جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در یهودیت پس از رشد و تدوین نهایی سنت شفاهی (ﺗﻠﻤﻮد) در قرن هشتم میلادی و به ﺣﺎﺷﻴﻪ راﻧﺪه ﺷﺪن ﻛﺘﺎب ﻣﻘﺪس، ﺑﺮﺧﻲ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ با این ﺳﻨﺖ را آغاز نمودند که ﺑﻪ ﻇﻬﻮر ﻓﺮﻗﻪی قرائیم ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺷﺪ. فرقه‌ی قرائیم جنبش نص‌گرای یهودی است که با رهبری عنان‌بن داود، تنها به مرجعیت کتاب مقدس باور‌داشت و برای سنت یا تورات شفاهی، هیچ‌گونه اعتباری قائل نبود. قرائیان در فهم کتاب مقدس از روش لفظ‌گرا بهره می‌گرفتند و در بسیاری از اعمال دینی خویش سخت‌گیرتر بودند. از نظر قرائیان هر یهودی باید برداشت خاص خود را از کتاب مقدس داشته باشد، بنابراین، تأکید بیش از حد قرائیان بر آزادی افراد در تفسیر کتاب مقدس در پرتو فهم خود، مانع هرگونه انسجام و اتحاد در میان آنان شد و تفکرات گوناگون و بعضاً متعارضی در این فرقه روی کار آمد. پژوهش حاضر در نظر دارد که به‌بررسی پیدایش قرائیم و نص‌گرایی بپردازد که در تاریخ یهودیت نقش برجسته‌ای را ایفا نموده‌اند.

هدف پژوهشگر طرح منسجمی از معانی و مصادیق روح در قرآن و عرفان اسلامی، چگونگی نفخه روح انسان در ابتدای آفرینش، همچنین آشنایی بیشتر با عقاید هندوها و مسیحیان درباره روح و تجرد و بقای آن، که با شناسایی روح (نفس) به شناسایی خداوند نائل شود.روش پژوهش: کتابخانه ای و جمع آوری مطالب با مطالعه کتب، منابع مربوطه و تفاسیر، فیش برداری و تدوین آنها صورت گرفته است.نتیجه کلی: روح در قرآن به معانی وحی، قرآن، نور ایمان، فرشته مخصوص خداوند آمده است.در دین هندوئیزم روح از بین نمی رود بلکه بعد از مرگ جسم به جسم دیگری انتقال (تناسخ) می یابد.اساس عقیده مسیحیت نیز بعد از توحید به روح می باشد تولد عیسی و تایید زنده کردن مرده نیز بواسطه روح است عرفان صوفیه نیز بر اساس تعالیم الهی روح است و به روح منتهی می شود