جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مقایسه نوشته‌های افلاطون و سی.اس. لوئیس یک ایده رایج را آشکار می‌کند که عشق انسانی برای انسان کافی نیست. بررسی سمپوزیوم افلاطون و لوئیس تا زمانی که صورت‌ها داریم و چهار عشق، نشان می‌دهد که هر دو نویسنده نشان می‌دهند که انسان باید از نردبان عشق بالا رود تا به سرچشمه همه عشق‌ها برسد: عشق الهی. افلاطون و لوئیس هر دو با توجه به نیازهای فطری و اخلاقیات انسان استدلال می کنند که یک اصل جهانی خوب وجود دارد که برای همه انسان ها از همه فرهنگ ها شناخته شده است. لوئیس، به‌ویژه در کتاب الغای انسان، استدلال می‌کند که انسان باید به این تصور سنتی که احساس درستی و نادرستی در همه انسان‌ها ذاتی است، بچسبد. لوئیس که در نسخه تغییر یافته اسطوره کوپید و روان بازگو شده در تا زمانی که چهره داریم نشان داده شده است، نشان می دهد که روابط طبیعی انسان نمی تواند اشتیاق او برای اتحاد با زیبایی و حقیقت را که فقط در رابطه ماوراء طبیعی با عشق الهی: خدا یافت می شود، برآورده کند. مشابه اندیشه افلاطون که در دیالوگ هایش ثبت شده است، لوئیس در بیشتر نوشته هایش این استدلال را مطرح می کند که انسان نمی تواند زندگی خوب را بیابد مگر اینکه به دنبال زندگی با فضیلت باشد که منجر به هماهنگی با مردم و شادی در حضور خدا شود.