جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بهلول صيرفي كوفي در گذشته سال 190 باكنيت ابو وهيب، پدرش عمر و صيرفي از مردم كوفه و خود وي از عاقلان مجنون نما و اندرز گويان شاعر و صريح سخن بود و افسانه ها براي او ساخته شد. گويند: هارون رشيد براي شنيدن سخنان تند او، وي را احضار كرد. نجاشي (م450) آرد: فارس بن سليمان ارجاني كتابي به نام مسند ابو نراس و جحي و اشعب و بهلول و روايات و داستانهاي ايشان بساخت (مجمع الرجال قهپائي ج 15ص 12، ذريعه ج8ص 61ش 206 و ذريعه ج 21ص 25ش 3774) قاضي نورالله شهيد شوشتري كشته سال 1019 در مجالس المؤمنين ص 252 و به نقل از وي در ذريعه ج 8ص 61ش 206 و معجم المطبوعات سركيس ص 597 ياد كرده اند كه كتابي به نام «الدر الاصفي في مدح محمد المصطفي» منسوب به او در بمبئي به سال 1311 در 98 صفحه چاپ شده است (علينقي منزوي) [كتابخانه ملي 11/474؛ ]

در پاسخ و نقد و رساله اسلام و رجعت شريعت سنگلجي. از اين پاسخ دو تحرير و از هر يك دو نسخه در دست است: 1- مبيضه تحرير نخست، خشتي، 127ص 2- نسخه اي از همان تحرير، به خط آقا سيد موسي شبيري زنجاني، ناتمام، خشتي، 25برگ 3- مسوده اصل كه برابر تحرير نخست بوده و با اصلاحات به شكل مسوده تحرير دوم در آمده است 4- مبيضه تحرير دوم كه براي چاپ فراهم شده بود، مورخ 18 شوال 1359 (ش 118 نسخه) آغاز كتاب: بسمله. حمدله. فبعد كتابي به اسم اسلام و رجعت كه اخيرا تاليف و طبع شده بود به نظرم رسيد ... [فهرست چند نسخه ص 241؛ فهرستواره منزوي 9/143]

شرح مزجي است بر قصيده لاميه «بدء الامالي» سراج الدين فرغاني (575) كه در اعتقادات بروش اهل سنت سروده است. در اين شرح به توضيح الفاظ و نقل اقوال پرداخته و كمتر استدلال مينمايد. (سيد احمد اشكوري) چند شرح ديگر بر اين قصيده در كتابخانه مرعشي بوده است با اين خصوصيات: الف: ضوء المعالي لبدء الامالي، از ملا علي بن سلطان محمد قاري (1014ق) [مرعشي 6/73، ش2062] ب: هداية من العباد، از محمد بن ابي بكر رازي [مرعشي 3/225، ش1/1033] ج: دو شرح مجهول[مرعشي 6/243وش2/2258و3/226، ش1033] «صدرائي خوئي» [مرعشي 4/353؛ مجلس شورا 37/426؛ كشف الظنون 2/1349؛ الفبايي آستان قدس ص 587؛ الاوقاف العامة موصل2/260]

رساله اي است در عقايد شيعه در مورد اصول دين با توجه به روايات ائمه معصومين عليهم السلام كه در بحث امامت راجع به امام زمان عليه السلام، ظهور و ياران آن حضرت بيشتر بحث و بررسي نموده است. اين رساله عنوان بندي خاصي ندارد تنها در برخي موارد از عنوان «مولف گويد» استفاده شده است. (مرعشي نجفي، ‌محمود) [مرعشي 35/569؛ تراجم الرجال 3/123. ]