جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫پديده مهاجرت در دنياي معاصر، به‌دليل گستردگي و تبديل آن به يک مسأله جهاني، داراي کارکردهاي مختلف سياسي، اقتصادي، اجتماعي و تربيتي است. در اين رساله، پيامدهاي تربيتي مهاجرت با روش توصيفي تحليلي مورد بررسي قرار گرفته است. تربيت، فرآيندي است که تغيير تدريجي يکي از ساحت‌هاي بدني، ذهني، روحي و رفتاري انسان را به‌واسطه عامل انساني ديگر، و براي شکوفا سازي توان‌مندي‌هاي انسان يا اصلاح صفات و رفتار او، مورد توجه قرار مي‌دهد. چنين تغييري اگر معلول جابجايي مکان، و به‌دليل انگيزه و نقش مهاجرت باشد، پيامد تربيتي مهاجرت ناميده مي‌شود. انسان‌ها مانند ساير موجودات زنده، پس از تغيير شرايط جغرافيايي، و براي ادامه حيات، به نقاط ديگر زمين کوچ مي‌کنند. آموزه‌هاي اسلامي هم با صراحت دستور مي‌دهد که اگر در محيطي نتوانستيد به وظايف خود عمل کنيد، به منطقه امن ديگري هجرت کنيد. البته اسلام به هجرت دروني و دوري از آن‌چه با اصالت و ارزش‌هاي انساني منافات دارد نيز توجه بسيار کرده است، و اصولاَ روح هجرت همان فرار از ظلمت به نور، و از کفر به ايمان است. در مجموع پديده مهاجرت مي‌تواند علل مختلفي مانند علل ايدئولوژيک، علمي و فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي، سياسي و طبيعي داشته باشد. با ورود مهاجر به منطقه جديد، ممکن است پيامدهايي مانند احساس بي‌هويتي، تشکيل خرده فرهنگ، احساس تنش اوليه، تغيير باورها و ذهنيت‌هاي پيش‌ساخته، احساس تنهايي و از دست دادن اعتماد به نفس، دامن‌گير او شود. در سطح خانواده نيز مهاجرت مي‌تواند بحران خانوادگي، ازدواج بيروني و کشمکش را به‌دنبال داشته باشد. و در سطح کلان مي‌تواند پيامدهاي فرهنگي، اقتصادي و سياسي داشته باشد. البته مهاجرت داراي پيامدهاي اخروي نيز خواهد بود که بر اساس نيت و نتايج مهاجرت، اين پيامدها مي‌تواند مثبت يا منفي باشد. پيامدهاي منفي مهاجرت را مي‌توان از طريق تغيير عوامل مؤثر يا هجرت دوباره و تغيير محيط زندگي، کاهش داد.