جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این جلد شامل مکاتباتی است که در طی سالهای 1954 تا 1978 بین فیلسوف مارکسیست-اومانیست و فمینیست رایا دونایفسکایا (1910-1987) و فیلسوف مارکسیست هگلی و نظریه پرداز اجتماعی هربرت مارکوزه (1898-1979) و روانشناس (فروم و منتقد اجتماعی E190) می باشد. -80). این مبادلات نگرانی‌های عمیقاً مارکسیستی و اومانیستی این نظریه‌پردازان را نشان می‌دهد و همچنین تفاوت‌های مهم آنها را در مورد موضوعات کلیدی در فلسفه، سیاست و روان‌شناسی در دهه‌های پرتلاطم دهه‌های 1950، 1960 و 1970 برجسته می‌کند. بخش اول. مکاتبات دونایفسکایا-مارکوزه، 1954-1978: نامه های اولیه: بحث در مورد دیالکتیک مارکسیستی و ایده مطلق هگل. مارکسیسم و آزادی دونایفسکایا و فراتر از آن. در مورد فناوری و کار در آستانه مرد تک بعدی مارکوزه. مکاتبات بعدی: در طول دوره چپ جدید پایان یافت -- قسمت دوم. مکاتبات دونایفسکایا-فرم، 1959-1978: نامه های اولیه: در مورد مفهوم انسان فروم مارکس و سمپوزیوم اومانیسم سوسیالیستی او. گفتگو درباره مارکوزه، درباره اگزیستانسیالیسم و اومانیسم سوسیالیستی در اروپای شرقی. درباره هگل، مارکسیسم و مکتب فرانکفورت در دوره فلسفه و انقلاب دونایفسکایا. نامه های پایانی: در مورد نظریه انتقادی و روزا لوکزامبورگ، جنسیت و انقلاب.

ترجمه ماشینی : پویایی چندفرهنگی و پایان‌های تاریخ خوانشی بسیار بدیع از متون کلیدی در فلسفه تاریخ توسط کانت، هگل و مارکس و همچنین استدلال‌های قوی برای اینکه چرا این متون هنوز برای درک تاریخ امروز مرتبط هستند، ارائه می‌کند. رئال فیلیون شرحی انتقادی از پایان‌نامه‌های این سه نویسنده درباره پویایی و پایان‌های تاریخ ارائه می‌کند تا پاسخی به این سؤال بدهد: "به کجا می‌رویم؟" فیلیون با تکیه بر این مشاهدات دوگانه مبنی بر اینکه جهان به طور فزاینده ای چندفرهنگی می شود و به طور فزاینده ای یکپارچه می شود، وظیفه فلسفه نظری تاریخ را همانطور که فلسفه آلمانی آن را درک کرده بود، دوباره مطرح می کند: بیان و درک فرآیند تاریخی به عنوان یک کل توسعه. تفسیر فیلیون بسیاری از رشته‌های اخیر تفکر اجتماعی و سیاسی را درگیر می‌کند تا درک جدیدی از رویدادهای جاری و آینده‌های احتمالی ارائه کند که بر پایه درک پویایی‌های گذشته و حال ارائه شده توسط کانت، هگل و مارکس است. نتیجه یک پاسخ غنی و به موقع به این سوال است که دنیای امروز ما به کجا می رود.

ترجمه ماشینی : فیلسوف بزرگ مارکسیست فرانسوی سهم سه منتقد اصلی مدرنیته را می سنجد با ترجمه نوشته های فلسفی لوفور، جایگاه او در دنیای انگلیسی زبان همچنان رو به افزایش است. اگرچه مسلماً در سنت مارکسیستی، او پیوسته مارکس را «نقطه شروع اجتناب‌ناپذیر، ضروری، اما ناکافی» می‌دانست. جای تعجب نیست که لوفور همیشه بر اهمیت هگل برای درک مارکس پافشاری می کرد. اما متافلسفه مهیج همچنین اهمیتی را که او برای نیچه قائل بود، در «قلمرو سایه‌ها» که فلسفه می‌خواهد از طریق آن به جهان فکر کند، نشان می‌دهد. لوفور در اینجا پیشنهاد می کند که جهان مدرن در عین حال از نظر دولت هگلی است. مارکسیست از نظر اجتماعی و اجتماعی; و نیچه از نظر تمدن و ارزش های آن. در اوایل سال 1939، لوفور پیشگام خوانشی فرانسوی از نیچه بود که تصاحب فیلسوف توسط فاشیسم را رد می کرد و پیامدهای غم انگیز اعلامیه نیچه مبنی بر «خدا مرده» را بسیار قبل از اینکه این رویکرد توسط نویسندگان بعدی مانند فوکو، دریدا و دلئو دنبال شود را نشان داد. . چهل سال بعد، لوفور در آخرین نوشته‌های فلسفی‌اش، مشارکت‌های سه متفکر بزرگ را در کنار هم قرار می‌دهد، در متنی که مضامین آن امروزه به طرز شگفت‌آوری مرتبط هستند.