جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رسانه های مدرن را به سبب تأثیرشان بر زندگی بشر بی هیچ تردیدی مهم‌ترین پدیده عصر حاضر باید به حساب آورد. از علم و دین و سیاست و اقتصاد تا شخصی‌ترین مناسبات روزمره، همه متأثر از پیامدهای این پدیده‌اند. چنین گستره تأثیری اندیشمندان ‌را به نظرورزی در حوزه رسانه واداشته است. حاصل این پژوهش‌ها سربرآوردن دانشی جدید در عرصه مطالعات میان‌رشته‌ای به نام «فلسفه رسانه» است که از زوایای متعدد به رسانه پرداخته است. در رویکرد به ماهیت رسانه برخی برای آن ذات مستقلی قائل شده‌اند که آن ‌را به خودی‌خود شایسته تأمل می‌سازد، و برخی دیگر رسانه را جز ابزار نمی‌دانند و معتقدند رسانه فاقد قدرت لازم برای جهت‎دهی حیات آدمی است و این انسان است که بسته به اراده خود چگونگی بهره‎گیری از آن‌ را تعیین می‎‌کند. مقصود پژوهش حاضر بررسی آراء هیدگر و پستمن در رویکرد به رسانه است. دو متفکری که در حوزه رسانه از جمله ذات‌گرایان به حساب می‌آیند و از رهگذر تکنولوژی به آن پرداخته‌اند و هر دو بر کاربست نحوی «خودآگاهی» در مواجهه با هرگونه تکنولوژی از جمله رسانه به‌منظور برون‌رفت از بحران عصر حاضر تأکید دارند.

ترجمه ماشینی : اکنون در جلد شومیز، این کتاب مهم نقش محوری اندیشه تاریخی را در گستره کامل اندیشه هایدگر، هم در نوشته‌های اولیه منتهی به هستی و زمان، و هم پس از «وارونگی» یا کهره که کار بعدی او را آغاز کرد، بررسی می‌کند. باراش دیدگاه هایدگر در مورد تاریخ را در زمینه ای غنی از بحث هایی که در اوایل قرن بیستم فلسفه تاریخ آلمان رخ داد، بررسی می کند. او به یک موضوع وحدت‌بخش کلیدی می‌پردازد - مسئله معنای تاریخی و جستجوی معیارهای منسجم حقیقت در عصر نسبی‌گرایی تاریخی - همانطور که درگیری با تاریخ‌گرایی را در تمام دوران‌ها و آثار اصلی دنبال می‌کند. باراش این نسخه را برای کاوش مطالب جدید، از جمله متون درس سخنرانی هایدگر از سال 1910 تا 1923، بازبینی می‌کند و یک کتاب‌شناسی گسترده و به‌روز شده را اضافه می‌کند.

ترجمه ماشینی : هایدگر به طور جدی در مورد پیامدهای همزیستی انسانی فکر می کرد و این کتاب نشان می دهد که مفاهیم اعتماد و مسئولیت که در قلب اخلاق نهفته است را باید در طرح میتساین یافت - وجود ما با یکدیگر در جهان - ارائه شده در هستی و زمان. این کتاب که توسط یکی از مفسران برجسته هایدگر نوشته شده است، بیانیه مهمی در مورد اساس اجتماعی بودن انسان است که سهم عمده ای در ادامه بحث ها در مورد هایدگر به طور خاص و اخلاق به طور کلی دارد.

ترجمه ماشینی : این عنوان تفسیری اصیل از هایدگر متأخر را در چارچوب اندیشه او به عنوان یک کل ارائه می‌کند و شباهت‌ها و تفاوت‌هایی را بین اندیشه قبلی و متأخر او نشان می‌دهد. «هایدگر و خوشبختی» تفسیری اصیل از اندیشه هایدگر متأخر، در چارچوب فلسفه او به عنوان یک کل ارائه می‌کند تا مفهوم جدیدی از خوشبختی انسان را توسعه دهد. این کتاب محتوای اساسی مفهوم یونانی eudaimonia را بازخرید می‌کند و از بحث‌های اخیر در مورد «عینیت» یا «موضوع» شادی فراتر می‌رود. نویسنده نشان می‌دهد که تفکر هایدگر در مورد هستی به دور از محرمانه و انتزاعی است و در درک موضوع بسیار مهم است. عمیق ترین منابع رفاه انسان بررسی ریشه‌شناختی کلمه «شادی» این کلمه را از محدودیت‌های شیوه‌های تفکر سودگرایانه رها می‌کند، که نشان می‌دهد «خوشبختی» فقط به صورت پیرامونی با eudaimonia مرتبط است. کینگ نشان می‌دهد که احساس تناسب هم برای «خوشبختی» و هم برای ادایمونیا ضروری است، و نشان می‌دهد که چقدر شادی عمیق، که به‌عنوان اقامت در تناسب ما با هستی تصور می‌شود، می‌تواند به عنوان «همسویی پایه‌ای» برای اندیشیدن به هستی عمل کند.

ترجمه ماشینی : بحران هایدگر نه تنها نشان می‌دهد که چگونه نازی‌ها از ایده‌های فلسفی بهره‌برداری می‌کنند و از فیلسوفان برای کسب مقبولیت عمومی استفاده می‌کنند، بلکه نشان می‌دهد که چگونه فیلسوفان آلمانی به نفع نازی‌ها بازی کردند. هانس اسلوگا رشد یک جنبش راستگرای قدرتمند را در فلسفه آلمان از جنگ جهانی اول توصیف می کند که در آن ایده های ملی گرایانه، یهودی ستیزانه و ضد دموکراتیک شکوفا شد.