جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله می‌کوشد شبکه مفهومی زیبایی در قرآن کریم را شناسایی کرده، مؤلفه­های کلیدی زیبایی و زیبانمایی را از آن استنباط و دلالت­های آن­ برای حیطه هدف­گذاری برنامه­ریزی درسی را استخراج کند. در این پژوهش برای تأمین اهداف فوق از روش توصیفی- تحلیلی محتوای متن استفاده و سپس یافته­های تحقیق توسط صاحب­نظران به کمک اجرای پرسشنامه اعتباریابی شده­است. بر مبنای این پژوهش دلالت­های استخراج شده از شبکه مفهومی زیبایی در قرآن کریم برای حیطه هدف­گذاری برنامه درسی در دو دسته قابل تقسیم هستند که مهمترین آن­ها عبارتند از: 1. درک، باور و توجه به زیبایی‌های حق، کلام حق، جهان آفرینش (اعم از آفاق و انفس) به منزله تجلیات حق؛ زیبایی­های اعتقادی و عملکردی برای نورانی کردن درون و برون؛ تزیین زشتی­ها توسط شیطان؛ زشتی­های اعتقادی و عملکردی به عنوان عامل ظلمانی شدن درون و برون؛ 2. پرورش مهارت­های رضایتمندی از خالق زیبایی­ها؛ لذت بردن از زیبایی­های حق، کلام او، جهان آفرینش (اعم از آفاق و انفس) به منزله تجلیات او؛ لذت بردن از زیبایی­های اعتقادی و عملکردی؛ تنفر از زیبایی­های کاذب اعتقادی و عملکردی ظلمت­آفرین؛ تعامل عاطفی و معنوی با زیبایی­ها؛ توانمندی­های مشاهده غیر عینی و غیر مادی (درک باطنی)؛ پرورش مهارت­های تولید مصنوعات زیبا؛ پرورش فضایل اخلاقی و تهذیب نفس و پرهیز از رذایل اخلاقی.

هدف پژوهش حاضر تحلیل میزان توجه کتاب های درسی دوره ابتدایی و راهنمایی به فرهنگ ایثار و شهادت است. روش پژوهش توصیفی و از نوع تحلیل محتوا با رویکرد کاربردی است. جامعه پژوهش شامل 4 عنوان با 24 جلد کتاب بوده که در سال 1387 چاپ شده و تمام آنها به عنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار اندازه‌گیری چک لیست تحلیل محتوای محقق ساخته بوده و نتایج پژوهش با استفاده از شاخص های آمار توصیفی مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش بیانگر آن است که 1- در مجموع 1230 مرتبه به محورها و مولفه های مفهومی مرتبط با فرهنگ ایثار و شهادت توجه شده است. میزان آن در کتابهای فارسی، هدیه های آسمانی، اجتماعی و تاریخ به ترتیب 626، 230، 287 و 87 مرتبه بوده است. 2- بیشترین توجه به محور ایثار، در کلاس دوم راهنمایی و کتاب فارسی دوم راهنمایی شده و کمترین توجه به محور سایر اصطلاحات، در کلاس دوم ابتدایی و کتاب های تاریخ اول و دوم راهنمایی شده است.

در این مقاله تلاش شده است با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، ابتدا مجموعه‌ای از اصول و روش‌های آموزش معاد از احادیث اهل بیت (ع) استخراج شده، سپس با بهره‌‌گیری از یافته‌های دانش تعلیم و تربیت، تفسیر و تحلیل گردند. اصول «مخاطب شناسی»، «انگیزش مخاطب»، «نهادینه ساختن آموزه‌ها در ذهن مخاطب»، «عینیت بخشی»، «استفاده از فرصت‌ها» و «جاری ساختن یاد معاد و قیامت در زندگی» از جمله مهمترین این اصولند. این اصول در این روش‌ها به کار گرفته شده‌اند: «نیاز سنجی و شناخت حساسیت‌ها»، «توجه به عوامل غیرمعرفتی»، «سؤالی»، «کرامت بخشی»، «تنظیم و دسته بندی مطالب»، «قرینه‌گویی»، «تذکر»، «موعظه» و «محاسبه نفس».

پژوهش حاضر به تطبیق و مقایسه علم‌النفس اشراقی و مشایی و نتایج تربیتی آن پرداخته است. این تحقیق از نوع نظری و روش مورد استفاده در آن تحلیل اسنادی است و سرانجام به سه نتیجه دست یافته است: 1. فلسفه مشاء و اشراق در باب علم‌النفس مشترکاتی دارند، مانند اذعان به اینکه انسان موجودی ترکیب‌یافته از نفس و بدن است و نفس موجودی مجرد، زوال‌ناپذیر و دارای ظرفیت و قابلیت‌های بی‌پایان است و با ارتباط متقابلی که با بدن دارد، می‌تواند با تعلیم و تربیت ظرفیت‌ها و قابلیت‌های خود را به فعلیت برساند. 2. علم‌النفس اشراقی با علم‌النفس مشایی تفاوت‌های جدّی در تعاریف و اصطلاحات، ادبیات، حوزه و قلمرو، متدلوژی، جهت‌گیری،‌ محتوا و نتایج دارد. 3. نتایج تربیتی علم‌النفس مشاء و اشراق نیز متفاوت است، از جمله اینکه: هدف غایی در فلسفه مشاء سعادت انسان است، اما در فلسفه اشراق، هدف غایی تربیت، جداشدن و بریدن از تعلقات و وابستگی‌های مادی و انقطاع کامل از غیرخداست، بدانسان که جز خدا نبیند و به جز او نخواهد. اما اصول تربیتی مشترک در فلسفه مشاء و اشراق عبارتند از: اصل تدریج،‌ اصل دوام و استمرار، اصل اعتدال،‌اصل مهرورزی و اصل کرامت. اما در فلسفه اشراق باطن‌گرایی، توجه به سیر باطن، آخرت‌گرایی،‌ بازگشت به وطن اصلی و تلطیف سِرّ نیز اضافه شده است و روش‌های تربیت در فلسفه اشراق نیز عبارتند از:‌ تلقین، خلوت، ذکر، یاد مرگ و قیامت... .

هیئات مذهبی یکی از کانون­های تربیت دینی غیررسمی و دارای تاریخچه­ای طولانی در تاریخ ایران می­باشند. پژوهش حاضر تلاش نموده است با انجام مقایسه­ای بین افراد هیئتی و غیرهیئتی، میزان اثرگذاری این مراکز بر مخاطبان خود را مورد سنجش قرار دهد. به این منظور پرسشنامه­ای در قالب چهار مقوله (هویت دینی، هویت ملی، ارزش­های اجتماعی- اخلاقی و باورهای فردی) ساخته شد. جامعه آماری پژوهش حاضر جوانان29-17 سال مشهدی بودند که در دو گروه هیئتی و غیرهیئتی دسته­بندی­ ­شدند. به دلیل عدم وجود آمار دقیق از افراد هیئتی و غیرهیئتی روش نمونه­گیری در مرحله تعیین طبقه‌ای غیر نسبتی بوده است. مقایسه صورت گرفته نشان داد که افراد هیئتی در هر چهار مقوله به­طور معناداری از افراد غیرهیئتی بالاتر هستند، ضمناً نمره افراد هیئتی در سه مقوله هویت دینی، هویت ملی و باورهای صحیح فردی از میانگین طیف (نمره متناظر با نقطه برش 50 درصدی) به‌طور معناداری متفاوت و بالاتر است و در مقوله ارزش­های اجتماعی­ به طرف منفی متمایل می­باشد. در مجموع می‌توان چنین استنباط کرد که برون‌داد تربیتی هیئات مذهبی در دو مقوله هویت ملی و باورهای فردی رضایتبخش است، در مقوله هویت دینی در حد انتظار نیست و در مقولة ارزش‌های اجتماعی رضایتبخش نیست.