جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تحلیل درونی‌ای که در مورد نقد فویرباخ معطوف به دین و الهیات مسیحی و فلسفه نظری مطرح می‌کنیم، نشان می‌دهد که هدف اصلی این نقد توسعه‌یافته با ادعای انسان‌شناسی فویرباخ و بنابراین درک انسان به‌عنوان عقلانی و عقلانی مرتبط است. حساس. فویرباخ نقد خود از دین و الهیات مسیحی را از فرآیند بیگانگی از جوهر عمومی انسان بیان می کند. فویرباخ در منابع اولیه مسیحیت کلاسیک و شارحان ماوراء طبیعی آن، همبستگی واقعی، مادی، ابهام زدایی از تصاویر مذهبی و جزم گرایی الهیاتی را جستجو می کند. از آن پس فوئرباخ نشان می دهد که دین مسیحی بیانگر احساسات انسانی، روابط انسانی، حساسیت و بنابراین انسان شناسی است. با این حال، احساسات ابراز شده توسط این دین توسط دکترین الهیات در روند توسعه و تأیید جزمی الهیات و عقلانیت، با ادعای آرمان مرد اخته، غیرجنسی، دناتوره مهار می شود. به همین ترتیب، فلسفه نظری مدرن، که حداکثر توان آن هگل است، به عنوان مبنای نظام منطقی، بر ادعای وجود مطلق از انتزاع انسان و حساسیت استوار است. از نظر فویرباخ، فلسفه مدرن خود را در بیان مفاهیمی می‌داند که عناصر آن‌ها به صورت ایده‌آلیستی مبتنی بر عقل است، به عبارت دیگر، مفاهیم از دنیای معقول پانورامای واقعیت استخراج می‌شوند. بنابراین، برای فویرباخ، فلسفه نظری مدرن به یک فلسفه دلبخواه تبدیل می شود. علاوه بر این، فلسفه فویرباخ با رادیکالیسم رو به رشدی مشخص می شود که در دفاع از فلسفه جدیدی که باید با غیرفلسفه آغاز شود، بیان می شود. با عقب‌گردی روش‌شناختی که «فلسفه مکتب» یعنی اشیاء معقول ایجاد کرده است. فلسفه جدید باید از اشیاء معقول شروع شود تا پس از آن به مبانی عینی و درونی در توسعه مفاهیم دست یابد و ماهیت مناسب را به عنوان چیزی که انسان منشأ و منابع مادی آن را مدیون وجود آن است اعتبار بخشد. فلسفه جدید یا فلسفه حس گرایانه به دنبال بازسازی معرفت کامل است: عقل و حساسیت متحد در مسئله سازی و درک انسان و جهان. هدف این مقاله، مشخص کردن محوریت مفهومی انسان و حساسیتی است که در چارچوب انتقادی فویرباخ وجود دارد و نشان می‌دهد