جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

روایت شنو یکی از چهار نقش اصلی در روایت (نویسنده واقعی، خواننده واقعی، راوی و روایت شنو) است؛ از این رو آگاهی از آن به شناخت ویژگی های متن روایی منجر می شود. پرسش مقاله حاضر این است که تاثیر علایق و واکنش های مخاطب در بسط داستان و نحوه گسترش پیرنگ چگونه است؟ و روایت شنو چه نقش های دیگری در روایت دارد؟ روایت شنو در مثنوی بسیار آشکار است؛ راوی مستقیم او را مورد خطاب قرار می دهد و مخاطبی است که اقتدار دارد و از راه نظرها و پاسخ های واقعی ادراک می شود. بنابراین، نقشی تعیین کننده در روایت دارد تا جایی که سوال ها، پاسخ ها و کنش هایش حتی می تواند مسیر پیرنگ را تغییر دهد. به طور کلی، چهار نقش منحصربه فرد و مهم را می توان برای روایت شنوی مثنوی برشمرد که در این مقاله به بررسی این نقش ها می پردازیم.

شگردهای چاپی و نوآوری در شیوه روایت، رمان بیوتن(1387)  نوشته رضا امیرخانی را به یک فراداستان شبیه کرده است. فراداستان، یکی از شایع ترین انواع داستان های پسامدرن، داستانی است خود - ارجاع که با فنون گوناگون نحوه برساخته شدن خود را آشکار می کند. بیوتن در نگاه اول دارای چنین فنونی است؛ ولی با بررسی دقیق تر شگردهای این داستان معلوم می شود که این رمان چندان با قلمرو پسانوگرایی همسو نیست.

تمثیل از اصطلاحاتی است که با وجود کاربرد گسترده و قدمتش در بلاغت غرب، به سبب برخی اشتراک ها و اختلاط هایی که با دیگر آرایه های بلاغی مانند استعاره، نماد، رمز، کنایه و... داشته، منتقدان ادبی و بلاغی ها را در ارایه تعریف دقیق و تعیین حدود و کارکرد هایش با سردرگمی رو به رو کرده است؛ از این رو در دوره های مختلف و براساس مکتب های فکری موجود، اهمیت و اعتبارش دچار افت و خیزهای فراوان شده است.نظریه پردازان مکتب رمانتیسم برای اولین بار ویژگی ها و کارکردهای تمثیل را در مقایسه با نماد بررسی کردند. آن ها سعی کردند با ارایه تعریف دقیق و مشخص کردن ویژگی های هریک، مرزهای این دو اصطلاح را روشن کنند. در واقع معنای مدرن تمثیل مدیون نظریات کسانی چون گوته، شلینگ، اگوست ویلهلم شلگل و کالریج است. این نظریه پردازان اولین تلاش های نظام مند را در تبیین و تعریف اصطلاح تمثیل به معنای امروزی انجام دادند. بنابراین هدف نگارنده در این جستار، ارایه گزارشی از کارکردها و ویژگی های تمثیل در مکتب رمانتیسم از رهگذر مرور نظریات منتقدان صاحب نظر در این حوزه مانند گوته، شلینگ، شلگل و کالریج است.

در نخستین نگاه به مقاله «ژرف ساخت اسطوره ای رمان رود راوی» بین چکیده و اصل مقاله گسست و نا هماهنگی به چشم می خورد. عنوان مقاله مدعی بررسی ژرف ساخت اسطوره ای رمان است و چکیده از نقل رمان یا رویکرد پساساختارگرایی سخن می گوید؛ اما متن مقاله همسو با عنوان و مطالب چکیده نیست.

«درد و رنج» به عنوان یکی از وجوه برجسته تراژیک زندگی، از مسایلی است که هر انسانی در زندگی خود با آن روبه روست. این مساله در هنر و ادبیات به طور عام، و به طور خاص در ادبیات معاصر به ویژه شعر زنان به گونه ای منعکس شده که بررسی و تحلیل آن، نیازمند تحقیق وسیع و جامعی است. موضوع این مقاله، بررسی اشعار دو شاعر برجسته زن معاصر یعنی فروغ فرخزاد و سیمین بهبهانی با توجه به ماهیت، مفهوم و مصادیق مختلف درد و رنج و با تاکید بر مساله وجودشناسی درد و رنج (انواع، علل و نتایج آن) است. نویسندگان در این پژوهش ضمن اشاره به ماهیت و نتایج درد و رنج به مقایسه جنبه های وجودشناسی درد و رنج در اشعار این دو شاعر می پردازند؛ گفتنی است زمینه اصلی بحث، تمرکز بر فلسفه وجودی درد و رنج در حوزه های انواع درد و رنج، علل درد و رنج و راه های رهایی از آن است.