جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نظریه فاعل اخلاقی، نظریه هنجاری است که اعمالی را به دنبال مقام بالاتر تجویز می کند. در این پایان نامه، من تحلیل تطبیقی افلاطون و لائوزی ها را انجام می دهم تا آنچه را که آنها در مورد فاعل اخلاقی می گویند، آشکار کنم. یافته‌های من نشان خواهد داد که همین نظریه، در رابطه با شکل‌گیری فاعل اخلاقی، غایات اخلاقی نهایی و انگیزه‌های اخلاقی، در چین باستان و فلسفه‌های یونانی، به‌ویژه لائوزی و افلاطون به کار می‌رود. با توجه به شواهد مفهوم عامل اخلاقی در لائوزی و افلاطون، متوجه شدم که هر دو مردم را در یک زمینه سیاسی-اجتماعی تشویق می کنند که از الگوی تعیین شده توسط یک شخصیت نمونه در هر یک، که حکیم در لائوزی و حکیم است، پیروی کنند. فیلسوف-شاه در افلاطون با توجه به روند تربیت/پرورش افراد به مرحله الگوسازی، هر یک از جنبه های مرتبط با شخصیت نمونه ارائه شده است، مانند غایات اخلاقی نهایی، روانشناسی اخلاقی و اعمال آنها. من استدلال می‌کنم که ما می‌توانیم دریابیم که فاعل اخلاقی را می‌توان با پیروی از یک مقام بالاتر در لائوزی و افلاطون، دائو و خدای کیهانی پرورش داد، در حالی که رابطه بین فاعل اخلاقی و جامعه انسانی در هر فلسفه به‌طور متفاوتی ارائه می‌شود. . هم خدای دائو و هم خدای کیهانی عالی ترین خیر را برای انسان ها نشان می دهند، زیرا حاوی اصول نظمی هستند که انسان ها باید از آنها تقلید کنند. می‌توانیم دریابیم که هدف نهایی اخلاقی برای لائوزی‌ها این است که مطابق با دائو زندگی کنند، در حالی که برای افلاطون این است که تا حد امکان خداگونه شود. بر اساس رابطه فاعل اخلاقی و غایات اخلاقی نهایی، من استدلال می‌کنم که اگرچه لائوزی و افلاطون هر دو به ارتباط بین امیال و انگیزه عمل برای فاعل‌های اخلاقی توجه می‌کنند، اما برخورد با معرفت متفاوت است، که منجر می‌شود. به تفاوت در درمان خواسته ها. هر دو فکر می کنند که امیال برای انگیزه های فاعل اخلاقی برای عمل ضروری است. کارگزاران اخلاقی را می توان پرورش داد (لائوزی ها) و (در افلاطون) آموزش داد و به روشی خاص کنترل کرد تا خواسته هایی را که آنها را به عمل تحریک می کند تنظیم کند. انگیزه اخلاقی برای لائوزی این است که فاعل اخلاقی هیچ آرزویی نداشته باشد، در حالی که بهترین زندگی برای فاعل اخلاقی در افلاطون این است که روح عاقل بر کل جسم و روح انسان حکومت کند. برای لائوزی وووی عمل کردن و نداشتن آرزو، زندگی بر اساس دائو است، در حالی که برای افلاطون، اجازه دادن به بخش عقلانی روح بر زندگی انسان ها، غایت اخلاقی نهایی است که زندگی انسان را هدایت می کند. تا حد امکان خداگونه شویم یافته‌های این پایان‌نامه این است که می‌توان مفهوم فاعل اخلاقی از جمله رابطه با شکل‌گیری فاعل اخلاقی، غایات اخلاقی نهایی و روان‌شناسی اخلاقی را هم در لائوزی و هم در افلاطون شناسایی، تفسیر و ارزیابی کرد. با شناسایی مفهوم فاعل اخلاقی در لائوزی و افلاطون، ارزشی را که این امر می‌تواند به بحث‌ها در نظریه‌های اخلاقی معاصر بیفزاید، نشان می‌دهم.