جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اين كتاب در تفسير چند آيه است كه دليل بر ولايت ائمه اثني عشر عليهم السلام است و هم استخراج اسامي مباركه آنان بر مبناي علم حروف (زبر و بينات) كتاب بر يك مقدمه و پنج باب ترتيب يافته:«مقدمه در تفسير آيه لا رطب و لا يابس الا في كتاب مبين و تفسير آيه و فيه تبيان كل شييء» باب اول در ذكر بعضي از اشارات و رموزي است كه در آيه وافي هدايه بسم الله الرحمن الرحيم است. باب دوم در ذكر اشارات و رموزي كه در اسامي ائمه و خمسة النجباء و چهارده معصوم عليه السلام (كذ) و مطابق است با اشاراتي كه در آيه وافي هدايه بود مذكور شد مشتمل است بر چند عنوان ايقاظ. باب سوم در ذكر بعضي از آيات كه همه در شأن ائمه طاهرين نازل شده است. باب چهارم در ذكر اشارات و رموزي است كه در آيه مباركه ديگر است و هو قوله تعالي ان عدة الشهور عندالله اثني عشر شهرا. باب پنجم در ذكر بعضي از آياتي كه توراة و انجيل و زبور و صحف دانيال و كتاب حيقوق و كتاب اشعيا و كتاب صفيات شاهد است». (مهدي ولائي) كتابي است در اثبات امامت ائمه شيعه و استخراج آن از زبر و بينات قرآن بر پايه قواعد جفر . نام «آيات الائمه» در خود كتاب (نسخه جاي گفتگو) ديده نشد اما مؤلف ذريعه كه گزارش زندگي مؤلف و نام مؤلفات او را از زبان ميرزا محمد همداني حفيد مؤلف شنيده است (ذريعه ج 2 ص 477) و همچنين مؤلف مآثر و آثار، آنرا ضبط كرده اند . مؤلف در ديباچه ميگويد : يكي از علماء سئوال كرد درباره اين آيه قرآن :«و لا رطب و لا يابس الا في كتاب مبين» كه آيا كدام يك از آيات قرآني بر امامت موسي بن جعفر (ع) دلالت دارد . يكي از حاضران مجلس از خود آن دانشمند پاسخ اين سئوال را خواست و او در پاسخ گفت : آيه «و من قبله موسي اماماً و رحمة» دليل بر آنست . زيرا موسي نامي كه امام و رحمت باشد كسي جز موسي بن جعفر (ع) نيست . و پيداست كه آيه مزبور از لحاظ قواعد عربي و از ديگر نظرها نميتواند ناظر بدين مقصود باشد . من بدرخواست يكي از اخوان صفا بر آن شدم كه چند آيه از آيات قرآني كه دلالت بر ولايت هريك از ائمه اثنا عشر داشته باشد ذكر كنيم» . كتاب آيات الائمه داراي مقدمه ايست در بيان احاطه قرآن بهمه علوم و در ذيل آن يك «تمهيد» آمده : «در ذكر اينكه ولايت ائمه اطهار (ع) در قرآن مجيد بطريق اشارات و رموز است و تصريحات صريح اگر بوده در قرآني كه جمع فرموده بود او را از حضرت اميرالمؤمنين (ع) ...» بطوري كه در پايان مقدمه ميگويد اين كتاب پنج باب دارد و مؤلف كه ظاهراً با زبان عبري و كتب عهدين آشنا بوده ، در آخرين باب كه ظاهراً باب پنج است ميگويد : در ذكر آياتي از ، توراة‌ ، زبور ، صحيفه دانيال ، كتاب حقوق ، كتاب شعيا و كتاب صفيا كه شاهد است بر ولايت ائمه اثني عشر» . و سپس قسمتي از توراة را به خط فارسي و لغت عبري نقل كرده است . اين باب بطوري كه در آغاز آن نگاشته شامل سه مشكوة است . (عبدالحسين حائري) در 1 «مقدمه» و 5 «باب» به سال 1274ف. در آن آمده: بر آن شدم چند آيت قرآني كه دلالت به ولايت هر يك از امامان داشته باشد را گزارش كنم. «احمد منزوي» آغاز كتاب: (پس از خطبه) و بعد معروض ميدارد اقل عباد ... علي نقي بن محمد رضا الهمداني ... كه از آنجا كه ظهور اسرار علوم و حكم و معارف كه سر آمد كمالات معنويه است در هر عصري از اعصار بسته بتوجه و اقبال ... و تربيت سلطان عصر و زمانست ، و اين اوقات كه مقارن يكهزار و دويست و هفتاد و چهار هجري است چند سالست كه ستاره ... انجام كتاب: و جاماسب حكيم نيز در جاماسب نامه خبر از آمدن انبياء (ع) و رجعت داده و بتفضيل بعضي از آنها را اسم مي برد و در وحي كودك نيز اشعاري باين ماجري شده و انشاء الله ذكر خواهد شد ]كتابخانه مجلس شورا 5/2 ؛ فهرست آستان قدس 11/511؛ فهرستواره منزوي 9/62[

معارف الهي و مطالب كلامي مربوط به مبدأ و معاد را به گونه اي استدلالي و مفصل به درخواست بعضي از عزيزان در يك مقدمه و چند «توسم» و يك خاتمه جمع آوري كرده ، و عناوين مطالب آن «آية-آية» مي باشد . كتاب در دو جزء مي باشد ، كه جزء دوم آن مشتمل بر خاتمه مي باشد و خود شامل چندين توسم است . تأليف اين كتاب به روز سه شنبه 22 رجب 1295 در حله پايان يافته است آغاز كتاب: الحمدلله الذي غاب عن مدارك العقول و الاوهام فدل علي ذاته بما ابدع و اخترع من صنع مشيته و آياته. ]عكسي مركز احياء ميراث 5/323 و 5/324؛ ذريعه 1/48 شماره 241؛ الاعلام زركلي 7/114؛[

اين كتاب حاشيه ظهيرالدين ميرزا سيد ابراهيم الحسيني الهمداني (م1062ق.) بر شرح جديد تجريد خواجه نصيرالدين طوسي (م672) است . «اردلان» [فهرست آستان قدس 1/91]

اين نام با اختلاف اندك در ديباچه ( ... في معراج سيد ... ) و در پايان نسخه «... في الاسري بسيد ...« آمده است ، مولف در آن پس از نگارش سبل الهدي و الرشاد في سيرة خير خيرالعباد ( قرطاي 6040 - چلبي ) برگزيده از سيصد كتاب و داراي بيش از هزار و ششصد باب اين يكي را ساخته و المعراج الصغير هم دارد بنام الايات البينات ، در هفده باب است سپس چيزهاي ديگر و بر آن افزوده و الفضل الفائق ناميده است ، در آن فوائد داستان معراج و تخريج احاديث آن هم هست . ( محمد تقي دانش پژوه ) رتبه علي 17 بابا ، ثم ظفر باشياء فالحقها به و سماء (الفضل الفائق) تطريق فيه الي المعراج فذكر عنه صورا. «باش اعيان» ]نشريه 11/142؛ المكتبة العباسية-ف185[