جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

گفتار يکي از افعال است و مردم اصولي را در اين فعل خود رعايت مي‌کنند. يکي از اين اصول پرهيز از زياده‌گويي است. اگر گوينده‌اي همواره بيش ازآنچه نياز مخاطب است سخن بگويد، مخاطب را خسته و گيج مي‌کند؛ چنين گفتاري فاقد عقلانيت گفتاري است. درواقع کلام نبايد مخاطب را از هدف اصلي گفتار دور کند. برخي از مستشرقان شبهات قرآني را به‌گونه‌اي مطرح مي‌کنند که نشان دهند قرآن به اصل پرهيز از زياده‌گويي پايبند نبوده است. آنان براي اين مدعا شواهدي را ذکر مي‌کنند. با توجه به اينکه مسلمانان قرآن را کلام الهي مي‌دانند؛ انتظار دارند گفتار قرآن عاري از زوائد باشد، در اين پژوهش که با مطالعۀ کتابخانه‌اي و تحليل در آثار قرآن‌پژوهان مسلمان و مستشرقان نگارش يافته؛ نگارندگان به اين نتيجه رسيده‌اند که ادعاي وجود زوائد در قرآن صحيح نيست؛ زيرا قرآن از منشأ علم و حکمت صادر شده و علت طرح اين شبهات عدم شناخت و درک صحيح مستشرقان از قرآن و يا عناد و دشمني آنها با اسلام بوده است.