جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫دکتر عبدالواحد وافي، از علماي اهل سنت مصر، کتابي با عنوان "بين الشيعه و اهل السنه" درباره مشترکات اعتقادي اماميه و اهل سنت نوشته، که به مذاق احسان الهي ظهير، رهبر جمعيت اهل حديث پاکستان، خوش نيامده و در نقدي که بر اين کتاب نوشته، وانمود کرده است که هيچ راهي براي نزديک شدن شيعه و اهل سنت وجود ندارد. پژوهش حاضر به نقد اين ديدگاه پرداخته و معتقد است که بسياري از نقدهاي الهي ظهير بر شيعه، ناشي از گزارش نادرست آن کتاب درباره عقايد شيعه است. او درباره رجعت معتقد است که اين مسأله ساخته ذهن عبدالله بن سبا يهودي است، که مشابهت آشکاري با آموزه تناسخ دارد، و از نظر عقلي نيز محال است. اين اشتباه الهي ظهير ناشي از جهل او نسبت به منابع شيعه و متون کلامي ايشان است، زيرا عقيده رجعت برگرفته از آيات و روايات بوده و تفاوت‌هاي آشکاري با تناسخ دارد. از لحاظ عقلي نيز رجعت کاملاً ممکن است. او همچنين اماميه را مانند معتزله، قايل به تفويض و استقلال انسان در پيدايش افعال مي‌داند. در حالي که اماميه "امر بين الامرين" را مطرح مي‌کند و معتقد است که انسان اگر چه افعال را با اختيار خود انجام مي‌دهد اما اين اختيار از قلمرو علم، قدرت و اراده خدا خارج نيست. او تقيه را نيز دروغ و نفاق ناميده، در حالي‌که اين مفاهيم با يکديگر مغاير هستند، و هرگونه مخالفت ظاهر با باطن را نمي‌توان نفاق ناميد. همچنين اماميه در بحث بداء به اين سؤال پاسخ مي‌دهد که چگونه سرنوشت انسان با اعمال صالح تغيير مي‌کند؟ به‌علاوه، از نظر شيعه، امام نيز بايد معصوم و منصوب از جانب خدا باشد زيرا در صورت امکان خطا، نقض غرض از مولاي حکيم خواهد بود. همچنين نظريه عدالت تمام صحابه مخالف قرآن و سنت است، پس سبّ کساني که مخالف خدا و پيامبر هستند از نظر آيات و روايات منعي ندارد.

---