جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از بزرگ‌ترین مسائل و چالش‌های وجودی بشر از زمان ظهور و پیشرفت فنّاوری «انسان‌بودن» است. منظور از «انسان‌بودن» (در این پژوهش) درمقابل ماشین‌ها، وجود (اگزیستانس) همراه با شورمندی است؛ شوری که به‌زعم «سورن کی‌یرکگور»، فیلسوف دانمارکی، مهم‌ترین محرک زندگی بشر است. این باور وجود دارد که با پیشرفت فنّاوری، نزدیک‌شدن انسان به ماشین‌ها و ورود انسان به عصر هوش مصنوعی و «ترابشریت» که «مکس تگمارک» آن را «حیات ۳» می‌نامد، نه‌تنها بقا، بلکه وجود (اگزیستانس) بشر نیز به خطر می‌افتد. حدود دو قرن پیش، کی‌یرکگور در یادداشت‌های روزانه‌اش و کتاب دو عصر: یک نقد ادبی به دورشدن انسان از شورمندی در عصر مدرن اشاره کرد. پژوهش حاضر به‌دنبال این است که با بررسی آرای کی‌یرکگور درباب عصر حاضر و شور انسان، نسبت میان شورمندی به‌عنوان محرک زندگی بشر و جایگاه انسان در رابطه با ماشین‌ها و زندگی در عصر ترابشریت و هوش مصنوعی را پیدا کند. در نتیجه نیز با استناد به نظریات کی‌یرکگور می‌توان دریافت بهترین راه فرار از انفعال برای انسان در عصر فنّاوری، انتخاب خود واقعی و اثبات وجود غیرجسمانی بشر در مراحل اخلاقی و دینی است؛ به‌شرط آنکه چنین ‌ایده‌ای به فعل تبدیل شود.