جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اشعار ناصرخسرو (394- 481) شاعر بزرگ سبک خراسانی از جهات مختلف، دشواری دارد. یکی از دشواری‌های شعر ناصرخسرو، مربوط به کلمه وکلاممی‌شود که در علم معانی، زیر مجموعهمبحث عیوب فصاحت قرار می‌گیرد. در پایان‌نامه حاضر، عیوب فصاحت کلمه و کلام به روش کیفی ( با گردآوری اطلاعات از طریق کتابخانه و فیش برداری) در کل دیوان ناصرخسرو بررسی می‌شود. برای این موضوع، پانزده کتاب مرجع یا معتبر در حوزه فصاحت کلمه و کلام؛ مورد تحلیل قرار گرفته و ضمن نقد و بررسی، ده عیب مخل فصاحت ؛ استخراج و معرفی شده و عیوب ده گانه فصاحت سخن در شعر ناصرخسرو، در ده بخش، معرفی و مشخص شده و با راه حل‌ها و نمودارهایی ارائه گردیده است. با بررسی انجام شده در این پایان نامه، مشخص شده است که بیشترین عیب فصاحت در شعر ناصرخسرو درحوزه غرابت استعمال و تنافر حروف و کمترین آن از حیث تتابع اضافات و مخالفت قیاس صرفی و تعقید لفظی بوده است. هرچند در شعر و دوره ناصرخسرو، یعنی قرن پنجم و سبک خراسانی، برخی از این گونه دشواری های لفظی، عیب؛ به شمار نمی‌آمده اما در زمان حاضر به علت سیر پیشرفت زبان فارسی به‌سوی سادگی، برخی از آن موارد از کاربرد و روایی افتاده و جزو عیب‌های لفظیکلمه و کلام به شمار می‌آید که عمده موارد و شواهد آنها در کار حاضر معرفی شده است.