جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در کتاب «چرا لیبرالیسم سیاسی؟»، پل وایتمن تفسیر تازه، دقیق و قانع‌کننده‌ای از دلایل جان رالز برای گرفتن به اصطلاح «چرخش سیاسی» ارائه می‌کند. وایتمن به قول رالز می‌گوید که عدالت به‌عنوان انصاف به‌عنوان شکلی از لیبرالیسم سیاسی به‌دلیل ناهماهنگی که رالز در برخورد اولیه‌اش با ثبات اجتماعی پیدا کرده بود، بازسازی شد. او استدلال می‌کند که ناهماهنگی با شناسایی تهدیدهای ثبات که رالز اولیه به آن توجه می‌کرد، بهتر دیده می‌شود. یکی از این تهدیدها که اغلب توسط خوانندگان رالز نادیده گرفته می‌شود، این تهدید است که عدالت یک جامعه منظم با معضل عمومی زندانیان تضعیف می‌شود. نشان دادن چگونگی تلاش رالز «نظریه عدالت» برای جلوگیری از این تهدید، نشان می‌دهد که بخش سوم آن کتاب که بسیار مورد غفلت قرار گرفته‌است، به‌طور قابل‌توجهی علاقه‌ی فلسفی بیشتری دارد، و تمرکز بسیار بیشتری نسبت به آنچه که عموماً قدردانی می‌شود، دارد. ویتمن تلاش‌های رالز را برای نشان دادن پایداری یک جامعه عادلانه به دقت بازسازی می‌کند و به همان اندازه با دقت نشان می‌دهد که چرا رالز فکر می‌کند این استدلال‌ها با سایر بخش‌های نظریه او سازگار نیست. ویتمن سپس نشان می‌دهد که تغییراتی که رالز در دیدگاه خود بین «نظریه عدالت» و «لیبرالیسم سیاسی» ایجاد کرد، ناشی از تلاش او برای رفع ناسازگاری است و نشان می‌دهد که در نهایت می‌توان از خطر دوراهی زندانی تعمیم‌یافته جلوگیری کرد. بازیابی دو رویکرد رالز در مورد ثبات به پاسخگویی به سؤالات بحث برانگیز در مورد نقش جایگاه اصلی و پایه های عدالت به عنوان انصاف کمک می کند. نتیجه خوانشی قدرتمند و یکپارچه از آثار رالز است که چرخش سیاسی او را توضیح می دهد و درگیری پایدار او را با برخی از عمیق ترین دغدغه های زندگی بشر نشان می دهد.

ترجمه ماشینی: این کتاب اولین بازسازی مفصل از آثار متأخر جان رالز است که شاید تأثیرگذارترین فیلسوف قرن بیستم بود. رساله رالز در سال 1971، نظریه عدالت، انبوهی از تفسیرها را در مورد «عدالت به مثابه انصاف» برانگیخت، مفهوم او از عدالت برای یک جامعه سیاسی آرمانی، مستقل و مدرن. بیشتر آن تفسیر رالز را دفاع از سرمایه داری دولت رفاهی می دانست که در اروپای غربی و ایالات متحده یافت می شود. توجه کمتری به کتاب رالز در سال 2001 با عنوان عدالت به عنوان انصاف: یک بیان مجدد شده است. در بیان مجدد، رالز نه تنها اساساً استدلال «موقعیت اصلی» را برای دو اصل عدالت به‌عنوان انصاف دوباره فرموله می‌کند، بلکه رژیم‌های سرمایه‌داری را به عنوان تجسم‌های ممکن رد می‌کند. ادموندسون تئوری غیر ایده‌آل رالز را بیشتر توسعه می‌دهد، که وقتی در جامعه‌ای قرار می‌گیریم که از عدالت فاصله زیادی دارد، ما را راهنمایی می‌کند.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، جفری برکوسن تأثیرات عظیم و در عین حال عمدتاً ناشناخته ژان ژاک روسو و گئورگ ویلهلم فردریش هگل را بر جان رالز، مهم‌ترین فیلسوف سیاسی قرن بیستم، ارائه می‌کند. در حالی که تأثیر مستند امانوئل کانت بر رالز عمیق و عمیق است، ویژگی‌های کانتی و تفسیر عدالت به‌عنوان انصاف، کل داستان را در مورد آن دکترین بیان نمی‌کند. برکوسون با تکیه بر سخنرانی‌های رالز درباره تاریخ فلسفه اخلاق و سخنرانی‌های او درباره تاریخ فلسفه سیاسی، گزارش دقیق‌تر و دقیق‌تری از فلسفه اخلاقی و سیاسی رالز در پرتو این تأثیرات ناچیز به خواننده ارائه می‌دهد. این تصویر جدید و غنی‌تر از فلسفه سیاسی رالز نشان می‌دهد که تصور رالز از معقول‌بودن - تصور او از نوع و میزان تعهدات ما در قبال افرادی که با آن‌ها درگیر همکاری اجتماعی هستیم - به‌طور آشکاری خواستارتر و در نتیجه جذاب‌تر از بسیاری است. مفسران و منتقدان فرض می کنند. رالز به روسو و هگل روی می‌آورد، که هر دو تصاویر جذابی از شهروندی درگیر ارائه می‌دهند که شایسته تقلید است.

چکیده ماشینی: این کتاب به دو بخش تقسیم شده است. بازنگری «ایده عقل عمومی» که در سال 1997 منتشر شد، بازنگری دقیقی از متن بسیار کوتاه‌تری است که نویسنده برای اولین بار چهار سال قبل، در سال 1993 ارائه کرد و نقطه اوج ایده‌های او درباره لیبرالیسم است. در رابطه با برخی از مبرم ترین مشکلات زمان ما. مقاله مورد بحث در نسخه قطعی خود، نحوه تبیین محدودیت های عقل عامه را با در نظر گرفتن مفاهیم دینی و غیردینی به درستی بیان می کند. این گزارش مفصلی از دموکراسی‌های مبتنی بر قانون اساسی مدرن است که بر اساس یک برداشت سیاسی لیبرال، و پذیرش آن‌ها توسط شهروندان خاصی است که چنین دکترین‌هایی را در زمینه‌هایی مانند دین، فلسفه یا اخلاق تحمل نمی‌کنند. «قانون ملل» به نوبه خود از ایده قرارداد اجتماعی شروع می کند و اصول کلی را که می تواند و باید توسط جوامع لیبرال و غیرلیبرال به عنوان یک قاعده کلی برای روابط متقابل آنها بپذیرد، تعیین می کند. به طور خاص، متن تمایز اساسی بین حقوق اساسی بشر و حقوق شهروندان یک دموکراسی لیبرال و قانون اساسی ترسیم می کند. همچنین شرایطی را بررسی می‌کند که بر اساس آن جامعه‌ای از این نوع می‌تواند «عادلانه» با جامعه‌ای که از این اصول پیروی نمی‌کند اعلان جنگ کند و در نهایت، پیش‌فرض‌های اخلاقی مناسب را مورد بحث قرار می‌دهد که می‌تواند به عنوان مبنایی برای ارائه کمک به برخی از افراد غیر فعال باشد. جوامع منطبق بر لیبرالها در معرض شرایط آشکارا نامطلوب سیاسی و اقتصادی قرار دارند.

ترجمه ماشینی: جان رالز که اغلب به عنوان بزرگترین فیلسوف سیاسی آمریکا در قرن بیستم و مهمترین نظریه پرداز لیبرال پس از جان استوارت میل شناخته می شود، در میان دانشمندان نظریه سیاسی، حقوق و اخلاق از جایگاهی عملاً مقدس برخوردار است. در عدالت غیر لیبرال، دیوید شفر کامل‌ترین چالش را برای دکترین رالز ارائه می‌کند که تاکنون منتشر شده است، و نشان می‌دهد که چگونه آموزه‌های او از سنت اصلی لیبرالیسم مشروطه منحرف می‌شود، همانطور که دولتمردان برجسته آمریکایی از بنیان‌گذاران تا لینکلن و فراتر از آن نمونه‌ای از آن هستند. عدالت غیر لیبرال اولین مروری جامع بر تمامی نوشته های رالز است که بر تداوم اندیشه و نیات او تا حدی بیشتر از سایر محققان تاکید دارد. شفر نقدی اساسی هم از برداشت رالز از فلسفه سیاسی و هم به قضاوت های سیاستی که از «اصول عدالت» خود می گیرد، ارائه می کند. درک زندگی سیاسی نشانه یک بحران بزرگتر در نظریه پردازی سیاسی و فقهی لیبرال معاصر است. اگرچه رالز معمولاً به عنوان یک لیبرال دولت رفاه در نظر گرفته می شود، شفر تأکید می کند که نوشته های او در واقع تجسم دگرگونی ریشه ای لیبرالیسم در جهت آزادی گرایی است که به شدت از سنت لیبرال آمریکایی منحرف می شود. شفر با استناد به شواهد تجربی از تداوم فرصت های سیاسی و اقتصادی در آمریکا، ادعاهای رالز مبنی بر اینکه سیاست ما از بی عدالتی های شدید رنج می برد را به چالش می کشد. او به لحن آخرالزمانی شگفت‌انگیز آخرین نوشته‌های رالز اشاره می‌کند، که در آن رالز حتی این سوال را مطرح می‌کند که آیا وجود انسان در صورت عدم تحقق اصول او ارزشمند است یا خیر. عدالت غیر لیبرال نه تنها نقدی بر برنامه سیاسی و روش شناسی فلسفی رالز است، بلکه دفاع از نظم قانون اساسی آمریکا در برابر نظریه جزمی رالز است، که شفر معتقد است تأثیر فزاینده و مضری بر روی فقه ما گذاشته است. شفر با ترکیب یک تفسیر انتقادی کامل از متون رالز با درگیری گسترده با سنت فلسفه سیاسی و اندیشه سیاسی آمریکا کمک مهمی به درک ما از رالز و کار فلسفه سیاسی می کند.

ترجمه ماشینی: مقالات این جلد رویکردی به تاریخ فلسفه اخلاقی و سیاسی ارائه می دهد که از جان رالز الهام گرفته است. ویژگی بارز این رویکرد پرداختن به مسائل هنجاری ماهوی در فلسفه اخلاق و سیاسی از طریق تحلیل متون و نظریات شخصیت‌های اصلی تاریخ موضوع: ارسطو، هابز، هیوم، روسو، کانت و مارکس است. مشارکت‌کنندگان با بازسازی هسته این نظریه‌ها به گونه‌ای که از دغدغه‌های نظری معاصر مطلع می‌شود، نشان می‌دهند که چگونه تاریخ موضوع منبعی برای درک مسائل کنونی و همیشگی در فلسفه اخلاق و سیاسی است.

ترجمه ماشینی: فیلسوف سیاسی برتر عصر خود، جان رالز، در سه دهه تدریس در هاروارد، تأثیر عمیقی بر رویکرد و درک اخلاق فلسفی امروزی گذاشته است. این کتاب سخنرانی‌هایی را گرد هم می‌آورد که الهام‌بخش نسلی از دانش‌آموزان بود - و بازسازی فلسفه اخلاق. این کتاب از خوانندگان دعوت می کند تا از برجسته ترین نمونه های فلسفه اخلاق مدرن با راهنمایی الهام گرفته یکی از برجسته ترین پزشکان و معلمان فلسفه معاصر بیاموزند. محور رویکرد رالز این ایده است که توجه محترمانه به متون بزرگ سنت ما می تواند به تبادل ثمربخش ایده ها در طول قرن ها منجر شود. با این روحیه، کتاب او متفکرانی مانند لایب نیتس، هیوم، کانت و هگل را درگیر می‌کند که به روش‌های درخشان و آموزنده‌ای برای تعریف نقش یک مفهوم اخلاقی در زندگی انسان مبارزه می‌کنند. این سخنرانی‌ها چهار نوع اساسی استدلال اخلاقی را ترسیم می‌کنند: کمال‌گرایی، فایده‌گرایی، شهودگرایی، و - تمرکز نهایی دوره رالز - ساخت‌گرایی کانتی. آنها شامل یک دوره عالی در مورد تاریخ فلسفه اخلاق، همچنین بینش منحصر به فردی را در مورد اینکه چگونه جان رالز دیدگاه ما را نسبت به این تاریخ تغییر داده است، ارائه می دهند.