جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه پاسخ به این سوال است که آیا برای یک کشور در حال توسعه امکان دستیابی به شکوفایی اقتصادی بدون به خطر انداختن برابری و آزادی وجود دارد؟ تئوری‌های توسعه اجتماعی-اقتصادی اغلب باید با خواسته‌های متضاد کارایی اقتصادی، آزادی سیاسی و برابری اجتماعی-اقتصادی، و همچنین اهداف متضاد رفاه مادی و شادی معنوی سر و کار داشته باشند. من استدلال می کنم که تجزیه و تحلیل اندیشه سیاسی، اقتصادی و مذهبی سجافرالدین پراویرانگارا، رهبر حزب سیاسی اسلامی Masyumi در اندونزی و یک متفکر مسلمان لیبرال مدرنیست نادیده گرفته شده، به ما اجازه می دهد تا بررسی کنیم که چگونه این خواسته های به ظاهر متضاد ممکن است با هم هماهنگ شوند. مفهوم یکپارچه توسعه بررسی آثار سجافرالدین - گزارش‌ها، کتاب‌ها، مقالات، سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های سال‌های 1946 تا 1983، و همچنین مشاهدات، قضاوت‌ها و گزارش‌های دیگر محققان - نسخه‌ای را برای مشکلات اقتصادی اندونزی بر اساس دو اصل کلیدی توسعه نشان می‌دهد: اجتماعی. عدالت و توسعه انسانی اساس عقلانیت اقتصادی سجافرالدین، اولویت دادن به توسعه انسانی بر سرمایه است. این امر توسعه اقتصادی پایدار را تضمین می‌کند و جمعیتی معنوی و اخلاقی را پرورش می‌دهد تا در مقابل شیوه‌های مصرف و سبک زندگی سرمایه‌داری مدرن مقاومت کنند. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که توسعه اقتصادی در صورتی موفق‌ترین خواهد بود که در چارچوب یک مفهوم مدرن از عدالت اجتماعی مبتنی بر یک سیستم سیاسی دموکراتیک با سیستم کنترل و تعادل بین قوای مجریه، مقننه و قضاییه، فرصت‌های برابر رخ دهد. حقوق بشر و مشارکت سیاسی جهانی. در متن جهان اسلام، این مفهوم توسعه مستلزم تفسیر مجدد آموزه های اسلامی است. مطالعه حاضر به دنبال کمک به حوزه مطالعات دینی با برجسته کردن تفکر سیستماتیک یک متفکر مدرنیست مسلمان مستقل است که مشارکت هایش در محافل دانشگاهی حتی در اندونزی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. مشارکت تاریخی منحصر به فرد سجافرالدین در دهه 1950 به عنوان یک سیاستمدار که مستقیماً در طراحی و اجرای سیاست های اقتصادی نقش داشت، و همچنین حرفه او به عنوان یک روشنفکر مورد احترام عمومی، بینشی را نسبت به وعده ها و واقعیت های توسعه و عدالت اجتماعی فراهم می کند. در شرایطی که دین نقش عمده ای در زندگی مردم دارد.