جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله به تقریر بحث متناهی و نا متناهی در فلسفه اسلامی و بررسی استدلال های مربوط،به ویژه از افق ریاضیات و فیزیک اختصاص دارد.حکمای اسلامی در طبیعیات،جسم وقوای تحریکی جسم را متناهی دانسته اند و رای به محدودیت مکانی جهان داده اند و هم چنین قوای تحریکی جسم را از جهت شدت و مدت نیز محدود دانسته اند،لکن جهان را از حیث زمان نامحدود وصف کرده اند و همچنین،دربحث از سلسله علل برتناهی علل چهار گانه استدلال کرده اند.

پیوند میان عدالت و آزادی یکی از مسائلی است که فیلسوفان سیاسی همواره خود را با آن مواجه دیده اند و تلاش کرده اند تا راه حل مناسبی برای آن بیابند.پرسش اساسی این است که چگونه می توان ضمن آزادی افراد،زمینه عادلانه و برابر استفاده از منابع ،درآمدها و فرصت های لازم جهت پرورش استعدادها را برای آحاد جامعه فراهم کرد. رالز با انتشار کتاب نظریه عدالت خود،مدعی شد که این دو مولفه مهم اندیشه سیاسی (یعنی عدالت و آزادی)نه تنها تعارضی با یکدیگر ندارندبلکه تنها با لحاظ کردن هر دوی آن ها درنظریه ای موجه و سازگار است که می توان امیدوار به تامین آن ها در جامعه بود.او به خصوص درمقاله عدالت به عنوان انصاف،تلاش می کند تا اصولی از عدالت را معرفی کند که در برگیرنده ائتلافی سازمنداز این دو مولفه مهم باشد.به اعتراف غالب مفسرین ،انتشارکتاب و مقاله مذکور جان دوباره ای به فلسفه سیاسی درقرن بیستم بخشید. مقاله حاضر با وارسی مبانی فلسفی نظریه عدالت رالز،به معرفی وتبیین روشنی از ابعاد مختلف این نظریه می پردازد.

محمد اقبال لاهوری ، فیلسوف و عارف بزرگ ، عاشق سرزمین ایران و فرزند عرفان و تفکر ایرانی – شیعی ، یکصد و سی سال پیش در پنجاب ، دیده به جهان گشود و اگر چه فقط 6 دهه بر این کره خاکی زیست ، اما همچون چشمه ساری روشن ، تشنگان بسیاری را عطش ، فرو نشاند . اقبال مانند دیگر بزرگان خلیج بنگال که اسلام را در قرائت ایرانی ، آکنده از صلح و دوستی و عرفان یافتند ، خود مروج بزرگی برای اندیشه ورزی فلسفی ایرانی گردید . زندگی و آرا او را در ادامه میخوانید :

این تحقیق با عنوان دنیا دوستی نوشته شده است که با هدف آشنایی بیشتر افراد با مسأله دنیا دوستی ، و راه حل های رهایی از دنیاپرستی تدوین شده است. امید است که بحث های موجود در این رساله و بیان راه کارهای آن مورد استفاده نسل جوان قرار گیرد، روش تحقیق، روش کتابخانه ای می باشد. در نگارش این تحقیق از کتب متنوع حدیثی مانند بحار الانوار نوشته محمد باقر مجلسی، کتب لغوی مانند فرهنگ فارسی نوشته محمد معین، کتب تفسیری مانند تفسیر نمونه اثر ناصر مکارم شیرازی ، استفاده شده است. انسان در طبیعت زندگی می کند ، به متاع دنیا و مظاهر آن نیازمند است، هیچ کس نمی تواند بدون بهره مندی از متاع دنیا زندگی کند از طرفی بعضی آیات قرآن دنیا را نکوهش کرده و مذموم دانسته است پس چطور با دنیا برخورد کنیم؟ آیا دنیا ممدوح است یا مذموم؟ حقیقت آن است که اگر رابطه انسان با دنیا براساس خواسته هایش باشد اینگونه دنیا شر محض و مخرب آخرت است ولی اگر رابطه با دنیا بر مبنای قواعد الهی باشد اینگونه رابطه با دنیا رابطه ای خدایی است و این چهره از دنیا سازنده آخرتی آباد است. امام علی علیه السلام نیز دنیا را از لحاظ حلال و حرام آن، شادی و گریه برای دنیا، سود و زیان آن و... مورد بحث قرار داده و خلاصه کلامشان این است که دنیا گرایی و دلبستگی به دنیا مذموم است ولی دنیایی که وسیله ای برای رسیدن به آخرت باشد دنیایی پسندیده می باشد. اهل دنیا افرادی پرخور و پرخواب و پرخنده و پرخشم اند، عذر خواه نیستند و عذر کسی را نمی پذیرند و... دنیاپرستان به خاطر حس دنیاطلبی خود حاضر ند دست به هر عملی بزنند تا منافعشان حفظ شود. با تمسخر مؤمنان ، تبعیض در احکام، افترا و دروغ بستن بر حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم تکذیب انبیاء، سستی در جهاد، تجمل گرایی عوامل زیادی وجود دارد که انسان را به رقابت بر سر دنیا می کشاند از جمله همنشینی با دنیا دوستان، روی آوردن به ثروت و دارایی ، آرزوهای دور و دراز، غفلت از مرگ و قیامت و... انسان، با هوش و درایت و تدبیری که دارد باید این عوامل را بشناسد و با شناخت درست پیدا کردن از دنیا و گذشتن از آرزوهای دور و دراز و با تدبر در آیات قرآن و سنت رسول خدا و... خود را از این خصلت ناپسند ( دنیا گرایی) رها کند.