جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این نوشته نگارنده درصدد است با تشریح سرمشق ادراکى و نگرش به علوم به عنوان پدیده ها و رویدادهاى اجتماعى، وجوه تمایز و تقابل آن را با سرمشق زبانى و بهایى که نگرش ادراکى به روش شناسى و معرفت شناسى در علوم تجربى مى دهد آفتابى کند. این کار هرچند با تشریح و ایضاح لوازم نگرش نخست، تعقیب مى شود اما در عین حال سخن از مقایسه و سنجش مبادى و لوازم دو سرمشق بسیار به میان مى آید. اساس نگرش زبانى، بررسى علوم به عنوان رویدادهایى اجتماعى و تبیین نحوه وقوع آنها و ارتباطاتشان با سایر پدیده هاست، بدین ترتیب، ظاهراً نمى تواند بدیلى براى سرمشق ادراکى که در آن دغدغه واقع گرایى و منطقى بودن، بیداد مى کند، باشد. از این رو، چگونگى مکمل بودن دو سرمشق بیشتر براى خود جا باز مى کند.

یکى از کارهاى مهم دولت، طراحى برنامه سوم توسعه مى باشد. این برنامه ضعفهاى جدى دارد. زیرا اولا خیلى از برآوردها از جمله مربوط به رشد اقتصادى (6درصد در سال)، افزایش سرمایه گذارى (1/7 درصد)، نرخ تورم (9/15 درصد) و امثال آن بلندپروازانه است و تحقق نخواهد یافت. در ثانى کسب موفقیت در اجراى برنامه هاى چند ساله نیازمند یک مدیریت منضبط است که دولت فعلى فاقد آن است. ثالثاً پایه تئوریک برنامه عمدتاً تعدیل ساختارى است که در ایران و تعداد زیادى از کشورهاى در حال توسعه موفق نبوده است. رابعاً وضع بدهى هاى خارجى، اتکاء شدید دولت به درآمد نفت، جمعیت بالا، سازمان هاى دولتى و خصوصى ناکارآمد، نارسایى هاى سیستم مالیاتى و امثال آن و مشکلات ناشى از کارکردهاى قبلى مى تواند موانع جدى دیگرى در حصول به اهداف برنامه گردند. گذشته از اینها برنامه یاد شده با عجله بسیار زیادى و بدون مطالعه کارشناسانه کافى به سوى تصویب پیش مى رود. ابتدایى ترین توصیه ما این است که تصویب برنامه حداقل به مدت 6 ماه به تعویق افتد تا کارشناسان و منتقدان اقتصادى جهت بازنگرى کل آن، زمان کافى در اختیار داشته باشند.