جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ابن تیمیه (1263-1328) دمشقی یکی از برجسته ترین و بحث برانگیزترین علمای دینی اسلام قرون وسطی بود. او خواهان جهاد با مهاجمان مغول در سوریه شد، برای اصلاح به منابع بنیادین اسلام متوسل شد و با بدعت های مذهبی مبارزه کرد. او امروز الهام‌بخش جنبش‌های متنوعی مانند سلفی‌گری جهانی، احیاگری و مدرنیسم اسلامی و جهادگرایی خشونت‌آمیز است. این جلد آخرین تحقیقات را ترکیب می‌کند، بسیاری از جنبه‌های ناشناخته اندیشه ابن تیمیه را مورد بحث قرار می‌دهد، و فایده‌گرایی مذهبی را که در کنشگری، اخلاق و الهیات او نفوذ کرده است، برجسته می‌کند.

ترجمه ماشینی: حنبلی‌ها به‌عنوان ثابت‌قدم‌ترین سنت‌گرای مکاتب حقوقی اهل سنت، با ارائه صدایی واحد علیه کلام، تأثیر نامتناسبی بر توسعه کلام اسلامی داشتند. بسیاری از حنبلی ها تفسیر کلام (تاویل) انسان گرایی در قرآن و حدیث را رد کردند و رویکردی غیرشناختی داشتند که صفات خداوند را بدون تحقیق در معنا یا چگونگی آنها (بی لا کیف) تأیید می کرد. در سده‌های یازدهم تا سیزدهم، ابویعلاء، ابن عقیل و ابن جوزی دیدگاه‌های کلامی را به درجات مختلف پذیرفتند، اما با مخالفت‌های شدید از درون رده‌های حنبلی خود مواجه شدند. در قرن چهاردهم، ابن تیمیه نیز کلام کلام را رد کرد، اما به دنبال تفسیر معانی، هرچند نه شئونات، صفات خداوند بود تا با بینش منحصر به فرد او از خلاقیت دائمی خداوند مطابقت داشته باشد. عقاید کلامی ابن تیمیه توسط شاگردش ابن قیم جوزیه بیشتر توسعه یافت و در قرن هجدهم توسط وهابیان پذیرفته شد.

چکیده ماشینی : فقیه مسلمان ابن تیمیه (متوفی 1328) در مجادله با فلسفه اسلامی، کلام و عقلانی کردن عرفان مشهور است، اما سهم کلامی مثبت او به خوبی درک نشده است. این مطالعه جامع در کلام ابن تیمیه به رفع این نقص کمک می کند. بیان و تحلیل نوشته های ابن تیمیه در مورد عدل و غرض حکیمانه خداوند، عزم الهی و عاملیت انسانی، مسئله شر و روش فقهی در آموزه های کلامی نشان می دهد که او تئودیکی خوش بینی را بیان می کند که در آن خداوند در ذات خود همواره بهترین های ممکن را اراده می کند. جهان از ابدیت این امر تئودیسه ابن تیمیه را از اراده گرایی الهی اشعری، تئودیسه اختیاری معتزلیان و خدای اساساً بی زمان دیگر خوش بینانی مانند ابن سینا و ابن عربی جدا می کند.