جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کنیسه ها و مساجد هر دو بنایی هستند که برای برپایی مراسم آئینی و دینی در یهود و اسلام ساخته شده اند و چگونگی ساخت و تزئین این دو بنا، اشکال هندسی ، رنگ و خوشنویسی به کار رفته در آنها، چیزی بیش از مفاهیم و صنایع صرف هستند و با وجود کارکرد معمارانه در فراسوی عملکرد خود، دارای عملکرد معنای و رمزی با اهمیتی هستند که با ماهیت دینی و آئینی آن دین مطابقت دارد و هویدا شدن اصول و رموز معنوی آنها ، تنها از طریق بررسی جنبه های نمادینشان در بطن آن دین و چگونگی سیر تکوین آن دین امکان پذیر است.

‫استضعاف در اصطلاح، نوعي استعمار و به بندکشيدن و يا به ناتواني درآوردن انسان‌هاست، که سابقه‌اي طولاني در تاريخ بشر دارد. قرآن کريم به وجود استضعاف و مستضعفين در اقوام پيشين مانند ثمود و بني‌اسرائيل اشاره نموده، و در اسلام نيز حقوقي براي حمايت از مستضعفين وضع شده است. البته کاربرد معنايي استضعاف در قرآن و روايات، تا حدود زيادي با هم تفاوت دارد. استضعاف انواع مختلفي دارد؛ گاهي برخي انسان‌ها با ترويج شرک، بت‌پرستي و خرافات به استضعاف فکري و عقيدتي ديگران دست مي‌زنند؛ و گاهي نيز با انحراف در انديشه و روش زندگي يک ملت، سعي مي‌کنند آنان را از فرهنگ خودشان دور کرده و در واقع به نوعي استضعاف فرهنگي مي‌کشانند. همچنين اگر صاحبان قدرت، وضعيتي را بر جامعه تحميل نمايند که افراد جامعه در فقر و بدبختي زندگي کنند استضعاف اقتصادي روي داده است. استضعاف اجتماعي و سياسي نيز هنگامي اتفاق مي‌افتد که تنها عده‌اي اندک، توسط استعمارگران به موقعيت‌هاي اجتماعي رسيده و شرايط رشد و بالندگي از ديگران سلب شود. استضعاف ولايي نيز به سبب فعاليت‌هاي منفي رهبران نالايق بر ضد واليان حق و همچنين، محروم ماندن مردم از شناخت رهبران حقيقي به وجود مي‌آيد. سوء استفاده سودجويان بازار سياست و قدرت از وضعيت نامناسب اخلاقي يک جامعه نيز مي‌تواند موجب استضعاف اخلاقي ‌گردد. از سوي ديگر، پديده استضعاف مي‌تواند معلول عوامل مختلفي باشد؛ اين علت گاهي استکبار است که در لايه‌هاي پيچيده اجتماعي مانند مترفين يا پادشاهان، ظاهر مي‌گردد. و گاهي عامل استضعاف مي‌تواند زمينه‌هاي اجتماعي چون جهل، ناداني و دنياخواهي باشد. ظلم و اقسام مختلف آن، و فساد نيز دو عامل مهم ديگر هستند. استضعاف آثار منفي متعددي مانند ناامني، استثمار، قتل و کشتار را به دنبال دارد. ولي مي‌توان با جهاد، ايجاد آگاهي، اطاعت از خدا، رسول، امامان معصوم و جانشينان ايشان، و همچنين هجرت، با استضعاف مقابله نمود.

تقریبا تمام مطالعات ادبی در خصوص لوتره آمون به حضور پررنگ تقلید سخره آمیز در آثار این شاعر اشاره دارند، اما نمی توان مطالعه ای را یافت که منحصرا به این مساله پرداخته باشد زیرا تقلید سخره آمیز همواره توسط نقد ادبی به حاشیه رانده می شد. در واقع، ادبیات، نقد ادبی و بوطیقا در سده بیستم به تقلید سخره آمیز ارزش و اعتبار بخشیدند. مقاله کنونی، در راستای مطالعات بینامتنیتی، در نظر دارد چگونگی حضور این فن، مطابق دیدگاه بعضی از نظریه پردازان ادبی، یا نوع ادبی و کارکردهای آن را در سروده های مالدورو بررسی نماید. چنین مطالعه ای، نه تنها حضور فراوان مضمون ها و گفتمان های تکراری ادبی، برگرفته از منابع گوناگون، را در اثر یاد شده نمایان نموده، بلکه نشان می دهد چگونه این اثر مفاهیمی چون نوع ادبی، نوشتار و خونش را نیز زیر سوال می برد.