جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش های مربوط به ازدواج نشان می دهد که مبادلات هیجانی زوجین یکی از قوی ترین پیش بین های کیفیت و ثبات زندگی زناشویی است. اما در این بین هیجان های منفی چه نقشی را در تبادلات زناشویی مخرب زنان ایفا می کنند؟ نقش هیجان های مثبت در کاهش تبادلات زناشویی مخرب زنان چیست؟ پژوهش حاضر در صدد پاسخ گویی به این پرسش ها، نقش تعدیل کننده هیجان مثبت در رابطه بین هیجان منفی و تبادلات زناشویی مخرب را مورد بررسی قرار داد. صد و بیست و پنج زن متاهل در پژوهش حاضر شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا مقیاس هیجان های منفی (NES)، مقیاس تبادل زناشویی مخرب (DME) و مقیاس هیجان های مثبت (PES) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که بین هیجان های منفی با تبادلات زناشویی مخرب زنان رابطه مثبت وجود دارد و هیجان مثبت می تواند رابطه بین هیجان های منفی با تبادلات زناشویی مخرب زنان را تعدیل کند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطه مثبت میان هیجان های منفی و تبادلات زناشویی مخرب، برای زنانی که هیجان های مثبت کمتری دارند، بیشتر از زنانی است که هیجان های مثبت بیشتری دارند. نتایج پژوهش حاضر می تواند به درک نقش مهمی که هیجان های مثبت و منفی در موفقیت ازدواج ایفا می کنند کمک کند و به طراحی مداخلاتی که کارکرد هیجانی زوجین را بهبود می بخشند یاری رساند.

یکی از عوامل مهم موثر بر رضایت زناشویی، تجارب اولیه فرد با والدین در دوران کودکی است. این تجارب در شکل گیری دلبستگی و روانسازه های ناسازگار اولیه تاثیر به سزایی دارند. در این پژوهش نقش واسطه ای روانسازه های ناسازگار اولیه در رابطه بین سبک های دلبستگی و رضایت زناشویی مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور 333 نفر (194 زن، 139 مرد) به پرسشنامه های سبک دلبستگی بزرگسالان (AAQ)، روانسازه های یانگ (YSQ) و رضایت زناشویی انریچ (ENRICH) پاسخ دادند. در نتایج به دست آمده بین سبک دلبستگی اجتنابی با رضایت زناشویی همبستگی معنادار یافت نشد در حالی که رضایت زناشویی با دلبستگی ایمن همبستگی مثبت معنادار و با دلبستگی دوسوگرا همبستگی منفی معنادار داشت و متغیر روانسازه های ناسازگار اولیه در این ارتباط نقش واسطه ای داشت. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت افراد با سبک دلبستگی ایمن احتمالا به این دلیل که برداشت مثبت تری از خود و دیگران دارند و به دلیل روانسازه های ناسازگار کمتر، رفتارهای سازگارانه بیشتری در روابط زناشویی نشان می دهند و در نتیجه رضایت زناشویی بیشتری را تجربه خواهند کرد. در مقابل، افراد با سبک دلبستگی دوسوگرا ، دارای تصویری منفی از خود و روانسازه های ناسازگار بیشتری در مورد خود هستند، و به تبع آن رفتارهای ناسازگارانه بیشتری نشان می دهند که رضایت زناشویی کمتر را در پی دارد.

خانواده به عنوان نخستین و مهم ترین عامل رشد، تاثیر عمدهای بر سلامت روانی کودک از یک سو و آسیب های روانی او از سوی دیگر دارد. شواهد نظری حاکی از ان است که ایمنی هیجانی می تواند در تاثیر خانواده بر مشکلات رفتاری نقش واسطه ای ایفا نماید. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای ایمنی هیجانی بر رابطه بین کارکرد خانواده با مشکلات رفتاری کودکان بود. نمونه این پژوهش شامل 262 نفر (117 دختر، 145 پسر) از دانش آموزان دبستانی شهر تهران بودند که به مقیاس های ایمنی در سیستم خانواده (ESS)، ارزیابیسازش پذیریو پیوستگیخانواده (FACES-III) و پرسشنامه توانایی ها و مشکلات (SDQ) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که دو بعد کارکرد خانواده یعنی پیوستگی و سازش پذیری با تمامی مولفه های ایمنی هیجانی مرتبط است و هر سه بعد ایمنی هیجانی در رابطه ایمنی هیجانی و کارکرد خانواده نقش واسطه ای ایفا می کند. در واقع کارکرد موثر خانواده باعث افزایش ایمنی و کاهش مشغله ذهنی و کناره گیری در کودکان می شود. هم چنین کارکرد خانواده با افزایش ایمنی و کاهش ناایمنی باعث کاهش مشکلات رفتاری در کودکان می گردد. با توجه به نتایج این مطالعه به منظور طراحی یک مدل مناسب برای پیشگیری از بروز مشکلات بهتر است به آموزش کارکردهای اصلی خانواده و اثرات آن بر ایمنی هیجانی کودکان مبادرت گردد و آگاهی های لازم در قالبی مناسب و جذاب به والدین و کودکان ارایه شود.

هدف اصلی این پژوهش تبیین شاخص های سازگاری با ناباروری بر اساس کیفیت رابطه و باورهای زوجین و حمایت اجتماعی بود. تعداد 100 زوج نابارور (100 زن، 100 مرد) از میان کسانی که به مرکز درمان ناباروری رویان در تهران مراجعه کرده بودند و برای اولین بار تحت درمان ناباروری قرار گرفته بودند، در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا مقیاس سازگاری با بیماری (AIS)، پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوک- راست (GRIMS)، مقیاس ارزیابی باورهای شخصی (SPB) و مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که بین مشکلات زناشویی و سازگاری با ناباروری رابطه منفی وجود دارد. هم چنین بین باورهای غیرمنطقی و سازگاری با ناباروری رابطه منفی و بین حمایت اجتماعی و سازگاری با ناباروری رابطه مثبت وجود داشت. بین سطوح سازگاری زنان و مردان با ناباروری تفاوت معنادار مشاهده نشد. طبق نتایج پژوهش، سازگاری با ناباروری می تواند توسط شاخص های کیفیت رابطه زناشویی و باورهای شخصی زوجین و حمایت اجتماعی تبیین شود. بر اساس یافته های این پژوهش، اهمیت ویژگی های روانی- اجتماعی زوجین نابارور، همانند اقدامات معمول پزشکی، به منظور سازگاری بیشتر با ناباروری و ارتقای وضعیت سلامت روانی زوجین، مطرح می شود.

لطفا برای مشاهده متن چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده متن چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

یکی از پیامدهای بلندمدت سبک های فرزندپرروی والدین برای فرزندان، تاثیر بر رضایت زناشویی آنها است. ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی فرزندان نیز هم زمان، با سبک های فرزندپروری والدین و با رضایت زناشویی آنها رابطه دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل کننده ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی در رابطه بین سبک های فرزندپروری والدین و رضایت زناشویی فرزندان بود. به این منظور از دویست و هفده (123 زن، 94 مرد) شرکت کننده متاهل خواسته شد پرسشنامه اقتدار والدین (PAQ)، مقیاس ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی (BNSG-S) و پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوک- راست (GRIMS) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که سبک های فرزندپرروی مقتدرانه و سهل گیرانه پدر و مادر با رضایت زناشویی فرزندان رابطه مثبت معنادار و سبک فرزندپروری آمرانه پدر و مادر با رضایت زناشویی فرزندان رابطه منفی معنادار دارد. هم چنین نتایج پژوهش نشان داد که سبک های فرزندپرروی مقتدرانه پدر و مادر با ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی رابطه مثبت معنادار دارد، در حالی که سبک آمرانه مادر با ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی رابطه منفی معنادار داشت. رابطه سبک های آمرانه پدر، سهل گیرانه مادر و سهل گیرانه پدر با ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی معنادار نبود. در این پژوهش، ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی توانست رابطه بین سبک سهل گیرانه مادر و رضایت زناشویی فرزندان را تعدیل کند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که سطوح رضایت زناشویی فرزندان و ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی آن ها احتمالا تحت تاثیر سبک های فرزندپرروی والدین قرار می گیرد.

یکی از عوامل مهم در ارتباط، نحوه مقابله با موقعیت های استرس زا و مشکلات است. استفاده از پاسخ های مقابله ای موثر، به افراد در غلبه بر مشکلات جسمانی و روانی، روابط بین فردی، اجتماعی و تعارضات فردی کمک می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر بهبود راهبردهای مقابله ای انجام شد. شرکت کنندگان 91 زن متاهل شاغل شهر مشهد بودند و پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن (WOCQ) را تکمیل نمودند. تعداد 30 نفر از شرکت کنندگان که نمره بالا درمقیاس راهبرد مقابله ای هیجان مدار و نمره پایین در مقیاس راهبرد مقابله ای مساله مدار داشتند انتخاب شدند و در دو گروه مداخله و کنترل (15 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که نمره کلی مقابله هیجان مدار و زیرمقیاس گریز- اجتناب در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنادار داشته است. هم چنین نمره کلی مقابله مساله مدار و زیرمقیاس های مقابله مساله مدار و زیرمقیاس های حل مساله، برنامه ریزی و ارزیابی مجدد مثبت در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنادار نشان داد. تغییرات ایجاد شده در پیگیری 45 روزه نیز ماندگار بود. یافته های پژوهش حاضر اطلاعات مفیدی را در زمینه آشنایی با واقعیت درمانی و راهبردهای مقابله ای و نحوه تغییر و بهبود آنها فراهم می کند. در الگوهای مشاوره زناشویی می توان از واقعیت درمانی برای بهبود راهبرد های مقابله ای و کاهش تعارضات زناشویی استفاده نمود.

خانواده پایه گذار مهم بخشی از سرنوشت انسان است و در تعیین سبک زندگی آینده، سلامت هیجانی و روانی و عملکرد فرد نقش بزرگی دارد. عواملی چون شخصیت والدین، سلامت روانی و جسمانی آنها، شیوه های تربیتی اعمال شده در داخل خانواده، فرزندان را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی نقش واسطه ای هوش هیجانی در رابطه بین ابعاد فراهیجانی والدین یعنی آگاهی و هدایت گری، و تاب آوری فرزندان انجام شد. برای این منظور 240 نفر (128 دختر و 112 پسر) از دانشجویان دانشگاه های شهر یاسوج در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد به مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC)، مقیاس هوش هیجانی شرینگ (EISSH) و پرسشنامه دیدگاه فراهیجانی سوئین بورن (SMEPS) پاسخ دهند. نتایج نشان داد که مدل مفروض با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد. مسیر مستقیم هدایت گری به هوش هیجانی، آگاهی به هوش هیجانی، هوش هیجانی به تاب آوری و هدایت گری به تاب آوری معنادار بودند و هم چنین، مسیر غیرمستقیم هدایت گری به تاب آوری و آگاهی به تاب آوری معنادار بود. مسیر مستقیم آگاهی بر تاب آوری معنادار نبود. مدل مطرح شده در پژوهش حاضر نشان داد که ابعاد فراهیجانی والدین با واسطه هوش هیجانی بر تاب آوری فرزندان اثر دارد. بر این اساس، آگاهی والدین از ماهیت و انواع هیجان های فرزندان و هدایت آنان در موقعیت های تجربه هیجان ها، می تواند منجر به تجهیز آنان به توانمندی های هیجانی و مدیریت هیجان شود و سازگاری فرزندان را در موقعیت های دشوار بالا ببرد و از این طریق به تاب آوری آنان کمک نماید.

یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی، که همواره مورد توجه متخصصان سلامت روانی بوده است، اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی است که می تواند پیامدهای منفی در زندگی فرد داشته باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی روش ارتباط کودک- والد بر کاهش نشانگان اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی انجام شد. به این منظور تعداد 36 نفر از دانش آموزان پسر 10-7 سال دارای اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی شهر سنندج در این پژوهش شرکت کردند و در دو گروه آزمایش (18 نفر) و گروه کنترل (18 نفر) گمارده شدند. پیش از شروع مداخله، با استفاده از مقیاس مشکلات رفتاری کودکان کانرز- فرم والد (CPRCBP) از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه آزمایش تحت روش درمانی مبتنی بر ارتباط کودک- والد به مدت 10 جلسه 2 ساعته قرار گرفتند. پس از آن، از هر دو گروه پس آزمون و بعد از گذشت یک ماه از اجرای پس آزمون، از هر دو گروه آزمون پیگیری به عمل آمد. نتایج نشان داد که آموزش روش ارتباط کودک- والد، نشانگان اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی و زیرمقیاس های فقدان توجه و بیش فعالی را به طور معناداری کاهش داده است. با توجه به این که روش ارتباط کودک- والد تاثیر مناسبی بر کاهش نشانگان اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی دارد، استفاده از این روش درمانی توسط روانشناسان، مشاوران و روانپزشکان توصیه می شود.