جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : استراسون استدلال کرده است که برای ارجاع به یک چیز خاص باید بتوانیم آن چیز را در فضا پیدا کنیم. این مستلزم این است که ما تصوری از فضا داشته باشیم، اما چه چیزی در داشتن چنین تصوری دخیل است؟ ما می توانیم بین تفکر عینی در مورد فضا و تفکر ذهنی در مورد فضا تمایز شهودی قائل شویم. این تمایز شامل چه چیزی است؟ تمام تفکر در مورد فضا باید از یک چارچوب مرجع برای شناسایی مکان ها استفاده کند. ما می‌توانیم بین روش‌های تفکر درباره فضا که از چارچوب مرجعی استفاده می‌کند که مکان‌های مربوط به بدن سوژه را مشخص می‌کند و آن‌هایی که این کار را نمی‌کنند، تمایز قائل شویم. تصور اینکه این تمایز با تمایز شهودی بین تفکر ذهنی و عینی در مورد فضا مطابقت دارد، غیر قابل قبول نیست. اما یک چارچوب مرجع بدن محور نمی تواند برای شناسایی مکان ها در طول زمان استفاده شود، و از این رو فکری که از چارچوب مرجع بدن محور استفاده می کند نمی تواند تفکر ذهنی در مورد فضا را تشکیل دهد. ممکن است اعتراض شود که ما نیازی به شناسایی مکان‌ها در طول زمان نداریم تا به آنها فکر کنیم، اما استدلال‌های خوبی در تأیید این ادعا وجود دارد که ما انجام می‌دهیم. از آنجا که تفکر در مورد مکان ها مستلزم شناسایی آنها در طول زمان است، ایوانز و طاووس استدلال کرده اند که تفکر ذهنی و عینی در مورد فضا به یکدیگر وابسته هستند. اگر این درست باشد، پس تفکر ذهنی درباره فضا یکی از جنبه‌ها یا عناصر تصور ما از فضای عینی است. اما دلایلی برای این تفکر وجود دارد که تفکر ذهنی در مورد فضای مستقل از تفکر عینی باید امکان پذیر باشد. شاید اشتباه باشد که فکر کنیم تمایز بین تفکر فضایی ذهنی و عینی در چارچوب مرجعی است که در شناسایی مکان ها به کار می رود. آیا حساب دیگری وجود دارد که بتوانیم ارائه دهیم؟ کمپل راه های بازنمایی فضا را بر اساس روشی که سوژه معنا یا اهمیت بازنمایی را درک می کند، متمایز می کند. او روشی را برای بازنمایی فضا توصیف می کند که ذهنی است. اما آیا واقعاً راهی برای نمایش فضا است؟