جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نفحات الإعجاز في رد الكتاب المسمی حسن الإيجاز تألیف آیت‌الله سيد ابوالقاسم خوئى(ره) می‌باشد. كتاب پيرامون برخى از شبهات در مورد مسالۀ اعجاز قرآن كريم نوشته شده است.مؤلف كه از مراجع بزرگ عالم تشيع و دانشمندان علوم قرآنى محسوب مى‌شود اين كتاب را در پاسخ به يك كتابى به نام «حسن الايجاز» نوشته است و اشكالاتى را كه نویسنده به معجزه بودن قرآن وارد نموده، پاسخ داده است. وى در ابتدا پيرامون معجزه بودن قرآن و تحدى آن سخن گفته، آنگاه برخى از ادعاهاى كتاب «حسن الايجاز» را جواب مى‌دهد.مانند اين ادعاها كه در قرآن نسبت به بيان اخبار گذشته، اشتباهاتى وجود دارد و يا اينكه:اعجاز قرآن منحصر است به اخبار گذشته.و يا اينكه ممكن است بشر بتواند مانند قرآن را بياورد.و يا برخى از آيات كه از آنها تناقض گويى قرآن فهميده مى‌شود. وى با بيان اين موارد به پاسخ گويى آنها بر آمده و توضيح مى‌دهند كه اكثر اشكالات، توهم نویسنده و عدم درك صحيح ايشان از مباحث مربوطه مى‌باشد. لازم به ياد آورى است كه نویسنده كتاب حسن الايجاز شخص مجهول و مشکوک ى با نام مستعار نصيرالدين حسن ظافر مى‌باشد.(طبقات مفسران شيعى، ج 5، ص 210، عقيقى بخشايشى) كتاب داراى يك مقدمه و 8 فصل(امر) مى‌باشد كه فهرست مطالب آن به قرار زير است: فصل اول: رد ادعاى اينكه:بشر عاجز و ناتوان از آوردن مثل قرآن نيست(و مى‌تواند مثل او را بياورد) فصل دوم: دلالت اعجاز بر وحى دلالت عقلى است فصل سوم: ظهور معجزه براى عالم و جاهل فصل چهارم: مطابقت داشتن بلاغت با مقتضاى حال فصل پنجم: ابطال كردن ادله‌اى كه توهم شده دلالت بر عدم بلاغت قرآن مى‌كند فصل ششم: ابطال كردن ادعایى كه مى‌گويد:اعجاز قرآن كريم فقط در مورد اخبار گذشته است. فصل هفتم: ابطال كردن ادعایى كه مى‌گويد در قرآن كريم سخنانى وجود دارد كه از جنّ و انس گرفته شده است. فصل هشتم: در ابطال كردن آنچه كه توهم شده مبنى بر اينكه در اخبار گذشته كه از طرف قرآن نقل شده اشتباهاتى وجود دارد.

«حیوة الارواح» کتابی است به عربی در یک مقدمه و ۵ باب و مشتمل بر اعتراضاتی به شیخ احمد احسائی و صوفیان که محمدجعفر شریعتمدار استرآبادی ( محمّد جعفر بن سیف الدین استرآبادی تهرانی (۱۱۹۵ یا ۱۱۹۸ق ـ ۱۲۶۳ق) معروف به شریعتمدار، عالم شیعی قرن سیزدهم هجری قمری از شاگردان صاحب ریاض، بحرالعلوم و وحید بهبهانی و از پیشگامان مبارزه علیه روس‌ها ) که آن را در سال ۱۲۴۰ه‍.ق نگاشته است. میرزا حسن گوهر قراچه داغی مشهور به «گوهر» (م1266ق) از شاگردان شيخ احمد احسايي و سيد كاظم رشتي این اثر را در کتاب «جواب اعتراضات المولی محمدجعفر» یا «الرد علی رسالة حیاة الارواح» نقض کرده است. (نام های دیگر شرح حیاة الأرواح). تأليفات گوهر به شرح ذيل بیان شده است: 1- المخازن: در علم حكمت 2- اللمعات: در احوال مبدء و معاد 3- شرح حيوة الارواح، در اصول عقايد در ضمن آن اعتراضات ملا محمد جعفر استرآبادي را ردّ نموده است. 4- البراهين الساطعه:‌ايضاً در اصول عقايد و مباحث مبدء و معاد 5- رساله‌ي عمليّه، در احكام و مسائل فقه. به زبان عربي و فارسي. 6- تفسير بر آيه‌ي مباركه 68 از سوره‌ي النحل« و اوحي ربك الي النحل ان اتخذي من الجبال بيوتاً و من الشجر و مما يعرشون. 7-رساله‌ي اجوبه‌ي مسائل متفرقه که به امر استاد خود شيخ احمد احسائي نوشته است. 8- شرح خطبه‌ي مشهوره‌ي حضرت ثامن الاولياء علي بن موسي الرضا كه با اين فقره‌ي شريفه شروع مي‌‌شود:« اوّل توحيد الله معرفته. . .» 9- تفسير حديث نبوي صلي الله عليه و آله وسلم « علماء امّتي افضل من انبياء بني اسرائيل» 10- جواب بر اعتراضات ملا محمّد جعفر استر آبادي. 11- رساله‌ي صوميّه. 12- توجيه الكلمات. 13- ردّ حاج كريمخاني كرماني. 14- گوهر در اثناي كتاب شرح حيوة الارواح در صفحه‌ي 479 نوشته كتابي در خصوص اقسام نفس و مراتب آن تأليف خواهد نمود.