جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در راستای شناخت ، ترویج و توسعه معارف اسلامی و حرکت علمی در مسیر تحقق تمدن نوین اسلامی ، امت اسلامی علم را برای تعالی خود و هم برای تفوق بر دشمنان اسلام و حکومت اسلامی نیاز دارند.شناخت صحیح و دقیق مفاهیم و واژگان از زبان قرآن با رویکردهای روش شناسی نوین بر مبنای تفاسیر معتبر موجب توجه و تدبّر در قرآن و ترویج و اشاعه آن در سطح کلان شده و از طرفی درک و فهم حقیقت و آموزه های قرآن و گسترش آن در بینش، منش و کنش افراد جامعه؛ موجب پیشگیری از کج فهمی ها ، کج اندیشی ها و عوام فریبی ها خواهد شد. تحقق چنین شرایط و فرهنگ سازی مستلزم انجام مطالعات و تحقیقات جدی و علمی در این بخش می باشد.برای فهم و تفسیر دقیق قرآن و رسیدن به حقیقت این آیات الهی که یکی از دغدغه های همیشگی مسلمانان به طور عام و عالمان و دانشمندان اسلامی به طور خاص در طول تاریخ اسلام بوده؛ تولید دانش در مطالعات قرآنی با رویکرد نوین معناشناسی و انجام تحقیق و پژوهش در این راستا مسأله این پایان نامه است.هدفی اصلی این پژوهش بررسی و شناسایی آیات مشتمل بر واژه سِحر و مشتقات آن در قرآن کریم و توصیف و تحلیل معنایی با رویکرد روابط همنشینی و جانشینی مفهوم سِحر در تفسیر المیزان و تفسیر طبری است. این تحقیق با توجه به ماهیت موضوع مورد مطالعه ،از پژوهش های کیفی و نوع تحقیق نظری با رویکرد توصیفی – تحلیلی است و روش انجام پژوهش به صورت اسنادی و کتابخانه ای است. از معناشناسی در آیات بررسی شده می توان دریافت که در این آیات کفّار و مشرکین(بویژه یهودیان) آیات حق ،نبوت و معجزات پیامبران ،کتاب مقدس قرآن ، معاد و حقایق را انکار و تکذیب کرده و تهمت سحر زده و انبیاء و پیامبران را ساحر و مجنون قلمداد می کردند. از طرفی آیات مربوط به سحر در قرآن در مقام دفاع از رسالت، نبوت، معجزات ،کتب مقدس و معاد برآمده و همه آنها را دور از سحر و ساحری می داند .نتایج این پژوهش در بخش واژگان همنشین و جانشین با مفهوم سحر نشان می دهد؛ واژگان کفر ، ظلم و القوا در قالب فعل رابطه معنایی با سحر در محور همنشینی دارند.در کنار این کلمات فرعون ، ناس ، ارض، حق ، مبین ، علیم ، عظیم ، کذاب ، مفتری ، مستمر و یؤثر در قالب اسم و صفت در محور همنشین با سحر رابطه معنایی دارند. کلمه مجنون از جمله واژگانی است که با سحر در برخی آیات رابطه همنشینی و در آیاتی رابطه معنایی جانشینی دارد. در بررسی واژگان جانشینی نتایج پژوهش نشان می دهد که کلمات کاهن ، طاغوت ، ، شیطان ، شاعر و مکر با واژه سحر بر اساس ساختارهای مشابه آیات و شمول معنایی روابط جانشینی دارند و واژگان معجزه و کرامت نیز ارتباط مفهومی متضاد با سحر دارند.

یکی از عوامل سعادت انسان بهره گیری از قرآن به عنوان برنامه زندگی وراه مستقیم به سوی رضوان الهی است و بالتبع آشنایی واُنس با آن لازمه این کار است .یکی از عوامل جذب به قرآن پی بردن به معجزه بودن آن واینکه با دیگر کتاب ها وبرنامه ها متفاوت است .چرا که سخن خالق است ویکی از اعجاز قرآن کاربرد بلاغت کنایه وتعریض در آن است .قرآن کتابی است که معجزه بودن اش بدون تحریف ماندن آن برای راهنمایی همه انسان ها در تمامی زمان ها می باشد و مخاطب آن همه انسان ها با هر درجه از درک وفهم است ، پس باید آنگونه سخن گفته باشد که هر کس به اندازه فهم خویش از آن به درستی بهره بگیرد یعنی بلیغ ترین گفتار .یکی از نشانه های بلاغت به کارگیری از کنایه ویا تعریض است .کنایه پوشیده سخن گفتن است آیات قرآن پر است از کنایه وبا پی بردن به آنها هم به زیبایی سخن پی می بریم وهم فهم بهتری از مفهوم وموضوع مورد نظر خواهیم داشت . در این تحقیق به بررسی دو کتاب تفسیری از مجمع البیان طبرسی و کشاف زمخشری پرداخته شده تا موارد کنایه وتعریض را جهت کمک به بهره گیری دیگر افراد که تازه با تفسیر قرآن سر وکار پیدا نمودند مشخص نماییم برای سهولت در تشخیص و مقایسه آنها از دو کتاب تفسیر المیزان علامه طباطبایی و التحریر و التنویر ابن عاشور در سه جزء از قرآن ( 26و27و28 ) استفاده نمودم و آیاتی که دارای کنایه ویا تعریض می باشند را مشخص نمودم ودر پایان با مشخص نمودن 96 آیه دارای کنایه وتعریض که هر چهار مفسر در وجود این کنایه ویا تعریض ها هم نظر می باشند راهی برای شناخت بیشتر قرآن ومفاهیم آن گشودیم.

یکی از روش‌های تفسیر قرآن، روش قرآن به قرآن است و از مفسّران معاصر علامه طباطبایی با این روش، تفسیر المیزان را نوشته‌اند. به باور علامه قرآن در بیان مراد خود به غیر حتی روایات نیاز ندارد و همچنین علامه قائل به عدم حجیّت اخبار واحد بدون قرینه در تفسیر است لذا قائل بر این است که قرآن در تفسیر بی‌نیاز از غیر حتّی روایات معصومان(علیهم السّلام) است. همین مسئله باعث شده که علامه از سوی برخی در معرض اتهام به قرآن بسندگی قرار بگیرد. یعنی دربارۀ جایگاه روایات و اثر‌بخشی روایات بر نظرات تفسیری وی شبهه پیش آید و محققان در این مورد برداشت های مختلفی ارائه داده اند. لذا استخراج مبانی و شواهد اثر بخشی روایات بر نظرات تفسیری علامه با هدف نشان‌دادن هماهنگی نظرات تفسیری علامه طباطبایی با روایات ضرورت دارد که در این تحقیق با توجه به روش توصیفی و تحلیلی با دقّت در نظرات تفسیری علامه طباطبایی و روایات تفسیری رسیده از اهل بیت(علیهم السّلام) شاهد ارتباط عمیقی بین نظرات تفسیری علامه با روایات شده است. از جمله مبانی اثر‌بخشی روایات بر نظرات تفسیری علامه طباطبایی(ره) می‌توان به عدم افتراق قرآن از عترت، مبین قرآن بودن اهل‌بیت، حجیّت سنّت و سخنان معصومان، عدم دسترسی به بلندای معارف جز مطهّرون و یکسان بودن روش علامه در تفسیر با روش معصومان(علیهم السّلام) اشاره کرد. نوشتن تفسیرالبیان فی الموافقه بین الحدیث و القرآن قبل از تفسیر المیزان، تدریس و تعلیقه بر احادیث بحارالانوار، تصحیح وسائل الشیعه، نگارش تفاسیر موضوعی بر اساس روایات، هماهنگی نظرات علامه با روایات در تفسیر المیزان و اعتقاد علامه مبنی بر اینکه تفسیر صحیح نیازمند تسلّط به روایات هست از مهمّ‌ترین شواهد اثر‌بخشی روایات بر نظرات تفسیری علامه طباطبایی(ره) هست.

زن در تاریخ بشر همواره در زمرۀ مظلوم و محروم‌ترین قشر جامعه بوده است. براین اساس از بسیاری از حقوق انسانی و مالی محروم گردیده است. حقوق زن و مخصوصا حقوق مالی زن، یکی از مباحث قابل توجهی است که برای اولین بار از سوی اسلام مورد عنایت جدی قرارگرفت. قرآن کریم، زن و بویژه حقوق مالی وی را چنان رسمیت بخشید که حتی حقوق مرد به طفیل آن شناسانده و معرفی گردیده‌است. این درحالی است که زن در عصر جاهلیت از هرگونه حقوق مالی که در ادامه بدان‌ها اشاره می‌گردد کاملا محروم و خود نیز ابزاری جهت سوء استفاده زورمندان و حق خواران بود. مالکیت زن بر اموال تحت تصرفش که از سوی اسلام به وی اعطا شده، از مواردی است که در این راستا باید شناخته شود. دیه، نفقه، مهریه و ارثی که زن، صاحب آن می‌گردد؛ همگی حاکی از داشتن حق مالکیت زن در اسلام می‌باشد. آیات متعدد قرآن کریم که محکم‌ترین و معتبرترین منبع برای معتبر دانستن این حقوق است، در آیات زیادی به این موارد اشاره دارد و مفسران و متخصصان این فقه و تفسیر آن را از زوایای مختلف به بحث و بررسی گرفته اند که از آن جمله می‌توان به دو مفسر نامدار اسلام، علامه طباطبایی از مفسران امامیه و ابن عاشور از عامه اشاره کرد. حقوق مالی زن در دنیای امروز از ضرورت و اهمیت قابل توجهی برخوردار است، زیرا آشنایی زن از حقوق مالی خودش، می‌تواند بسیاری از شبهات و نهایتا بدبینی وی نسبت به اسلام را برطرف نموده و مشکلات زیادی که در اثر عدم آگاهی زن از حقوق مالی‌اش پدید می‌آید را کاسته و وی را نسبت به زندگی‌اش هوشیارتر و قدرت و دامنه انتخاب وی را ارتقاء می‌دهد. براین اساس نوشتار حاضر که از روش توصیفی ـ تحلیلی سود برده‌است، چنین دستاوردی را می‌تواند به خوانندگان به ارمغان بیاورد که مطالعات و پژوهش‌هایی از این دست، که به صورت تطبیقی میان دودیدگاه تفسیری امامیه و اهل سنت انجام شده‌است؛ زوایۀ حقوق مالی زن را گسترده‌تر از پژوهش‌های تک بعدی ارائه می‌دهد و خوانندگان از احاطۀ علمی بیشتری بهره‌مند و برخوردار می‌شوند و ضمنا حقایق بیشتری نسبت به معارف حقوقی اسلام، بر محققین آشکار می‌گردد. در نوشتار حاضر، نویسنده بر آن است که دیدگاه‌های تفسیری این دو مفسر را به صورت تطبیقی به بررسی و تحلیل بگیرد و نقاط اشتراک و افتراق آن دو تفسیر را بیان نماید و مسئلۀ حقوق مالی زن را از نظرگاه امامیه و اهل سنت تبیین نماید.

انسان ها به جهت فطرت خداجویی که دارند همواره خواهان نهایت کمال و رسیدن به بالا ترین جایگاه ها هستند. همواره دیده شده است که انسان ها علاقه ی شدیدی برای رسیدن به تکامل دارند، اما از چگونگی قدم زدن در این مسیر نا آگاهند و گاهی از مسیر به جهت نادانی، منحرف می شوند و حتی گروهی دیگر، مسیر را در نیمه ی راه کنار گذاشته و سختی های آن را در توان خویش نمی بینند. پس از بررسی های صورت گرفته با مطالعه ی توصیفی-تحلیلی و روش کتابخانه ای، بنا بر نظرات علامه طباطبایی و علامه جوادی آملی، روشن گردید که انسان از دو بعد جسمانی و روحانی تشکیل شده و اصالت و جاودانگی وی با روحانیت اوست. مهم ترین هدف خلقت انسان، رسیدن به کمال انسانی است، که همان مقام خلیفه اللهی و قرب الهی و لقای حضرت حق می باشد. انسان کامل کسی است که به این مقام نائل گردد و در سیر الی الله به فناء الله برسد. برای رسیدن به این مقام، انسان می بایست خود را تزکیه کرده و به کمک تقوای الهی ملکات و فضائل را در وجود خویش افزایش داده و از رذائل و هوی و هوس و وسوسه های پلید شیطان دوری بجوید. بنابراین، انسان ها با سیر تکاملشان در مسیر حق و صراط مستقیم و با رعایت ضوابطی که لازمه ی موفقیتشان در مسیر مذکور است، به نهایت کمال که لقای الهی است رسیده و خود را هیچ پنداشته و حتی بقای خود را در بقای خداوند متعال می بینند.

آیات بسیاری از قرآن کریم به مفاهیم اجتماعی پرداخته است آنچه مرحوم علامه طباطبایی نیز در تفسیر خود به آن اشاره کرده و هدف از پیام قرآن را هدایت امت و اصلاح جامعه در مسیر صحیح و جلوگیری از انحراف و حرکت به سوی پیشرفت و آبادانی و صراط مستقیم دانسته است. مباحث اجتماعی در قرآن کریم دارای دسته بندی های مختلفی است که شامل هدایت اجتماعی در بعد عقیدتی، اخلاقی و رفتاری می‌شود و هر یک از این بخش‌ها دارای فروعات و مصادیق مختلفی است که تفاسیر قرآن به آن‌ها پرداخته است. قرآن کریم در تربیت انسان عمدتاً مبتنی بر ایمان خالصانه به خداوند متعال و صفات اوست و هسته ای را تشکیل می دهد که همه مفاهیم اجتماعی بر آن استوار است. مفسران از جمله علامه طباطبایی در تفسیر المیزان به مفهوم اجتماعی در بعد سیاسی و مفهوم اجتماعی در بعد خانواده پرداخته اند. وی همچنین به مفهوم اجتماعی در بعد اخلاقی پرداخته و در تفسیر خود مفهوم اجتماعی را از بعد عقیدتی یا مذهبی نیز تبیین کرده است.

از آن جایی که آزمایش یک سنت همگانی الهی است و تأثیر بسزایی در سعادت و شقاوت و پاداش و کیفر انسان ها دارد، لازم است که زوایای این بحث از نظر قرآن بررسی شود تا همه انسان ها از حقیقت آزمایش آگاه و با راه های صحیح برون رفت از آزمایش الهی آشنا گردند. هدف از انجام پژوهش حاضر آن است که به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی علل نزول بلا در قرآن در سوره یونس و اسرا با تاکید بر تفسیر المیزان و قاسمی یپردازد. یافته های این پژوهش نشان می دهد؛ درباره امتحان و ابتلاء حضرت یونس توسط خداوند متعال مهمترین علت ناشکیبی آن حضرت در مقابل مردمش بوده است و نزول بلا که همان گرفتار شدن حضرت در شکم ماهی بوده است؛ باعث نزدیک شدن حضرت یونس به مردمش شد؛ این مساله در تفسیر المیزان و قاسمی ذیل آیه 98 سوره یونس نیز تصریح شده است. همچنین در سوره اسراء نیز مساله ابتلا و امتحان ذیل آیه 60 این سوره در قالب «رویای پیامبر» و مسال «شجره ملعونه» مطرح شده است و آن را امتحان و ابتلای خداوند می شمارد؛ علامه طباطبایی در تفسیر این آیه شجره ملعونه را « بنی امیه» نامیده است که بسیاری از مفسران نیز آن را تصریح کرده اند؛ اما در تفسیر قاسمی سعی بر تضعیف این عقیده شده است. از هر دو سوره در می یابیم امتحان و ابتلا تنها برای مردم عادی نیست و مقربان به خداوند را نیز شامل می شود.

عقل در کنار دیگر راه‌های فهم، در دایره معارف دینی، یکی از مهم ترین منابع فهم و شناخت به شمار می‌رود. با این حال، نگاه و رویکرد ‌اندیشمندان مسلمان در اعتبار آن، رویکرد یکسانی نبوده، جریان‌هایی در میان مذاهب اسلامی همانند اهل حدیث، اخباریها و... نوعی رویکرد عقل ستیزانه داشته‌اند. با این وصف، در اصل اعتبار عقل در حوزه معارف دینی تردیدی وجود ندارد. فهم و تفسیر قرآن نیز از این امر مستثنی نبوده و عقل می‌تواند در فهم بهتر آیات قرآن نقش آفرین باشد. از همین رو، در رساله حاضر به بررسی رویکرد عقلگرایی در تفسیر آیات توحید، از منظر دو مفسر بزرگ، علامه طباطبایی و ابن عاشور پرداخته شده است و سوال اصلی پژوهش این است: رویکرد عقلگرایی در المیزان و التحریر در تفسیر آیات توحید چیست؟ بر اساس این پرسش، دیدگاه دو مفسر، در سه قسم توحید نظری، یعنی توحید ذاتی، صفاتی و افعالی بررسی و مقایسه شده است. از آنجا که اعتقادات اسلامی و از جمله بحث خدا شناسی و توحید از اموری است که انسان باید با علم و آگاهی بدان اذعان کند، عقل و دلایل آن یکی از راه های است که انسان را در اعتقاد پیدا کردن به امری و نیز عدم اعتقاد به آن کمک می کند. همین نکته ضرورت بررسی بحث را نیز آشکار می کند. ضمن اینکه بررسی تطبیقی بحث حاضر از منظر علامه و ابن عاشور، میزان گرایش و اهتمام به عقل را نیز نزد دو مفسر یاد شده نمایان خواهد کرد. با توجه به آنچه گفته شد، هدف از تحقیق پی بردن به میزان گرایش عقلگرایی دو مفسر یاد شده در بحث توحید است. روش تحقیق نیز در بحث حاضر، توصیفی – تطبیقی است که به صورت کتابخانه ای و در دو اثر تفسیر المیزان و التحریر انجام می شود.

موضوع توحید نشان دهنده شریف ترین و بزرگترین مباحث الهی است ، به احترام و قداست ، زیرا همه دانشهای الهی دیگر بر اساس آن استوار است. بنابراین پایان نامه ما برای جستجوی این موضوع تحت عنوان (آموزه توحیدی حضرت ابراهیم) آمد ، مطالعه ای در پرتو آنچه در تفسیر علامه طباطبایی (المیزان در تفسیر قرآن) بیان شد. ما تا آنجا که ممکن است سعی کردیم اصول بررسی موضوع را با تعریف اصطلاحات موجود در موضوع تحقیق روشن کنیم ، تا بتوانیم خواسته ها و تحقیقات اساسی مربوط به موضوع تحقیق خود را درک کنیم. ما سطوح توحید ابراهیمی را از طریق آنچه در تماس وی با پدر و قومش ذکر شد ، مورد بحث قرار داده ایم. معلوم شد که او آنها را دعوت کرده بود تا تنها به خدای متعال ایمان بیاورند و از پرستش بتها صرف نظر کنند ، به عنوان مدرکی برای آنها با شواهد متعدد ، که برخی از آنها بر اساس غریزه و وجدان است. از جمله آنچه بر اساس دلیل و شواهد است ، و برخی بر اساس تجربه و حس ، و او توانست از طریق روش‌ها متعدد خود که در آن سخت ترین مجازات ها را متحمل شده بود ، آخرین موردش انداختن او در آتش بود ، اما خدا خواست تا آتش را برای او خنک و مسالمت آمیز کند ، و بدین ترتیب او آموزه توحید را در تمام سطوح خصوصیات شخصی و واقعی و عبادی ایجاد کرده است. سرانجام ، و از طریق تحقیقات استقرایی و توصیفی آنچه در قرآن کریم آمده و تفسیر علامه طباطبایی ، مفاهیم مهمی بر آموزه توحید وجود دارد که برخی از آنها به این جهان مربوط می شود. و برخی از آنها مربوط به جهان دیگری است. و هر دوی آنها در درک هدفی که بشر برای آن آفریده است ، دست می گیرند و او را برای رسیدن به بالاترین سطوح کمال ، دستیابی به بیشترین رضایت از خداوند متعال و دستیابی به سعادت بزرگ در جهانیان شریک می شوند.

یکی از موارد همدلی میان مسلمانان مرجعیت علمی ائمه معصومین است که مورد وفاق شیعه و اهل سنت بوده و ملهم از احادیث متواتر مورد وفاق فریقین (ثقلین)و... می باشد. هدف از این رساله توجه دادن اهل سنت به پیوند وثیق و عمیق بین قرآن و سنت در عرصه شناخت نصب و مرجعیت علمی امام(علیهم السلام) با روشی عقلی و تحلیل آیات و روایات است. این رساله با محوریت تفسیر المیزان در مقام پاسخ به پنجاه وچهار شبهه مطرح شده در خصوص نصب امام(علیهم السلام) از جانب اهل سنت و روشنفکران است. اهل سنت با اجتهادی تلقی کردن مساله امامت خاصه، و نیز جواز اجتهاد پیامبر در فقدان وحی رسالی، با سنت نبوی به مخالفت پرداخته است و کلیه احادیث نبوی مربوط به امامت را در زمره اجتهادات پیامبر تلقی نموده اند. لذا منع نقل حدیث نبوی در باب امامت خاصه یا مخالفت و تقطیع آن از مسائل اجتهادیه و قابل رد دانسته اند. موارد ذیل به عنوان یافته های این رساله باثبات رسیده است: که شیعیان خود را در حوزه فهم امامت متعهد دانسته که بحث نفس الامر امامت را از بنیا ن مرصوص قرآن و سنت و عقل برگرفته اند، نه خارج و تاریخ مسلمانان. و نیز شیعیان که در بحث امامت خاصه برای سنت پیامبر نقش محوری و تعیین کننده قائل هستند، خارج و تاریخ مسلمانان را در حوزه نصب امام (علیهم السلام)فاقد اثر می‌دانند. پیامبر را بر اساس آیات قرآن برخوردار از وحی بیانی دانسته‌ و بحث امامت را بر اساس آیات قرآن داخل در وحی رسالی و جزء وحی رسالی دانسته اند به نحوی که اگر پیامبر امام (علیهم السلام)را معرفی نکند، به رسالت خویش عمل ننموده و رسالت وی ناتمام است و مخالفت پیامبر را حرام دانسته اند. اهم شبهات ، فقدان نص قرآنی و نص نبوی اثبات کننده امامت، ناسازگاری شئون مختلف امامت مانند نصب، وجوب اطاعت، علم غیب، حجت اللهی، دریافت الهام و حق تشریع امام(علیهم السلام) با خاتمیت پبامبر و اشکالات در دلالت آیات قرآنی دراثبات امامت بوده است. در این رساله به وا کاوی ریشه اختلاف نصب امام (علیهم السلام)پرداخته شده است وروشن نموده است که همه این شبهات یک ریشه مشترک دارند: اصل انگاری تاریخ مسلمانان و فرع انگاری قرآن و سنت که تمام شبهات متفرع بر این بنیان غیر واقعی استوار است.وبه اثبات رسیده است همه این شبهات مبنی بر اصل انگاری تاریخ مسلمانان و فاقد ریشه قرآن و سنت نبوی بوده است و به نحو واضح به بطلان شبهات متعدد مذکور و روبنایی ، از نظر قرآن و سنت و عقل استدلال شده و به رشته تحریر در آمده است.