جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: یک مطالعه بسیار کامل و به روز درباره مرگ و دفن در جامعه اوایل قرون وسطی." - گای هالسال، کالج بیرکبک، دانشگاه لندن رابطه بین زنده ها و مردگان به ویژه در تعریف هویت جامعه و باور معنوی در جامعه بسیار مهم بود. جهان اوایل قرون وسطی. پیتر براون آن را "پیوستن بهشت ​​و زمین" نامیده است. برای روحانیون و افراد عادی، مراسم تشییع جنازه و مکان های دفن ابزار مهمی برای ایجاد یا گسترش قدرت بر خانواده ها و صومعه های رقیب و بزرگداشت اجداد بودند. در مراقبت از بدن و روح، بانی افروس اهمیت اجتماعی آیین های تدفین را در اروپای اولیه قرون وسطی در زمان پادشاهان مرووینگ یا به اصطلاح "مو بلند" از 500 تا 800 میلاد نشان می دهد. تشییع جنازه فرصتی برای نمایش ثروت از طریق تشریفات مفصلی فراهم کرد. قرار دادن کالاهایی مانند اسلحه، جواهرات و ظروف سرامیکی در قبرها و استفاده از بناهای تاریخی بالای زمین.اما در اواخر قرن هفتم، این اعمال جای خود را به مراسم عشای ربانی و دعا برای مردگان داد. افروس توضیح می دهد که این تغییر به این دلیل نبود که ساکنان مسیحی بهتری می شدند، همانطور که برخی استدلال می کنند، زیرا چنین فعالیت هایی هرگز توسط روحانیون ممنوع یا حتی مورد انتقاد قرار نگرفتند. در عوض، روحانیون با موفقیت این مناسک جدید را به عنوان ابزار قدرتمندی برای خانواده ها برای بیان موقعیت و هویت خود ترویج کردند. افروس از طیف وسیعی از شواهد تاریخی و باستان‌شناسی استفاده می‌کند که تعداد کمی از محققان بر آن‌ها تسلط دارند. نتیجه تحلیلی آشکار از زندگی و مرگ است که به طور همزمان بر سازگاری و جذابیت قابل توجه مسیحیت غربی در اوایل قرون وسطی تأکید می کند.