جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اين پژوهش به مقايسه ديدگاه هاي فقهي امام خميني و آيت الله سيدابوالقاسم خويي در مقوله ولايت مطلقه فقيه و دخالت فقيه در امور حسبيه و شؤون و اختيارهاي فقيه در عصر غيبت مي‌پردازد. نويسنده اختلاف نظرهاي اين دو شخصيت بزرگ شيعه را درباره منصب شرعي فقيه و مناصب حکومتي و اجتماعي او منعکس ساخته و ادلّه اثبات و نفي ولايت مطلقه فقيه در امور سياسي و اجتماعي در عصر غيبت را از منظر آنان بررسي مي‌کند. نوشتار حاضر درچهار فصل تدوين شده است. نگارنده در فصل اوّل ضمن تعريف اصطلاحات ولايت، ولايت فقيه، مجتهد، مُفتي، مرجع، قاضي، حاکم و ولي امر، مبادي تصوّري ولايت فقيه را از ديدگاه امام خميني و آيت الله خويي بررسيده و مفهوم ولايت فقيه، شرايط و اثبات يا نفي چنين ولايتي براي فقيه را در آثار فقهي اين دو شخصيت باز مي‌گويد. وي آن گاه با اشاره به تصدّي امور حسبيه براي فقيه، ادلّه عقلي و نَقلي آنان را در اين زمينه مطرح مي‌کند. نويسنده در فصل دوم ضمن طرح مبادي تصديقي ولايت مطلقه فقيه و امور حسبيه از منظر اين دو فقيه، اختلاف نظر و استدلال آنان به روايات در مقوله منزلت و شؤون فقيه در عصر غيبت را منعکس ساخته و استناد به اصول عمليه مبني بر نفي ولايت مطلقه فقيه نزدِ آيت الله خويي و اثبات آن نزد امام خميني( را شرح مي‌دهد. فصل سوم به مقايسه تفصيلي ديدگاه ها و ادلّه امام خميني و آيت الله خويي درباره اثبات و نفي انواع ولايت‌ها، صلاحيت‌هاي فقيه همچون: ولايت سياسي، ولايت قضايي، ولايت در امور شرعي و صدور فَتوا، ولايت مالي، ولايت نظامي و ولايت بر کساني را که سرپرست ندارند، اختصاص دارد. در فصل چهارم نيز سيره عملي امام خميني و آيت الله خويي در زمينه ولايت فقيه و امور حسبيه، موضعگيري‌هاي آنان در برخي حوادث سياسي و اجتماعي زمان خويش و سيره عملي آن ها در ولايت اقتصادي، ولايت قضايي، ولايت سياسي، امور حسبيه، ولايت نظامي و اِعمال ولايت در امور عبادي، مانندِ حج با يکديگر مقايسه شده است.