جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : توهین به مقدسات از ابتدای تاریخ ثبت شده آن نه تنها یک مفهوم مذهبی بلکه یک مفهوم سیاسی است. اورشلیم، آتن، روم، مرگ بنیانگذار سقراط و عیسی مسیح، هر دو محکوم به اعدام، اولی به دلیل بی تقوایی، دومی به دلیل کفر، اما همچنین تورات، انجیل و قرآن نشان می دهد که ممنوعیت کفر بیش از هر چیز یک کارکرد سیاسی، یعنی از بین بردن هر کسی که به جامعه آسیب می زند. با مدرنیته، اختراع مدارا و اعلام آزادی بیان به عنوان یک حق اساسی، کفر باید از بین می رفت. در عوض، مسخ شد. از سلمان رشدی تا شارلی ابدو، این موضوع به یک موضوع جهانی تبدیل شد. در جهان اسلام، ممنوعیت آن به ابزاری وحشتناک برای سرکوب اقلیت های مذهبی در سطح ملی و تسریع برخورد تمدن ها در سطح بین المللی تبدیل شده است. برای رویارویی با این چالش، اروپا وانمود می‌کند که با آزادی بیان پاسخ می‌دهد، اما اکثریت کشورهای اروپایی هنوز توهین به مقدسات را ممنوع می‌دانند و این توهین به خدا نیست، بلکه توهین به مؤمنان است که نشانه سکولاریزاسیون سرکش است. این امر به ویژه در فرانسه صادق است، جایی که گسترش قوانین محدود کننده آزادی بیان به معرفی مجدد ممنوعیت توهین به مقدسات و به طور کلی تر از جنایات عقیده ختم شد.