جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سیر تکامل معنوی یکی از مباحث مهم عرفان عملی است که در پرتو زیست معنوی و بر اساس آموزه‌های وحیانی حاصل می‌شود؛ اما خاندان جیحون‌آبادی با ضروری دانستن سیر کمال، آن را حتی در زندگی‌های متوالی (دونادون) قابل تحقق می‌دانند. از نظر آنان، اگر انسان برای کمال یافتن به زمانی بیش از عمرش نیاز داشته باشد، خداوند به اقتضای عدالتش آن زمان را در زندگی و کالبد دیگر در اختیار انسان می‌گذارد تا او با سیر مجدد به کمال برسد؛ زیرا عدالت وقتی معنا می‌شود که تمام انسان‌ها برای سیر کمال از امکانات مساوی برخوردار باشند و چنین امکاناتی در یک زندگی، برای همه فراهم نیست. این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و رویکرد انتقادی تدوین شده و به این سؤال اصلی‌ پاسخ می‌دهد که «چه اشکالاتی بر آموزۀ سیر کمال در اندیشۀ خاندان جیحون‌آبادی وارد است»؟ بر اساس شواهدی از آثار مکتوب این خاندان، شباهت‌های آموزۀ سیر کمال با تناسخ اثبات شده است.