جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در حالی که ساخت‌گرایی کانتی به یکی از تأثیرگذارترین و نظام‌مندترین مکاتب فکری در فلسفه اخلاقی و سیاسی تحلیلی تبدیل شده است، رویکردهای هگلی به هنجارگرایی عملی نوید ایجاد بینش‌های کانتی را در مورد خودمختاری فردی و در عین حال اجتناب از گرایش‌های دوگانه‌گرایانه آن‌ها را می‌دهد. جیمز گلدهیل و سباستین اشتاین دانشمندان برجسته ایده آلیسم آلمانی و فلسفه عملی انگلیسی معاصر را با ستارگان در حال ظهور در این زمینه متحد می کنند تا بررسی کنند که آیا فلسفه ایده آلیستی هگلی می تواند مقولاتی را ارائه دهد که فلسفه عملی تحلیلی برای غلبه بر تضادهایی که تاکنون بر ساخت گرایی کانتی به آن نیاز داشته است ارائه دهد. این جلد مشارکت ها را در سه بخش سازماندهی می کند. اولین مورد بحث هایی در فرااخلاق در مورد رابطه بین واقع گرایی و سازه انگاری درگیر می کند. بخش دوم می‌بیند که مشارکت‌کنندگان از بحث‌هایی درباره ماهیت هنجارگرایی سیاسی استفاده می‌کنند، و عمدتاً بر مشکلات زمینه‌گرایی تاریخی، نسبی‌گرایی و تأمل انتقادی تمرکز می‌کنند. بخش پایانی کاربرد چارچوب هگلی را در بحث های معاصر در مورد مسائل اخلاقی خاص، از جمله چندفرهنگی، دموکراسی و حقوق بشر در نظر می گیرد. هگل و فلسفه عملی معاصر به بحث جاری درباره اهمیت فلسفه نظام مند در زمینه فلسفه عملی کمک می کند، با بحث های معاصر درباره شکل نظم اجتماعی عقلانی درگیر می شود و به موقع بودن فلسفه هگل را می سنجد. مطالعه این کتاب برای محققان علاقه مند به هگل و سنت معاصر سازه انگاری کانتی در فلسفه اخلاقی و سیاسی ضروری است.

ترجمه ماشینی : در متافیزیک به مثابه مسیح شناسی، یونائل شیکلر سهم عمده ای در فلسفه و الهیات ارائه می دهد. او ابتدا به بررسی مسائل کلیدی فلسفی که کانت و هگل با آنها دست و پنجه نرم می کردند، می پردازد و در آثار رودولف اشتاینر جوهر راه حلی برای آنها می یابد. او ادعا می کند که اشتاینر به مسائل فلسفی هگل بازگشته است اما بهتر می تواند آنها را حل کند. شیکلر از این بحث های فلسفی درباره معرفت و حقیقت برای درک اهمیت مسیح استفاده می کند. شیکلر با تکیه بر کار هگل استدلال می کند که مسیح تحولاتی را در آگاهی انسان ممکن ساخته است که رابطه بشریت با جهان اطراف را بازسازی می کند. این یک کار جسورانه و دقیق است که مسیرهای جدیدی را در فلسفه و الهیات باز می کند. فریزر واتس پیشگفتار و جورج پتیسون پیشگفتار گسترده ای را ارائه می دهند.

این مقاله قصد دارد تا با بیان اجمالیِ فلسفه ذهن کانت، در بخش اول، تأثیر آن در فلسفه ذهن معاصر، و در بخش دوم، تأثیر و نسبت آن با کارکردگرایی را مورد بررسی و نقد قرار دهد. از مهمترین مواردی که در آن فلسفه ذهن معاصر متأثر از اندیشه‌های کانت بوده عبارت‎اند از: (1) لزوم وضع نوعی ساختار ضروری برای اندیشه و تجربه. (2) ارتباط میان صورت‌های آگاهی و خودآگاهی. (3) کنار نهادن خودِ دکارتی که ناظر به بحث کانت در نقد روان‌شناسی عقلانی است. (4) تفکیک حس از فاهمه در کانت پیشگام مسئله تجربه در نظریات جدید درباره آگاهی است. همچنین در بخش دوم، نشان می‎دهیم که اگرچه میان کارکردگرایی و فلسفه ذهن کانت شباهت‎هایی وجود دارد، اما روایت کارکردگرایانه بسیاری از مفاهیم اساسیِ فلسفه وی ازجمله برخی کیفیات ذهنی و معماری استعلایی آن، و توجه به هستی‎شناسی طبیعت ذهن را کنار می‌گذارد. از نظر ما، هر خوانشی از جمله خوانش کارکردگرایانه از کانت، برای اینکه اصیل تلقی شود، بایستی دارای دو شرط اساسی باشند: (1) با مهمترین آموزه‎های کانت که عبارت است از روش استعلایی و التزامات آن، در تعارض نباشد. و (2) زمینه تاریخی مباحث کانت و تطور زمانی مفهوم مد نظر را مورد توجه قرار دهد.

ترجمه ماشینی : فرم متابولیک خود را به محتوا وارونه می کند. هافمن با برجسته کردن رئالیسم مفهومی هگل، بر حرکتی کمتر ارزش در دیالکتیک خود تمرکز می کند: وارونگی (μεταβολή). نویسنده از پیش سازهای کانت ادعای فیلسوف را مبنی بر عدم ارائه دلیل کامل برای جدول مقولات خود تأیید می کند: آسان است! هافمن نشان می دهد که چگونه رویکرد جدید او بر روی اصطلاحات اصلی هگل – از لحاظ پارادایماتیک زبان و فردیت – در کار تحلیلی مفصل از طریق دو شاهکار بزرگ: پدیدارشناسی و منطق عینی کار می کند. هافمن از وارونگی آگاهی در آغاز اولی گرفته تا روش ها و ذهنیت جوهر در پایان دومی، رئالیسم مفهومی عصری و دیالکتیک متابولیک هگل را به عنوان کلیدهایی برای اثبات ادعای فیلسوف برای منطق خود توسعه می دهد: این در واقع علم مطلق است. فرم!

طرح و برنامۀ فلسفۀ نقدی کانت در اخلاق‌شناسی پی‌ریزی و پی‌جوییِ اصول پیشین و ماقبلِ تجربیِ (یا به تعبیر او، مابعدالطّبیعۀ) اخلاق است. با این هدف در بنیادگذاری مابعدالطّبیعۀ اخلاق ارزش اخلاقی را به نحو مطلق فقط شایستۀ ارادۀ نیک می‌داند؛ اراده‌ای که با قانون اخلاقی مطلق عقلی و محض متعیّن شده باشد و انگیزۀ عمل به آن ادای وظیفه باشد و نه امر دیگری ازجمله احساس دلسوزی و میل به تحقّق نتیجه و اطاعت از اوامر الاهی. کانت برای قانون اخلاقی فرمول‌های گوناگونی را تقریر می‌کند (قانون کلّی، قانون کلّی طبیعت، انسانیّت، خود آیینی و ملکوتِ غایات). در آثارِ بعد از نقد دوم، کانت این بخشِ انتزاعی را تکمیل و به مسائل انضمامی مرتبط می‌کند. یکی از مسائلی که کانت به آن می‌پردازد، رفتار، روابط و میل جنسی است که برآوردن آن را فقط و فقط در قالب ازدواج قانونی مجاز می‌داند. او ازدواج را نه بر پایۀ دوستی و نه بر مبنای عشق، بلکه متّکی بر میل جنسی و قراردادی بین مرد و زن برای تبادل اندام‌های جنسی می‌داند. این تصویر از ازدواج و رابطۀ جنسی́ مسائل گوناگونی را در فضای اخلاق‌شناسی کانت مطرح می‌کند؛ ازجمله اینکه مخالفت کانت با شئ‌شدگی در تعامل بین آدمیان چگونه در برآوردن میل جنسی با ازدواج جمع می‌شود؟ آیا کانت فرمول انسانیّت خود را در این مورد استثنا می‌کند یا به نحوی در قالب همان فرمول́ ازدواج را توجیه می‌کند؟ امتناع مالکیّت آدمی بر بدن خود چگونه با ازدواج که واگذاری این مالکیّت است، جمع می‌شود؟ مفسّران کانت به این پرسش‌ها با نکاتی که در این مقاله به آن می‌پردازم، پاسخ می‌دهند. کانت هم‌داستان با نظریّه‌پردازان قانون طبیعی در اخلاق‌شناسی (همچون توماس آکوئینی) معتقد است که رابطۀ جنسیِ شخص متأهّل آشکارا فاقد هرگونه فضیلتی است، مگر اینکه با انگیزۀ تولیدِمثل انجام شود. مخالفت کانت با برخی روابط جنسی و/یا رفتارهای جنسی (همچون خود ارضایی، رابطۀ جنسی با حیوانات و هم‌جنسان) را در همین زمینه می‌توان فهم کرد. درنهایت، در این مقاله از جایگاه عشق در اخلاق‌شناسی کانت بحث می‌شود و این پرسش طرح می‌شود که آیا ما وظیفه‌ای در باب عشق ورزیدن به دیگران داریم؟

ترجمه ماشینی : ویتگنشتاین و لویناس رابطه غالباً نادیده گرفته شده بین فلسفه های دو تن از مهم ترین و مشهورترین متفکران قرن بیستم را بررسی می کنند. پلانت با تحمیل کار هر فیلسوف بر دیگری، بین سنت‌های فکری متضاد که آن‌ها به اشتراک گذاشتن آن‌ها کمک کردند، حرکت می‌کند. تمرکز اصلی بر روی کتاب، تعامل پیچیده و در عین حال روشنگر بین تعدادی از مضامین اخلاقی-مذهبی در تفکر بالغ ویتگنشتاین و روایت متمایز لویناس از مسئولیت اخلاقی است.

این کتاب حاصل اشتیاق و تلاشی است برای شناختن و شناساندن فیلسوفی که می‌خواهد فارغ از بنیاد نهادن نظامی اخلاقی، «معنا»ی اخلاق و «شرط امکان» آن را دریابد و در این راه به چهرهٔ دیگری می‌رسد. امانوئل لویناس، فیلسوف فرانسوی لیتوانیایی‌تبار، که در این کتاب با او در کشف دیگری و جوانب مواجهه با دیگری هم‌قدم می‌شویم، متفکری است که از بسیاری جهات در حلقهٔ فلاسفهٔ غرب سیمایی غریب دارد. گویی غیریت یا دیگربودگی نه‌تنها مضمون غالب اندیشه‌های اوست بلکه در سیمای خود این اندیشه‌ها نیز پدیدار شده است. آیا می‌توان از زبان او شنید که آدمی در برابر دیگری مسئولیت نامتناهی دارد و حتی مسئول خطاهای اوست، و از غرابت این اندیشه دچار اعجاب نشد؟ آیا می‌توان در آثار او خواند که «اخلاق فلسفهٔ اولی است» و بداعت و غرابت را از این کلام استشمام نکرد؟