جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اراده‌گرایی الهیاتی که رویکردی ریشه‌دار در فلسفه اخلاق است و در رساله اثیفرون نیز نمود یافته، به دنبال اثبات وابستگی اخلاق به خدا است. در این مقاله که با روشی تحلیلی و کتابخانه‌ای به بررسی مسائل پرداخته شده است، ابتدا با محور قرار دادن واقع‌گرایی حداقلی -که شامل ذهن‌گرایی، بین‌ذهن‌گرایی و عینیت‌گرایی است ـ نظامی جامع برای طبقه‌بندی نظریات واقع‌گرایانه ارائه می‌شود. در ادامه با تبیین مؤلفه‌های اراده‌گرایی الهیاتی جدید روشن خواهد شد که اراده‌گرایی الهیاتی جدید در ارزش‌شناسی در زمره واقع‌گرایی حداکثری و یک نوع عینیت‌گرایی بدیع است. اراده‌گرایان الهیاتی جدید در حوزه ارزش‌شناسی مطابَق قضایای اخلاقی را یک ذات خارجی که همان ذات خوب خدا است، می‌دانند. اراده‌گرایان الهیاتی در حوزه وظیفه‌شناسی به هیچ وجه در زمره واقع‌گرایان حداکثری طبقه‌بندی نمی‌شوند. اراده‌گرایی الهیاتی جدید در بخش وظایف اخلاقی از نوعی ذهن‌گرایی خاص حمایت می‌کند که در آن، تمایلات و خواسته‌های خداوند محوریت دارد و نه گرایشات و ترجیحات انسانی.