامام علي في رؤیة «النهج» و «رواية» التاريخ » نوشته ابراهیم بیضون، درباره تاریخ زندگی امام علی (ع)، سیره سیاسی و خلافت آن حضرت می باشد.

کتاب «حیاة أمیر المؤمنین (ع) عن لسانه» نوشته محمد محمدیان شامل هفت جلد در مورد حضرت علی (ع) امام اول شیعیان است. جلد اول از این مجموعه به زندگی حضرت علی (ع) در زمان پیامبر می پردازد.

کتاب «فضائل أمیر المؤمنین علی بن أبي طالب (ع) فی القرآن الکریم» نوشته سعيد أبو معاش، به شرح و بررسی آیاتی از قرآن کریم در شان و «منزلت امام علی (ع)» می پردازد. در این نوشتار که دومین جلد از یک مجموعه ده جلدی است، مجموعه‌ ای از آیات قرآنی از سوره‌ های بقره، آل عمران، نسا، مائده، انعام، انفال، توبه و... تا پایان قرآن کریم که در موضوع فضایل و کرامات متعدد امام علی (ع) وارد شده است، مورد تفسیر اجمالی قرار گرفته است. نگارنده با استناد به روایات تفسیری به تاویل و تفسیر این قبیل از آیات قرآنی پرداخته است.

«مائةُ مَنْقَبَة مِنْ مَناقِب امیرالمؤمنین وَ الأئمّة مِنْ وُلْده (ع) مِن طَریقِ العامّة» معروف به فضائل ابن شاذان کتابی است تالیف ابوالحسن محمد بن احمد بن علی، معروف به ابن شاذان قمی و از بزرگان شیعه در قرن چهارم و پنجم هجری. در این کتاب، صد کرامت و فضیلت درباره حضرت علی (ع) برگرفته از منابع مختلف، ذکر شده است. از مقدمه‌ ای که مؤلف بر کتابش نوشته، چنین به دست می‌آید که گویا بعضی از دوستداران حضرت علی (ع) از او درخواست کردند کتابی در فضائل و مناقب حضرت علی بن ابی طالب (ع) بنویسد. کتاب حاضر از منابع مهم روایی شیعه است که بزرگانی چون سید بن طاووس در «الیقین»، علامه مجلسی در «بحارالانوار»، سید هاشم بحرانی در «غایة المرام» و علامه امینی در «الغدیر»، برخی از احادیث کتب خود را از آن نقل کرده‌ اند. علاوه بر این، چون مولف احادیث را از منابع اهل سنت نقل کرده است همین امر سبب شده است که این کتاب نزد اهل سنت هم مقبول باشد و بزرگانی از اهل تسنن، مطالب و روایات آن را در کتاب‌ هایشان بیاورند.

لماذا اخترت مذهب الشيعه مذهب اهل البيت (علیهم السلام) درباره اثبات حقانيت اميرالمومنين (علیه السلام) و جانشينى ايشان بعد از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نوشته شده است. كتاب با دو مقدمه و مطالب در هشت فصل، تنظيم شده است. نويسنده در تمامى اين فصول، با استفاده از آيات و رواياتى كه در كتب اهل سنت منقول است، به اثبات حقانيت و ولايت اميرالمومنين علیه السلام و فرزندان معصومش علیهم السلام پرداخته و در دو فصل آخر، به ماجراى سقيفه اشاره نموده و مناظراتى را كه با افراد مختلف داشته، نقل كرده است. نويسنده در فصل اول، اشاره مى‌كند كه همه مذاهب چهارگانه اهل سنت، از شاگردان امام صادق (علیه السلام) بوده و از ايشان مطالب را گرفته و به چهار فرقه تبديل شده‌اند. از اين‌رو آنچه كه در كتب مذاهب اربعه، موافق مذهب جعفرى است، از «جعفر بن محمد الصادق (علیه السلام)» و آنچه كه مخالف با گفتار ايشان است، اجتهاد خود اين چهار نفر مى‌باشد. وى در اين فصل، به شرح حال خويش پرداخته و در ادامه، به اختلافاتى كه بين اين مذاهب چهارگانه و اختلاف فتاوايى كه دارند، اشاره نموده است. مثلا مى‌گويد كه شافعى معتقد است اگر كسى دستش به زن اجنبيه‌اى بخورد، وضويش باطل مى‌شود و حنفى خلاف آن را گفته است. همچنين مالك با اين دو مخالف ورزيده و مى‌گويد اگر اين تماس از روى شهوت باشد يا از عمد، وضوء واجب مى‌شود و الا مشكلى ندارد. شافعى دخترى كه از زنا به دنيا آمده را براى ازدواج جائز مى‌داند، اما سه مذهب ديگر مخالفت كرده‌اند. حنفى مى‌گويد كه وضوء با خروج خون از بدن ولو كم باشد، باطل مى‌شود و سه گروه ديگر خلاف آن را گفته‌اند. نويسنده در ادامه، طائفه شيعه را طائفه‌اى حقه و محقه خوانده و بهترين خلق خدا حساب مى‌كند و جزء فرقه ناجيه مى‌شمارد .وى در فصل دوم، به اثبات ولايت و حقانيت اميرالمومنين (علیه السلام) توسط آيات ولايت، تطهير، مباهله، مودت، صلوات، تبليغ يا حديث غدير پرداخته و همچنين در عنوانى به نام شيعه و سنت نبوى، به بررسى دلالى احاديثى چون حديث دار انذار، ثقلين، سفينه، منزلت و مدينة العلم پرداخته است. در فصل سوم، به نصوصى كه از طرف پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره محصور بودن خلفاء در 12 امام اشاره شده، پرداخته شده است. نويسنده در فصل چهارم، از احاديثى كه در فضائل اميرالمومنين (علیه السلام) و ذريه‌ى ايشان سخن گفته شده، نام برده است. در فصل پنجم، احاديث و سخنانى از پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده كه به اعلميت على (علیه السلام) و اهل بيتش بر سايرين دلالت دارد. همچنين شهادت بعضى از علماء به اعلميت على (علیه السلام) و اهل بيت ايشان بيان شده است. فصل ششم، در مدح پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از شيعه على (علیه السلام) و اهل بيت اوست. در فصل هفتم به مصيبت سقيفه پرداخته شده و ماجراى سقيفه ذكر شده است. نويسنده در فصل آخر، مناظراتى كه با افراد مختلف و بزرگان علماى شافعى در زمينه ولايت و تشيع داشته اشاره كرده است.

«اعلام الهدایة» عنوان چهارده جلد کتاب به زبان عربی درباره زندگی چهارده معصوم است که جمعی از محققان در معاونت فرهنگی مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام جمع‌ آوری و تهیه نموده‌ اند. «اعلام الهدایة» به این هدف تألیف شده است تا نقشی که ائمه (ع) با توجه به اوضاع سیاسی، فرهنگی و اجتماعی هر عصر ایفا كرده‌ اند به تصویر كشیده شود. مولف و همکاران در نگارش تاریخ اهل بیت تحت تأثیر آراء شهید صدر بوده اند و بر اساس نگاه شهید صدر به وجود مقاطعی در تاریخ زندگی اهل بیت (ع) توجه شده است. در هر جلد، ابتدا خلاصه‌ ای چند صفحه‌ ای از تاریخ زندگی هر معصوم و مهم‌ ترین فراز و فرودهای تاریخی زندگی ایشان ارائه می‌ شود. پس از آن، مخاطب در سه سطح مختلف که از اجمال به ‌تفصیل می‌ رود، فهم عمیق‌ تری از زندگی و سیره‌ آن امام و شرایط تاریخی آن مقطع پیدا می‌ کند. جلد دوم مجموعه اعلام الهدایه کتاب «امیرمؤمنان، حضرت علی بن ابی طالب علیه‏ السلام» است این کتاب چهار فصل دارد: فصل اول درباره جلوه هایی از شخصیت امام علی (ع) است. فصل دوم به مراحل زندگی حضرت علی (ع) از ولادت تا وفات پیامبر (ص) می پردازد. فصل سوم در مورد سرگذشت زندگی امام علی (ع) بعد از وفات پیامبر (ص) تا قتل عثمان است و فصل چهارم در مورد بیعت مسلمانان با حضرت علی (ع)، جنگ ها و میراث علمی ایشان است.

کتاب «فضائل أمیر المؤمنین علی بن أبي طالب (ع) فی القرآن الکریم » نوشته سعيد أبو معاش، به شرح و بررسی آیاتی از قرآن کریم در شان و «منزلت امام علی(ع)» می پردازد. در این نوشتار که پنجمین جلد از یک مجموعه ده جلدی است، آیاتی از قرآن کریم درباره ابعاد مختلف امامت امام علی(ع) به‌ ویژه جهاد آن امام و حضور پررنگ ایشان در غزوات مهم صدر اسلام مطرح و با استناد به برخی از روایات ذکر شده است. نگارنده با استدلال به این آیات ابعاد مختلف ولایت و امامت امام علی (ع) را بررسی نموده و منزلت خاص امام علی (ع) را نزد خدا و رسول خدا به تصویر کشیده است.

«الفضائل» منسوب به ابوالفضل شاذان بن جبرئیل قمی از علمای قرن ششم هجری در موضوع فضائل و مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه‌السّلام است. به رغم شهرت انتساب این کتاب به شاذان بن جبرئیل ، بزرگانی چون شیخ آقا بزرگ در «الذریعة» و سید محسن امین در اعیان «الشیعة» درباره مؤلف این اثر تردید دارند. چون شاذان بن جبرئیل از بزرگان قرن ششم هجری بوده و در اجازه‌ ای که به بعضی از شاگردان خود داده تاریخ ۵۸۴ را ذکر کرده است. کتاب حاضر متاسفانه فصل بندی خوبی ندارد و مصنف تنها با کلماتی مانند «خبر آخر» مطالب را جدا کرده است.