جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه منشأ و رشد کواکریسم در دوره بازسازی را از طریق مفاهیم توسعه یافته در روانشناسی اجتماعی و جامعه شناسی دین تفسیر می کند. این استدلال می‌کند که تلاش‌های قبلی برای تفسیر کواکریسم از طریق دیدگاه‌های روان‌شناختی یا عرفانی نتوانسته است گروه را در موقعیت اجتماعی-تاریخی آن قرار دهد، و بنابراین این تفاسیر توضیحات ناکافی از گروه و برجسته‌ترین شخصیت آن، جورج فاکس، ارائه می‌دهند. با این حال، پایان نامه با استفاده از نظریه اجتماعی-روانشناختی «محرومیت نسبی»، منشأ ایدئولوژی مذهبی کواکریسم را توضیح می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه احساس محرومیت اعضای آن، تصمیمات گروه را در مورد تخصیص منابع اقتصادی و شخصی در یک ضدیت تعیین می‌کند. -کمپین دهم به طور خلاصه، استدلال اصلی این مطالعه این است که کویکرها نسبت به پیوریتان های پیروز (پس از 1648) که معتقد بودند در اجرای یک سری اصلاحات اجتماعی و سیاسی وعده داده شده، از جمله لغو عشر، شکست خورده اند، احساس ناامیدی و خشم داشتند. در واقع، گروه 3 در میان رادیکال های مذهبی و سیاسی که به ویژه نسبت به تداوم سیستم عشریه مورد حمایت دولت احساس نارضایتی داشتند، پدیدار شد و کواکریسم یک کمپین شدید برای وادار کردن مقامات دولتی به لغو عشریه در همان زمان که مردم را تشویق به خودداری از پرداخت عشر می کرد، به راه انداخت. آنها را کمپین ضد عشر کواکریسم تعدادی مخالف سرسخت ایجاد کرد، با این حال، و پایان نامه از مفهوم 11 محرومیت نسبی» برای توضیح واکنش آنها به گروه استفاده می کند. می‌توانستند در دستیابی به هدف خود یعنی لغو عشر موفق باشند، زیرا بسیاری از آنها خود عشر دریافت می‌کردند.

ترجمه ماشینی : در این مقاله امکان پرداختن به تمام مشکلات اخلاقی که در "آغاز" و "پایان" زندگی بشر در دنیای مدرن وجود دارد، وجود ندارد. با این حال، در مورد احترام به زندگی انسان در برابر سقط جنین و اتانازی باید چیزی گفت، زیرا امروزه به طور گسترده مورد بحث قرار می گیرد و به قلب اخلاق سنتی ضربه می زند. عزت و ارزش زندگی فردی را نمی توان از تحلیل خود زندگی فردی به دست آورد. انسانیت معیار همه چیز نیست. هر ارزشی که انسان ها داشته باشند کاملا گذرا است، مگر اینکه در رابطه ما با منبع ارزش نهایی خارج از ما باشد. ایمان مسیحی ارزش انسانی را این گونه می داند که از طریق رابطه ما با خدا ایجاد می شود - رابطه ای که توسط خود خدا ایجاد و داده شده است. به این دلیل است که ما از خدا هستیم و توسط خدا حمایت می‌شویم، می‌توانیم ارزش زندگی فردی انسان را به طور معناداری تأیید کنیم.

ترجمه ماشینی : مشکل شرارت در طول قرن ها برای همه ادیان مطرح بوده است. اما این موضوع برای خداباوری به دلیل تأیید همزیستی خدا و شرور قادر مطلق، دانای مطلق و خیرخواه است. متکلمان و متکلمان فلسفی مطالب فراوانی را در پاسخ به این مشکل توسعه داده اند. با این حال، به گفته منتقدان، هیچ یک از پاسخ ها به خودی خود به اندازه کافی به مشکل خداباوری در رنج و شر نمی پردازد. در نتیجه، این مطالعه تئودیسه جنگ را بررسی می کند، پاسخی مسیحی به مشکل گناه، رنج و شر، که به نظر می رسد برای مدت طولانی مورد غفلت محققان قرار گرفته است. این مطالعه بر نوشته‌های الن جی وایت و گریگوری آ. بوید، دو برجسته‌ترین ارائه‌دهنده تفصیلی و جامع تئودیسه جنگ به ترتیب در قرن نوزدهم و بیست و یکم متمرکز است. هدف، ارزیابی رابطه بین دو مدل تئودیسه جنگی و قابل قبول بودن تئودیسه جنگ به عنوان یک پاسخ مسیحی به مشکل رنج و شر است. رویکرد این پژوهش توصیفی، تحلیلی، مقایسه ای و ارزشیابی است. فصل 1 بررسی پیشینه تاریخی مسئله شر را ارائه می دهد و مسئله، هدف و روش تحقیق را معرفی می کند. فصل 2 سه رویکرد اصلی مسیحی را به مسئله شر و نقدهای علمی این رویکردها شرح می دهد، در حالی که فصل های 3 و 4 به ترتیب مدل های تئودیسه جنگ بوید و وایت را به صورت تحلیلی توصیف می کنند. بخش اول از فصل 5 به مقایسه و مقایسه دو مدل تئودیسه جنگ و بخش دوم به ارزیابی آنها می پردازد. فصل ششم یافته‌های مطالعه را خلاصه می‌کند و سپس به سؤالات مربوط به رابطه بین دو مدل تئودیسه جنگ و قابل قبول بودن آنها به عنوان پاسخ مسیحی به مسئله شر پاسخ می‌دهد. این مطالعه نشان می دهد که دیدگاه متفاوت نویسندگان از استفاده از علم در الهیات منجر به واگرایی در دو مدل تئودیسه جنگ می شود. بنابراین، در رابطه با رابطه بین این دو مدل، مطالعه به این نتیجه می‌رسد که ممکن است به هم مرتبط باشند، اما با توجه به درجه تفاوت‌هایشان، دو نظریه جنگ متمایز هستند. در رابطه با سؤال دوام تئودیسه جنگ، این مطالعه نتیجه می‌گیرد که اگرچه هر دو مدل تئودیسه جنگی برخی از سؤالات فلسفی را بی پاسخ می‌گذارند، تئودیسه جدال بزرگ پاسخ رضایت‌بخش‌تر مسیحی به مشکل رنج و شر است، و تئودیسه تثلیثی. جنگ تئودیسی پاسخ مسیحی کمتر رضایت بخش به مشکل شر است.

ترجمه ماشینی : این تز، عمدتاً به عنوان مثال، استدلالی است که ما دلیل خوبی نداریم که فرض کنیم پارادوکس‌های معنایی (مخصوصاً دروغگو و گرلینگ) راه‌حل‌هایی دارند که چنین چیزهایی به طور استاندارد تصور می‌شوند. در عوض، به نظر من مسئله حل دروغگو یک مسئله کاملاً عملی است که فقط در شرایط بسیار غیرعادی پیش می آید. محور بحث من مثال باشگاه C است که معیار ورود آن به شرح زیر است. یک فرد واجد شرایط پیوستن به C است، اگر، و تنها در صورتی که منشی باشگاهی باشد که نمی تواند به آن ملحق شود. اگر در مورد صلاحیت منشی خود ج بپرسیم، خانمی که اتفاقاً منشی هیچ باشگاه دیگری نیست، این معیار به هم گره می خورد و ما دچار تناقض می شویم. با این حال، ما در این مورد تمایلی به یافتن خطا در استدلال متناقض در مورد منشی C (یک فرض یا استنتاج معیوب) نداریم. و راه حل پارادوکس، اگر منشی برای عضویت درخواست دهد، شامل اتخاذ تصمیم عملی برای پذیرش یا رد درخواست او خواهد بود. پس از گسترش موضع خود به یک تشخیص جامع تر از پارادوکس معنایی از طریق، از جمله، در نظر گرفتن مفهوم کریپکی از زمینه سازی، از آن در برابر حمله از طرف های مختلف دفاع می کنم. من در مورد این فکر بحث می کنم که یک محمول شرطی را تعیین می کند که یک شی در حوزه کاربرد خود یا باید آن را برآورده کند یا ناکام است، همچنین به نگرانی های ناشی از پارادوکس کری و اصل ex contradictione quodlibet اشاره می کنم. بخش دیگری وجود دارد که در آن موضع خود را با موضعی که کواین در «راه‌های پارادوکس» اتخاذ کرده است، مقایسه می‌کنم.

ترجمه ماشینی : فصل اول دیدگاه ارتدکس را بیان می کند: (O1) گروه ها وجود دارند. (O2) ذهن گروه وجود ندارد. این پایان نامه را خلاصه می کند: (O2) نادرست است. نفی (O2) تنها دلیل ما برای (O1) است. فصل دوم یک استدلال ساده را ترسیم می کند که ظاهراً (O1) و (O2) را ناسازگار نشان می دهد. پاسخ‌هایی را که در اختیار مدافعان دیدگاه ارتدوکس است، در نظر می‌گیرد. فصل سوم پاسخ ناامیدانه را مورد بحث قرار می دهد که از (O1) صرف نظر می کند. این استدلال می کند که برای توضیح درستی جملات زبان معمولی انگیزه و تجهیزات ضعیفی ندارد. این نشان می‌دهد که متقاعدکننده‌ترین فرمول آن تحت بررسی در موقعیتی قرار می‌گیرد که (O1) را در بر می‌گیرد. فصل چهارم پاسخ مستعفی را که (O2) را انکار می‌کند و پاسخ معقول را بررسی می‌کند که (O1) و (O2) را با این ادعا که گروه‌ها کثرت هستند، نه موجودیت، آشتی می‌دهند. اصرار دارد که پاسخ مستعفی بیش از حد متعهد باشد که به طور کلی قابل قبول باشد، و اگر گروه‌ها ویژگی‌های روان‌شناختی داشته باشند که فقط توسط افرادی که از دست دادن بخش‌های خود جان سالم به در می‌برند تحمل کنند، پاسخ معقول شکست خواهد خورد. فصل پنجم استدلال می‌کند که برخورد ما با گروه‌ها، از جمله تفاسیر ما از آن‌ها، ما را متعهد به این دیدگاه می‌کند که برخی از گروه‌ها ویژگی‌های روان‌شناختی دارند که تنها می‌توانند توسط موجودیت‌های پایدار تحمل شوند. نتیجه گیری می شود که پاسخ مستعفی برای چنین گروه هایی مناسب است. اما منکر این نیست که بسیاری از گروه‌ها چنین ویژگی‌هایی ندارند، و بنابراین ادعا می‌کند که وجود بسیاری از گروه‌ها، حتی آن‌هایی که موضوع پیش‌بینی روان‌شناختی هستند، نیازی به وجود ذهن‌های گروهی ندارد. برای چنین گروه هایی پاسخ منطقی کافی است. فصل ششم پیشنهاد می‌کند که گروه‌های ماندگار هیچ خاصیت مادی ندارند و با فرشتگان دکارت مشابهت دارند.

ترجمه ماشینی : در پایان نامه راه هایی برای تشخیص، نوشتن و تجزیه و تحلیل قراردادها و مقاصد برای نیروهای گفتاری افعال گفتاری و معانی، حواس و ارجاع به گزاره ها و گفته ها با هدف پیشنهاد جایگزین هایی برای آنچه دوبله شده است در نظر گرفته شده است. معنا نسبی گرایی استدلال می‌شود که پارادایم اجرای صریح مصلحت نیست، زیرا نیازی به در نظر گرفتن مدل تطابق بین محتوا و نیرو در یک بیان نیست، و شک و تردیدی که دریدا در مورد امکان و هدف نوشتن چنین قراردادهایی آشکار می‌کند، به طور همبستگی به چالش کشیده می‌شود. . (بحث درباره استدلال های مربوطه برای نوشتن حواس و ارجاع به گزاره ها و گفته ها در معناشناسی شرطی صدق، بیشتر فصل اول را اشغال می کند، و موضوعاتی را که با بحث درباره کنش های گفتاری مندرج در مقدمه، و در فصل های II-IV به اشتراک گذاشته شده است، توسعه می دهد. دریدا در مطالعه‌اش درباره استفاده از عبارات نمایه‌ای یا برهانی که در رابطه با معناشناسی فرگه و پدیدارشناسی هوسرلی در بخش‌های 2 و 3 فصل اول در نظر گرفته شده است، استدلال‌های کیفی مشابهی را مطرح می‌کند. تز اصلی ارائه شده، هم یک بحث ماهوی و هم یک نکته متافلسفی مرتبط را بیان می کند: اولاً، مشکلات مقاصد غیرقابل تعیین و قراردادهای غیراشباع قابل حل است، و منشأ کار دریدا (و رورتی)، یعنی. شکست غرض در میانجیگری یا جهت دهی ارتباط، خودآگاهی و معنا، توسط نظریه ارائه شده به چالش کشیده می شود، نظریه ای که در نکته دوم، تمایز رورتی را بین «دانش عینی» فلسفه سیستماتیک سنتی (معنای) نشان می دهد. و گفتمان کمتر ممتاز (فلسفه «تربیت کننده» یا «تاریخ شناس»). دریدا انکار می‌کند که معانی داده شده به واژه «ارتباط» و تضمین کاربرد استعاری برای تعاریف در معناشناسی، نشانه‌شناسی و گفت‌وگوهای «واقعی» یا «ژستایی» را می‌توان با تعاریف یا قراردادهای پیشینی حل و فصل کرد. او استدلال می‌کند که اجماع لازم برای هدایت هر یک از این قراردادهای ارتباطی، هرگز نمی‌توان یافت، یا به‌طور غیرقابل جبرانی استعاری باقی می‌ماند، به‌عنوان بسط ناقص و نامشروع پارادایم قاعده یا قانونی که هرگز نمی‌توان به آن دست یافت. دریدا ادامه می‌دهد که این را می‌توان در شکل‌دهی مجدد کنش‌های گفتاری در ساخت‌های نمایه‌ای، نمایشی و کمی، در بیگانگی از قصد گویندگان ناشی از ظهور در بافت‌های نقل‌قولی، و در تحمل عدم صداقت، شرایطی که همه جا حاضر می‌شوند، مشاهده کرد. موقعیت‌های گفتاری «ایده‌آل» که با نوشتن قابل تحمل است. دریدا می پرسد که چگونه نوشتن و ارتباط ممکن است با این مشکلات مقابله کند، و یک نکته مرتبط، چگونه می توان مقاصد در نوشتار و ارتباطات را از گزارش های آنها در فرمول های متعارف (نمایش صریح عملی) خواند. تأثیر نسبی‌سازی به بافت‌های غیر تحت اللفظی، داستانی یا نقل‌قولی برای دریدا ناقص ساختن همه قراردادها و مقاصد انگیزشی برای سخنان و اشارات است، زیرا آنها به‌طور همیشگی به ساختارهایی متصل می‌شوند که نمی‌توانند آنها را توضیح دهند، و به آواز خواندن مقاصد به طور غیرقابل حلی پیچیده تر از آنهایی هستند که برای آنها نوشته شده است. استدلال‌های فصل‌های II تا IV روش‌هایی را که گریس، استراوسون، مک‌داول، سرل و لوئیس به این مشکلات پرداخته‌اند، بررسی می‌کنند و نتیجه‌گیری می‌شود که قراردادها و مقاصد عبارات و اشارات را می‌توان از طریق قراردادهای لوئیس، بدون پیش‌فرض نوشت. هر استانداردی که آنها باید با آن مطابقت داشته باشند، و بدون نسبی‌سازی اجتناب‌ناپذیر با زمینه‌های تحت اللفظی و غیر تحت اللفظی، داستانی یا نقل‌قولی. (باید گفت که توجه کافی به دلایل دریدا مبنی بر این که صریح نمایشی مصداق بیانیه ای با نیروی غیرکلامی است، نشده است).

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه بررسی ارتباط بین عشق و دانش شخصی و آنچه که زندگی و تعالیم عیسی در مورد رابطه بین آنها آشکار می کند، است. من می خواهم آن شکلی از عشق یا مراقبت را که روابط را شخصی می کند از آن اشکالی مانند خیرخواهی یا شفقت که در آن نگرانی غیرشخصی است، متمایز کنم. معمولاً در فرهنگ معاصر غرب تصور می شود که استقلال لازم برای عاملیت اخلاقی بالغ یا برای تحقق هویت شخصی منحصر به فرد خود با تأثیر افراد دیگر کاهش می یابد. در مقابل، من استدلال می‌کنم که تصویر رابطه‌ای از عشق یا آگاپه در عهد جدید، مفهومی از هویت شخصی ارائه می‌کند که در آن استقلال در روابط شخصی و صمیمی با خدا و دیگران یافت می‌شود. هویت ما در نهایت شخصی است، یعنی ما کاملاً آن چیزی نیستیم که هستیم جدای از اینکه در روابط با دیگران شخصی هستیم. بررسی تازه تصویر عهد جدید از عشق، تصویری از خود را به‌عنوان شخصی نشان می‌دهد که در آن ظرفیت‌های ضروری برای شخصیت، مانند خودمختاری، از طریق همذات‌پنداری با خدا کاهش نمی‌یابد، بلکه به‌طور کامل تحقق می‌یابد. من استدلال می‌کنم که این شناسایی مستلزم شکلی شخصی از مراقبت است، شکلی که کاملاً صمیمی است، که وقتی متقابل شکلی شخصی از دانستن را تشکیل می‌دهد. این دانش شخصی توسط الگوی خاصی از تعامل بین افراد تشکیل می شود و بیش از درک عقلی از قضایایی است که در مورد شخص دیگری صادق است. من استدلال می‌کنم که مشارکت مستقیم عهد جدید به‌عنوان بخشی از یک پروژه فلسفی، تا حدی موجه است، زیرا توصیف مناسب خصوصیات اخلاقی این عشق مستلزم یک روایت است. فقط یک داستان یا نمونه می تواند ویژگی های ارادی، خواستنی و عاطفی این عشق و همچنین شخصیت رابطه ای آن را به طور عمیق به تصویر بکشد. علاوه بر این، من استدلال می‌کنم که شادی یک جزء ضروری احساسی و خواستنی این عشق است و برای شناخت صمیمی و شخصی لازم است. من استدلال می کنم که این نوع شناخت شخصی قادر است به مشکل وجودی معنا بپردازد. با این حساب، گرسنگی انسان برای معنا یا اهمیت، آن چیزی است که ارضای خود را نه در دانش نظری یا توضیحی، بلکه در تعامل شخصی و صمیمی با خدا و از طریق خدا با دیگران می‌یابد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه در پی بررسی این موضوع است که تا چه حد برخی از نظریه های بودایی در مورد علیت با نظریه های علی برخی از فیلسوفان تجربه گرای بریتانیایی قابل مقایسه هستند. پایان نامه با یک مقدمه شروع می شود. فصل اول آن به طور انتقادی نظریه علی هیوم را تحلیل می کند، در حالی که فصل دوم به شباهت آن با نظریه های علی منطق دانان بودایی مانند سانتاراکسیتا و کامالاسیلا اشاره می کند. هم هیوم و هم این منطق دانان مفاهیم اثربخشی و تولید علّی را مورد انتقاد قرار دادند و پیوندهای علّی را صرفاً به عنوان روابطی با توالی غیرمتغیر تحلیل کردند. فصل سوم به طور انتقادی نظریه علی میل (و تا حدی نظریه برکلی) را تحلیل می‌کند و نشان می‌دهد که «علت» نامی جمعی برای مجموعه پیچیده‌ای از شرایط است. فصل چهارم اشاره می کند که مکاتب بودایی «تراوادا» و «سرواستیوادا» نظریه میل را در مورد تعدد شرایط پیش بینی کرده بودند. علاوه بر این، «سرواستیوادین ها» مفاهیمی شبیه به «شرایط منفی» میل معرفی کردند. ما همچنین سعی کردیم نظریه «وابستگی متقابل کارکردی» راسل را با نظریه‌های علی بودایی مقایسه و مقایسه کنیم. علاوه بر این، ما پیشنهاد کردیم که فیلسوفان بودایی و میل با ابزارهای مختلف خود را از عدم تطابق پذیرش هر توالی دلخواه به عنوان یک توالی علّی نجات دهند. فصل پنجم سعی می‌کند ثابت کند که فرمول بودایی «منشأ وابسته دوازده عضوی» شامل تلاش‌های اولیه برای تحلیل علیت فقط بر حسب «شرایط ضروری و کافی» است. فصل ششم نشان می دهد که مفاهیم علیت و تولید با هم گسترده هستند. بنابراین یک معضل در توضیح علیت بدون تولید وجود دارد. تحقق این امر احتمالاً فیلسوفان «مدیامیکا» را به انکار علیت از دیدگاه مطلق سوق داد. فصل هفتم به این نکته اشاره می‌کند که در فلسفه بودایی، فقدان هیچ گونه تمایزی - مطابق با آنچه که توسط برخی فیلسوفان اخیر غربی ایجاد شده است - بین دلایل افعال و علل، مطالعه تطبیقی ​​ما را باطل نمی‌کند. ضمیمه فصل اول تز هیوم را تکرار می کند، به این معنا که علل و معلول ها با پیوندهای منطقی ضروری به هم مرتبط نیستند، و اشاره می کند که اعتبار آن توسط نظریه های اخیر برخی از فیلسوفان، به عنوان مثال، بلانشارد و کانیل، تایید نشده است.