جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

أدب التشيع في الشمال الإفريقي حتى نهاية القرن الثامن الهجري، اثر عبدالأمير عبدالزهره عناد الغزالى، پژوهشى تحليلى و مستند در باره ادبيات شيعى در شمال آفريقا است. شمال آفريقا شامل كشورهاى ليبى، تونس، الجزاير و مغرب معاصر مى‌باشد . کتاب با مقدمه نويسنده آغاز و مطالب، در چهار باب و هر باب در چندين فصل، تنظيم گرديده است. در اين تحليل، انواع شعر و نثر و ادوار آن در اين منطقه، بررسى مى‌شود و نشانه‌هاى فرهنگ شيعى در آن‌ها شناسايى و بحث مى‌شود. ابتدا از نفوذ شيعه و تاريخ آن در منطقه شمال آفريقا بحث شده و سپس از حكومت‌هاى فاطميان، ادارسه، موحدين و مرابطين كه حامى و حامل فرهنگ شيعه بودند و اينكه چگونه اين فرهنگ، گسترش يافت، سخن به ميان آمده است./////

عبدالله بن سبأ دراسة و تحلیل یکی از آثار علی آل محسن، از علمای شیعه عربستان می باشد. وی در این کتاب به صورت زیبایی به بررسی موضوع عبدالله بن سبأ پرداخته است. همانطور که می‌دانید سلفیت و وهابیت بلکه به تعبیر بهتر، معاندین شیعه، تشیّع را زاییده افکار عبدالله بن سبأ می‌دانند. آنان با استناد به روایت طبری شیعه را متهم می‌کنند که شیعیان پیرو افکار عبدالله بن سبأ هستند. هر چند عالمان بزرگ اهل سنت این نظریه را هرگز نپذیرفته‌اند. شیخ علی آل محسن، در بررسی موضوع عبدالله بن سبأ، ابتدا به سراغ منابع اهل سنت رفته و ثابت کرده است، مهمترین منبعی که داستان ساختگی انتساب شیعه به عبدالله بن سبأ در آن نقل شده است، کتاب تاریخ طبری است. طبری این روایت را به نقل از «سیف بن عمر» آورده است. شیخ آل محسن، ثابت کرده است که راوی این روایت، یعنی «سیف بن عمر» فردی ضعیف است که همه علمای بزرگ اهل سنت، او را متهم به کذب و ضعف کرده‌اند. بنابراین نمی‌توان به این روایت ضعیف، استناد کرد. شیخ آل محسن، همچنین به بررسی عبدالله بن سبأ در منابع شیعه پرداخته است و به این نتیجه رسیده است که در رجال کشی روایاتی در رابطه با عبدالله بن سبأ وجود دارد. وی با بررسی سندی این روایات به این نتیجه رسیده است، به جز سه روایت که در کشی آمده است همگی ضعیف هستند. فقط سه روایت است که کشی نقل کرده است که صحیح السند هستند و نام عبدالله بن سبأ در آن روایات وجود دارد. در این روایات تصریح شده است که مردی به نام عبدالله بن سبأ وجود داشته و در رابطه با حضرت امیر غلو کرده است و حضرت از او خواسته که توبه کند ولی توبه نکرده و در نتیجه حضرت او را سوزانده است. شیخ آل محسن در نهایت نتیجه گرفته است، حداکثر چیزی که از این روایات می‌توان استفاده کرد، اینکه شخصی به نام عبدالله بن سبا وجود داشته است و توسط حضرت علی (علیه السلام) سوزانده شده است. اما هیچ ارتباطی بین عبدالله بن سبأ و شیعه وجود ندارد. زیرا هیچ روایتی از منابع روایی شیعه بر چنین چیزی دلالت ندارد.

تاريخ النجف الاشرف، كتابى است به زبان عربى كه به موضوع بررسى تاريخ و جغرافياى شهر نجف اشرف، به عنوان يكى از شهرهاى مقدس اسلامى، مى‌پردازد. مؤلف اين كتاب را در جهت پاسخ به درخواست يكى از مراجع و با هدف آشنا ساختن خوانندگان با تاريخ يكى از شهرهاى مهم جهان، كه كالبد پيامبران بزرگى؛ چون آدم و نوح عليهما‌السلام و نيز بدن شريف اميرالمؤمنين على علیه السلام را در بر گرفته، به نگارش درآورده است. كتاب در سه جلد تنظيم گرديده است. جلد اول بر اساس فصول تنظيم شده و مشتمل بر هيجده فصل است.جلد دوم و سوم بر اساس قرون قمرى، از قرن اول تا قرن چهاردهم هجرى تنظيم گرديده است. جلد دوم: در اين جلد وقايع و حوادثى كه در اين شهر از قرن اول تا انتهاى قرن سيزدهم قمرى روى داده، بيان گرديده و نيز اعلام و رجالى كه در خلال اين سال‌ها در اين شهر از دنيا رفته‌اند، معرفى گرديده‌اند.

این کتاب وضعیت سیاسی حکومت‎ اسلامی در دوران غزوه احزاب (خندق)، دوران پس از وفات نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و شرایط حکومت علوی در زمان امام حسن (ععلیه السلام) را مورد بررسی قرار داده است. سید عبدالستار الجابری نویسنده کتاب «الشیعه السیاسی – غزوه الأحزاب – الدوله العلویه» در مقدمه نوشته است: شیعیان در طول تاریخ از مشکلات، بی عدالتی و ظلم‎های بسیاری رنج ‎برده‎اند و فقط در برخی از دوران‎ها فشار سیاسی بر آنان کمتر شده است.

شيعة لبنان، العشيرة – الحزب - الدولة (بعلبك - الهرمل نموذجا)، اثر غسان فوزی طه، بررسی احزاب، عشیره‌ها و نظام سیاسی لبنان از دوران عثمانی تا استقلال آن می‌باشد که به زبان عربی و در دوران معاصر نوشته شده است. کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب در سه باب، تنظیم شده است. نویسنده ابتدا به بیان نحوه شکل‌گیری احزاب و طوایف در لبنان پرداخته و سپس شرایط اجتماعی و اقتصادی آن‌ها را مورد بررسی قرار داده است. در پایان نیز مباحث فرهنگی در لبنان بررسی شده است.

الشيعة في موكب التاريخ، نوشته آيت‌الله جعفر سبحانى (متولد تبريز 1308ش) است كه به بررسى تحليلى و مستندِ پيدايش و سير تاريخى تشيع از دوره پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) تا دوران خلافت عباسى مى‌پردازد. اين كتاب، نام كاملش «الشيعة في موكب التاريخ (دراسة موضوعية في نشئة الشيعة في ضوء الكتاب و السنة و التاريخ)» است. اين كتاب از يك مقدمه كه ناشر نوشته است و سه بخش (بحث در مورد پيدايش تشيع، پندارهاى مطرح‌شده درباره تشيع و تشيع در دوره اموى و عباسى) تشكيل شده است.

الشيعة في شمال أفريقيا اثر جاسم عثمان مَرغى، پژوهشى در زمينه تاريخ شيعه در شمال آفريقا، سودان، ليبى، تونس، الجزاير، مغرب و موريتانى است. كتاب با مقدمه نويسنده آغاز و مطالب در عناوين متعدد و متنوعى ارائه شده است. نويسنده در اين اثر درباره دولت‌هاى ادريسيه و مهديون كه دولت‌هاى شيعه اثناعشرى بودند، و فعاليت‌ها و حوادت دوران آنان بحث كرده است. سپس به بحث درباره دولت فاطميان كه به مهديه و علويه نيز شهرت داشتند و بر سرزمين‌هاى غرب جهان عرب حاكم بودند پرداخته است. وى همچنين زندگى بزرگان و اديبان برجسته‌اى را كه در گسترش و تكريم شيعه نقش داشته‌اند را شرح داده است